Miłość bezwarunkowa (Strona 4 z 5)

Tak jest Dlatego miałem wątpliwości np. w przypadku Fate'a. Historia znowu się powtarza - czy przypadkiem?

Z mojego (w cale nie tak długiego w sumie w tym wcieleniu) doświadczenia wynika, że nie ma przypadków. Albo coś przyciągasz, albo nie zwracasz na to uwagi. Nie spotkałem się z inną opcją bez względu na to, jak bardzo przed sobą próbowałbym ukrywać to przed sobą.

Wampir ma trochę podobne podejście do Fate'a. I podejrzewam, że oboje są nastolatkami, choć oczywiście mogą się zdarzyć wyjątki (starsze osoby zachowujące się jak nastolatki). W praktyce jednak mamy pewne cykle na Ziemii i wyznaczają one drogę rozwoju (czyli zmiany) nie tylko duchowego.

Nie ma sensu się zmieniać pod wpływem innych, bo jeśli Ty nie widzisz powodu do zmiany, to znaczy, że taka zmiana jest nietrwała i tylko odwleka to, co istotne.

Wampir stanowi silny biegun przeciwny do większości osób na forum. Myślę, że to bardzo dobrze - właśnie dzięki dualizmowi najszybciej następuje rozwój. Jeszcze raz przypomnę to co pisałem o tzw. życiu w sielance: bez wyzwań nikt nawet nie szuka potencjalnych problemów, które mogłyby wyniknąć, aż dochodzi do iskrzenia się przeciwieństw Jak pisze Wampir:

Dokładnie tak. Jednak to, co mnie zastanawia, to: dlaczego to jest dla nas takie oczywiste? Czemu właściwie jesteśmy tacy nietolerancyjni z natury?

Jak zwykle, każdy kij ma dwa końce. Wydaje mi się, że Wampir określił "optymizmem" cały worek różnych cech, wśród których pewnie znajdzie się także dążenie do miłości, harmonii, zgodnej współegzystencji itd., które teraz, kiedy Wampir je czyta, wywołują w niej negatywne odczucia, natomiast (co ciekawe) przeciwne wartości będą wzbudzały w niej... optymizm

Czy na świecie powinni być tylko ludzie, którzy są zgodni ze sobą? W praktyce, nawet na planecie Hejala, jak pisał, wygląda to inaczej, tj. zdarzają się istoty, które burzą spokój i stawiają wyzwania innym.

Zauważyłem, że stwierdzenie "nie wiem po co" zazwyczaj wiąże się u ludzi z podświadomymi celami, "ciągnięciem" w określonym kierunku, a tylko umysł próbuje racjonalizować je. Z reguły takie "racjonalne" wyjaśnienie jest dalekie od faktycznej przyczyny (od istoty problemu).

Czy tak jest w Twoim przypadku, Wampirze? O nieświadomym postępowaniu piszesz poniżej:

I myślę, że Wampir jednak ma rację.
A nawet, jeśli sama nie wejdzie na forum, znajdzie się kolejna osoba. I podejrzewam, że w cale nie będzie trzeba czekać na to do kolejnego życia.

Chodzi o to, że jeśli idziemy w jednym, określonym kierunku (jednego z dwóch biegunów), to wkrótce napotykamy przeciwieństwo, które zdradza cechy, które sami odrzuciliśmy wcześniej (i w sobie, i w innych). To przeciwieństwo jest cieniem nas samych, które czeka na to, by - mówiąc metaforycznie - wpuścić więcej światła. Wydaje mi się, że cieniami, a zarazem światłami, jesteśmy wszyscy na tym forum dla siebie i innych. Nawet, jeśli Wampir będzie się upierał, że jest tylko cieniem, a pozostali, że tylko światłem

Pyskówki i przepychanki tego lub innego użytkownika forum nie są dla mnie osobiście żadnym motywem przyspieszającym rozwój, testem czy inną koncepcją katalizującą mój postęp na drodze dokonywania wyborów między światłem z cieniem, między pozytywną a negatywną stroną tej samej harmonicznej energii przenikającej stworzenie.

