Żeby ewoluować duchowo trzeba się doskonalić!

Wiązanie między ciałem astralnym, czy jakkolwiek chcesz nazywać ową duszę, a ciałem może odbyć się tylko w jednym wcieleniu. Po za tym żadne wiązanie nie ma tu znaczenie. Raczej, chodzi o aktywację energetycznego ciała, oraz za jego pośrednictwem, aktywację kodów DNA. To tak w telegraficznym skrócie. Dusza (to, co tak nazywasz) i ciało fizyczne nie mają ze sobą właściwie nic wspólnego, i potrzebują pośrednictwa energii, by współdziałać.

Nie każdy wierzy - z akcentem na "wierzy". Tzn. ja nie wierzę w nic. Takie podejście daje znacznie przejrzystszy, obiektywny obraz - myślę, że jeśli używać wyrazu "rozwój", to człowiek rozwija się od czasów prymitywnych, kiedy to wierzył wszystkim na słowo, także przybyszom mianującym się bogami, a następnie ich kapłanom, itd., poprzez dzisiejsze czasy, gdy wierzy (!) naukowcom, do momentu, kiedy przestanie tak bezkrytycznie polegać na innych i weźmie odpowiedzialność za własne przekonania. Wiara w naukę (religię itd.) jest wygodna - to autorytety dzięki temu za nas robią całą robotę, a my nic, tylko korzystać z ich dobrodziejskich efektów, takich jak technologia czy magia, włączając w to magiczne uzdrawianie z kultur starożytnych.

Przede wszystkim, nie pisałem "nie wierzyć". W ogóle nikomu nie mówiłem co robić.
Wspomniałem o swoich obserwacjach dotyczących podejścia do autorytertów.

Co do niefizycznych podróży, podróży dusz, podróży międzygwiezdnych, oraz podróży międzygwiezdnych dusz, i być może także międzygwiezdnych dusz (dowolny wariant z podanych ma tu zastosowanie), informacje o nich pochodzą z różnych źródeł - jednak nie znaczy to, że w nie w jakiś sposób wierzę... co nie zmienia faktu, że w zasadzie masz rację: każdy może wierzyć w co zechce...

Wiara jest etapem. Ludziom o bardziej prymitywnej mentalności, którzy nie mają jak się uczyć krytycznego myślenia, logicznego składania faktów itd., zostaje tylko tzw. "magiczne myślenie". To jest celowy etap.

Obecnie na Ziemi trwa przesunięcie w kierunku obalenia tego typu naiwnego myślenia, obalenia autorytetów itd. Padają kolejne bastiony religii, nauki, polityki, biznesu, czy innych "wielkich" instytucji, które obwieszczały przez poprzednie wieki ludowi niczym z ambony "prawdy objawione" - nawet, jeśli chodziło o wmówienie "złemu" obywatelowi, dlaczego musi wg. aktualnej, najlepszej i najbardziej zaawansowanej ideologii być zesłany na Syberię do pracy.

Masz pewnie na myśli coś w rodzaju intuicji - odczucia, że coś jest prawdą. Testowałem to wielokrotnie, i mam własne wnioski co do intuicji.

Jeszcze jedna kwestia dotycząca wiary. Chcesz się dowiedzieć czegoś dotyczącego np. twojej przyszłości - co robisz?

Możesz przyjąć np. takie założenie: nie da się odkryć swojej przyszłości. Tzn. wierzysz, że to z jakiegoś powodu niemożliwe.

Możesz też przyjąć: nie chcę się dowiedzieć - zakładasz, że istnieje jakiś tajemniczy powód, dla którego nie "powinieneś" tego robić

Możesz też stwierdzić, że przecież istnieją stare jak świat metody: istnieją średniowieczne i starsze manuskrypty podające np. bardzo długie listy (tabele) powiązań np. karta A tarota mówi to i to, jeśli ją wylosujesz, albo połączenie planety B z planetą C i w aspekcie D powoduje to i to, albo rzucenie kości, które stworzą konfigurację E, mówi to i to.

Każdy z tych przypadków jest naiwną wiarą, ale wszystkie są oparte ostatecznie - wbrew pozorom - na uczuciu. Intuicja to wg. mnie trochę inny rodzaj uczucia niż każdy z podanych, bo nie udaje, że jego podstawą jest racjonalny umysł. Jednak z moich eksperymentów i obserwacji wynika, że intuicja ma po prostu inne źródło, ale nie przeczy racjonalizmowi w sensie obiektywnym - ale w sensie subiektywnym dlatego, że to nie ty jesteś źródłem przekazywanej poprzez uczucia (intuicję) informacji. I tyle.

Bardzo popularna jest w ostatnich latach seria książek o tzw. drugiej stronie Michaela Newtona (wydaje mi się, że wręcz zbyt popularna, i po cichu zrobiła się tu taka nowa, specyficzna pop-kultura, trochę jak hipisi, tyle, że bez żadnych widocznych na zewnątrz elementów, jak ubiór). Pierwszą książkę ten amerykański hipnoterapeuta napisał w 1994 r., opisując w niej świat dusz.

Teraz pytanie: czy to, co ludzie w hipnozie przekazują, to są ich przekazy, czy może... po prostu channeling? Takich osób w historii ludzkości była masa, tyle, że nie zawsze, jak już gdzieś indziej pisałem, nazywało się to channelingiem, kolejnym przykładem jest prorok Edgar Cayce. Większość święcie wierzy (tzn. nieświadomie zakłada), że ludzie w nieświadomej, lub pół-nieświadomej, hipnozie przekazują wyłącznie swoje własne myśli.