...natomiast doskonale takie klimaty zachwaszczają każdy wartościowy temat, rozbijając ważny wątek, rozpraszając cenną energię i skupienie. W ten sposób spowalniają zrozumienie. Być może niektórym jest to potrzebne w celu lepszej asymilacji tematu (poprzez porównania), nie przeczę. Każdy rozwija się w inny sposób ponieważ każdy z nas jest osobnym mikrokosmosem.

Jako zwykły użytkownik mam wiele źródeł inspiracji, wiedzy czy praktyki - forum nie jest jedyne i ostateczne. Jako moderatorzy natomiast powinniśmy z Istnienie dbać o porządek i o skupienie energii na zrozumieniu tematu, który zapoczątkował dany użytkownik w pojedyńczym wątku. Jak Bart wspomniał - tematy offtopic można przenosić do folderu na to przeznaczonego i nikt nie będzie chyba zdziwiony.

Inna rzecz jak każdy z Was odbiera lekcje wynoszone z takich polemik jak powyżej: czy jako katalizator rozwoju i cenny nabytek na drodze postępu... czy też jako niepotrzebne rozpraszanie się na pyskówkach, stratę cennego czasu który jest tak ograniczony i trwonienie energii. To już osobisty wybór. 
       
Sądzę, że prawdziwymi motorami naszego postępu działającymi na zasadzie silnej polaryzacji wyborów są przełomowe wydarzenia dziejące się w naszym życiu i obecnie na świecie, wymieniać można ich bez liku - i będzie ich coraz więcej. Ale też nasz stosunek do tego co codzienne, jak chory umierający w hospicjum, porzucony dzieciak, radość ze związku z kimś bliskim, pomoc potrzebującej osobie, wschód słońca nad ranem, drzewa budzące się do życia na wiosnę, śmierć kogoś obok, poranne ciepło medytacji dającej skupienie na cały dzień. I milion innych rzeczy, które stawiają nas przed pytaniami.

Ale akurat w wypadku takich polemik, gdzie temat Miłości Bezwarunkowej sprowadzony zostaje przez kogoś do kwestii wyboru między miłością do zabijania a zostania płatnym mordercą nie stanowi dla mnie żadnej przesłanki do rozwoju. Wiem, że to wszystko są utarczki słowne, żarty, przepychanki nastolatki ze zgrają dorosłych mądrali. Lubię Wampir i jej zadziorność. Jest w tym "swoisty" urok walki pokoleń, ale jest też wyraźne wołanie o zajęcie się naszą rozregulowaną energetyką,  o skupienie, zajęcie się na poważnie codziennym rozwojem i podróżą ku właściwym wyborom.
Nasz czas jest ograniczony. Nie wiem czy mamy go dość, aby trwonić bezpowrotnie, bo jest wiele do zrobienia.

Czytam od jakiegoś czasu wasze forum i koncepcje Hejala całkiem mi się podobają. Jednak często nie widzę wcielania ich w prawdziwe życie.

W twoim rozumowaniu Antares widzę pewne niejasności, Fate atakował wszystkich, Wampir jedną konkretną osobę. Brak reakcji innych to chowanie głowy w piasek, bo wszystkim tak wygodnie... przecież nic im się nie dzieje. Jak ktoś się wychyli, wiadomo - będzie następnym celem. Z kolei jak ktoś zaatakowany zaprotestuje, zarzuca mu się kiepski rozwój???... Według mnie to był test dla was wszystkich. Oburzacie się, bo tyle zła na świecie, nietolerancji, przemocy czy manipulacji, czy to czasem nie są puste słowa? Uważasz, że brak reakcji na świat to wzniosłość? Dla mnie to klasyczny przykład ucieczki od rzeczywistości. Wiele rzeczy nie miałoby miejsca, jeśli ludzie by reagowali. Czy to nie jest brak odpowiedzialności?

Mam retoryczne pytanie do Mixona i Wampira - czemu usuneliście z forum swoje wzajemne "pyskówki z gimnazjum", jak to określił moderator, będące druzgocącym zakończeniem tej całej dyskusji... Czyżby było wam wstyd przed resztą? Nie oczekuję odpowiedzi. Sama się nasuwa.

Też jestem za tym, by utworzyć działy "Off-topic" dla osób, które po prostu chcą się wygadać, niech tam prowadzą swoje nieciekawe pogawędki. Ja do tej pory omijałem takie teksty, ale patrzę, od kilku dni forum dosłownie siadło, bo nie potraficie rozwiązać problemu. I co tu czytać? No chyba nie teksty, że "mam wszystkich w d..." Nie po to czytam wasze forum. Bo generalnie zapominacie o najważniejszym, to jest tylko forum i jako takie ma służyć do dyskusji, do której mam zamiar się włączyć od czasu do czasu... EnergyFlow lubisz Wampira i jej zadziorność, czy po próbujesz ją ugłaskać jak każdy, aby nie być kolejnym celem? Pytanie było retoryczne...

Ok, temat jest sam w sobie ciekawy. Chętnie przeczytam, które koncepcje Hejala widzisz jako niewprowadzone w życie i w jaki sposób byś je sam wprowadził?

A tak nawiasem, "wasze" znaczy teraz także "Twoje" forum

Jak najbardziej, ja się w cale nie oddalam od tej kwestii. Wręcz przeciwnie, rozmawiam, bo sam chcę znaleźć najlepsze rozwiązanie i przedstawiam swój punkt widzenia.

A tak nawiasem, czy ktoś faktycznie odbiera moje wypowiedzi jako zarzuty? Jeśli tak, to nie robię tego świadomie.

Przede wszystkim nie proponuję braku reakcji, tylko zastanawiam się, jakie reakcje jakie konsekwencje powodują. Zanim przejdziemy do rozmowy o najlepszej możliwej reakcji (do których zresztą brak reakcji także należy), proponuję najpierw zastanowić się, co właściwie ma tak naprawdę miejsce? W przeciwnym wypadku odpowiedzią jest praktycznie zawsze reakcja automatyczna, nieświadoma.

Różnica leży w myśleniu. Jeśli świadomie wybierasz, to ponosisz za to świadomą odpowiedzialność. Jeśli nieświadomie, odpowiedzialność, której nie jesteś świadomy, może Cię zaskoczyć (i zwykle tak się dzieje).

Widzę Niezależny, że dużo w Tobie żalu do forum i do moich wypowiedzi w szczególności. Dobrze zatem, że włączyłeś się do rozmowy, bo mój punkt widzenia jest właśnie zaproszeniem do dyskusji i przedstawienia różnych punktów widzenia. Jednak pewna kwestia nie została przez Ciebie wspomniana: jaką reakcję proponujesz, jeśli chodzi o Fate'a i jaką, jeśli chodzi o Wampira?

Ja celowo swojej nie podałem, bo czekam aż się wypowiedzą inni, zresztą mogę pod wpływem tej dyskusji zmienić zdanie. Jeśli jednak nikt nie ma propozycji, napiszę jakie w moim rozumieniu (na obecną chwilę) jest dobre wyjście oraz dlaczego tak uważam.

Znowu mamy inne zdanie, choć fakty są identyczne. Choć nigdy nie napisałem, że jest to ultrakosmiczna filozofia a raczej pragnienie wyboru najlepszego możliwego postępowania w zwykłym, codziennym życiu. Widzę, że tutaj polega główna różnica w naszym myśleniu: staram się zwracać uwagę na najdrobniejsze tarcia (a samo otoczenie problemu ma dla mnie drugorzędne znaczenie) i nie wiem, czy nie jest to powód, dla którego trudno nam będzie zrozumieć stanowisko drugiej strony.

Tym razem chodzi o rangę kwestii. Wydaje mi się, że być może najpoważniej ze wszystkich traktuję ten temat. Ale mam w związku z tym własne uzasadnienie, o którym piszę poniżej.

W skrócie uważam, że konflikt na internetowym forum może być istotny ze względu na przygotowanie do ewentualnych wydarzeń (konfliktów), które mogą mieć znacznie poważniejsze konsekwencje, niż tylko bałagan na forum. Chciałbym dlatego rozróżnić tu dwie rzeczy - rezultat dla forum a pewna metoda postępowania przy innych, poważniejszych konfliktach (a zatem - bardziej uniwersalna). Czy względnie niska szkodliwość i mały zasięg oddziaływania forum skazuje go na traktowanie po macoszemu, a dla "grubszych" spraw będziemy zastanawiać się dopiero, kiedy osobiście odczujemy ich skutki?

Przykładowo - co, jeśli zamiast w środowisku wirtualnym (które można potraktować jako pewną symulację), podobny konflikt nastąpi w środowisku fizycznym, gdzie konsekwencją gróźb może być utrata nie tylko życia jednostki, ale wielu innych osób lub nawet poważniejsze konsekwencje z powodu "zwykłego" spięcia i różnicy w poglądach i być może w poziomie rozwoju?

Rozumiem oczekiwanie od innych szacunku i kultury. Jednak nadal istnieje wolny wybór, a nie wszystkie osoby mogą podzielać takie oczekiwania lub je respektować. W przypadku środowiska fizycznego może dojść do zagrożenia życia (Twojego, bliskich, innych osób) i lepiej takie sytuacje rozwiązywać już dużo wcześniej.

Podejrzewam, że wiele osób się ze mną tu nie zgodzi, twierdząc, że to zupełnie różne sprawy: konflikt w internecie a konflikt w "rzeczywistości". Są jednak pewne cechy wspólne, a ja widzę, że konflikt między Wampirem a innymi rozpoczął się dużo wcześniej. Bo choć Niezależny napisał, że była to tylko jedna osoba, uważam, że pewne tarcia już można było zauważyć i wcześniej i u różnych osób.

Przyznaję, że podobnie jak w przypadku Fate'a, również w pewnym momencie odczułem pewną prowokację Wampira i to mnie zastanowiło. Przypominało to sytuacje i energię, o których pisałem przy innej okazji: gdy przechodziłem w pobliżu osób szukających ofiar do zaczepki. Z mojego doświadczenia i wiedzy, taka energia szuka "zaczepienia' się o coś - o inną energię. Jednak takie działanie ma pewne przyczyny, dlatego nie jestem osobiście przekonany, by po prostu usunąć użytkownika i zapomnieć o wszystkim bo:

Ale ok. Chyba już wyczerpałem ten temat. Jakakolwiek będzie decyzja administracji, każdą akceptuję.

Tak nawiasem, ja jako rozwój traktuję już naszą rozmowę i wiele mi do tej pory ona dała. Poznając wasze punkty widzenia, mogę powiedzieć, że jestem teraz świadomy tego, na co zwracacie uwagę. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że moje wypowiedzi przynajmniej części forumowiczów coś także dają w zamian.

Ja wyrażam swoje poparcie dla forum off-topowego, tylko musimy być jednomyślni. Jeżeli Istnienie albo EnergyFlow przeniesie jakiś wątek do off-topa i to wywoła falę dyskusji dlaczego to zrobili, to mija się z celem. W końcu odechce im się ingerować.

Post przeniesiony do off-topa, to post przeniesiony do off-topa. Dlaczego? Bo tak uznał moderator. Jeżeli się komuś nie podoba, to niech to zostawi dla siebie.

Uczucie to cos z wnetrza ciebie, cos co powstaje w tobie. Odczucie cos, co ty odbierasz (odczuwasz) z zewnatrz To tak na moj rozum;)

Gdzie?

Aaaaa, to ten. (heh, ale się "rozpisałam" )

Mixon   bardzo fajnie to napisałeś.. lepiej bym tego nie ujela pokazałeś mi ciekawy punkt widzenia

Czy możesz Mixon wyjaśnić różnicę pomiędzy tym zdaniem:

oraz tym:

w powiązaniu z poniższym:

Piszesz, że miłość powstaje w nas (pochodzi z wnętrza i jest tworzona, to znaczy być może tej "energii" jest więcej we wszechświecie, niż było wcześniej), jednak piszesz też, że ją odbieramy (pochodzi z zewnątrz, więc w sumie ilość energii we wszechświecie pozostaje wówczas taka sama). Ostatnie zdanie jakby sugeruje, choć nie deklaruje ostatecznie, że jednak ilość fal nadawanych jest zależna od ilości fal odbieranych, co jednak jest przeciwieństwem jej tworzenia Jak to rozumieć?

Napisałem tak oczywiście w związku z pytaniem dotyczącym tego, co uważasz za źródło owych fal (jak to ująłeś).

Wyraz "tworzenie" (jako synonim do "powstawania", którego użyłeś) z reguły używa się w sensie tworzenia się czegoś nowego. Jeśli tak, to te fale człowiek by sam z siebie generował. Tak można rozumieć pierwsze z cytowanych przeze mnie wyżej zdań.

Natomiast w drugim piszesz, że te fale pochodzą z zewnątrz, a my jesteśmy ich odbiorcami.

Wychodzi na to, że owe fale pochodzą i z zewnątrz, i sami je tworzymy - czyli z wewnątrz. Są to więc dwa przeciwne źródła.

harmoniczność energii miłości polega na jej pełnym zsynchronizowaniu z istniejącą energią w przestrzeni. Trudno więc mówić o przeciwnych źródłach bo źródło jest jedno, i jedna energia - ta nasza czyli ta Kreacji. Pochodzimy od niej. Przez harmonię obu odczuwane jest uczucie miłości, bezpieczeństwa, satysfakcji, zapomnienia o energii fizycznej, etc.

Przy teorii zakładającej że wszyscy są tak naprawdę jedną i tą samą istotą, branie pod uwagę wysyłania i odbierania wydaje się zbędne, bo nic nie wychodzi poza obręb owej jedności. Można co najwyżej mówić o przekazywaniu energii innym cząstkom "jedności" - ale wówczas sugerujemy w delikatny sposób, że jedność nie jest do końca jednością, tylko składa się z cząstek, które mogą postrzegać (lub nie, w zależności od swojej woli) inne cząstki jako część czegoś większego, ale równie dobrze, jako oddzielne cząstki, pobierające energię z zewnątrz.

Wówczas możemy zadać sobie pytanie, czy traktowanie siebie przez daną cząstkę jako odrębną jest czymś, co nie powinno mieć miejsca?

To co właśnie nakreśliłeś to klasyczny dylemat myślicieli z odległych czasów, z kultury aryjskiej, nawet jeszcze sprzed czasów wedyjskich (przed okresem miast Mohenjo Daro i Harappy). Właśnie obozy personalistów i impersonalistów - co potem przejawiało się zresztą w nurtach filozoficzno-religijnych - prowadziły zażarte dyskusje poruszające ten temat. Poglądy te ewoluowały następnie w szkoły myśli Śankary by znaleźć oponentów ze szkół Chaitanyi i innych.
Więc to nic nowego. Odwieczny dylemat krążący wokół tematów niezależności bytu duchowej istoty, jej natury, wolnej woli i związku ze Źródłem.
Światłość Kreacji zawiera i emanuje duchowe cząstki energii - z daleka wygląda to na homogeniczny obszar światła, interpretowany jako jedność, ale w rzeczywistości jest to wieczny zbiór niezależnych cząstek energii. Jesteśmy więc jednością w różnorodności. Odrębnymi cząstkami jednej energii obdarzonymi wolną wolą i mocą doświadczania. 
Dlatego też pytanie o tożsamość jest istotne, aby poznać swą naturę i źródło i sądzę, że jest całkiem na miejscu - jak widać dla każdego i w każdych czasach.