Tak nie jest. I nie musi być.

Swoją drogą, jeśli się dowiesz, co ci martwi ludzie (zwani w książce duszami) robią po śmierci, to chyba będziesz miał większą motywacje do nieśmiertelności

Bo z książki wynika, że głównie zajmują się rozwojem, nauką i przeglądaniem swoich poprzednich wcieleń, i są katowani - używając terminologii Felio - rozwojem duchowym. Teraz pomyśl: pozostajesz na Ziemi, nie idziesz do owego miejsca dusz, pomijasz tą całą nagonkę na naukę, rozwój itd., i żyjesz sobie jak chcesz (oczywiście musisz jeszcze trochę ponaginać rzeczywistość i być bardziej cwanym niż cwaniacy, którzy przed twoimi narodzinami zmanipulowali cię tak, że po amnezji narodzin znalazłeś się tutaj w fizycznym środowisku).

Ogólnie mam wrażenie po lekturze tej książki, bardzo chwalonej przez ludzi zaczytujących się w ezoteryce, że za dużo w niej jednokierunkowej propagandy (niezależnej od autora książki, który w zasadzie był jedynie takim między-światowym dziennikarzem), która ma przekonać ludzi do umierania. Książka na miarę rozwoju mentalności ludzi z XX wieku, ale chyba nastąpiła pewna zmiana przez te - właściwie już - 30 lat od pierwszego wydania książki. Tak, że w XX i XXI wieku powróciła w nowej formie hinduistyczna doktryna o życiu po śmierci, reinkarnacji, rozwoju itd. Może większość ludzi potrzebuje takiej nowej religii - ale nie wszyscy.

Podyskutować oczywiście można. Widzę, że męczy cię ten temat jednak, dlatego nie chcę go tak ciągle wykładać na tapetę - powiedzmy, że w ostatnich kilku, a w sumie nawet więcej (tak mniej więcej niedługo po rejestracji na tym forum) stał się integralną częścią mojej życiowej filozofii. Jeśli ktoś szuka trochę na siłę racjonalnych argumentów i ciągle zadaje pytania, to trzeba zamknąć temat, i odwrócić pytanie: a jaką ty masz perspektywę i filozofię Krykers, jeśli chodzi o życie w sensie egzystencji?

Nie zakładam, że coś wycisnę z tematu. Aż takim pragmatykiem nie jestem, by nie pogadać sobie na forum

Jeszcze odpowiadając na twoje pytanie z sąsiedniego wątku:

No nie ma lekko. To prawda, nie da się w takich warunkach łatwo zbudować czegokolwiek, co by nie podlegało wpływom manipulacyjnym. Wyjaśnię dokładniej...

Ludzie żyją sobie tutaj nieświadomie, nie wiedząc, że są tak naprawdę na świeczniku. Pomyśl o takim eksperymencie: zamykasz szczury do naukowego doświadczenia za przezroczystą szybą w relatywnie dużej przestrzeni. Ty widzisz przez szybę, ale szczury - nie widzą, mogą zamiast tego widzieć np. jakieś rozgwiażdżone niebo. Co więcej, możesz podglądać myśli szczurów, bo każdy ma wszczepiony niewidzialny chip, który przekazuje ci informacje o wszystkich ich odczuciach, intencjach itp. - co więcej, możesz na te uczucia i myśli wpływać poprzez elektroniczne urządzenia, które wpływają na fizjologię. Kiedy któryś szczur za bardzo odbiega myślami od tego, czym "ma" się zajmować w tej "piaskownicy", można go "porazić" prądem, niekoniecznie to zauważy, ale nagle mu się nie będzie chcieć o tym myślec, będzie "jakoś" tracił zainteresowanie tematem, albo co innego przykuje jego uwagę, a jeśli nic z tego nie zadziała, to ostatecznie dostanie jakiś problem, którym będzie musiał się zająć. Tak wygląda właśnie sprawa z ludźmi na Ziemi... Wolność wyboru tu jest pozorna - mamy wierzyć, że wybieramy wcielenie itp., tak myślę

Powiem tak: gdybym czytał to co piszę 3 czy 5 lat temu, to by dla mnie brzmiało jak jakiś totalny science-fiction - głównie fiction.

Ale teraz widzę, że temat perspektywy nie jest tak płaski. Trzeba mnóstwo pracy włożyć w to, by mieć jakąś perspektywę. Dlatego bycie niezależnym na tej planecie nie jest takie proste. Ziemia została stworzona dla "dzieci" - które tak naprawdę w większości nie mają żadnej perspektywy, poza tą, którą im media wcisną. My się pod tym względem w większości różnimy od 99% społeczeństwa, mamy bardziej otwarty umysł.

Pytanie czy jesteś świadomy tego wpływu - dopóki nie jesteś, niewiele zrobisz.

Ciekawe pytanie, bo doszedłem do wniosku po analizach, że dokładnie tak właśnie jest, z tym, że te istoty szybciej od nas będą świadome, że ktoś taki może być. Ludzie na Ziemi natomiast są w zasadzie na samym dole tego łańcucha "pokarmowego" tzn. manipulacji, jeśli nie liczyć zwierząt eksperymentalnych.

Że będziesz świadomy tych wpływów i wtedy będziesz trochę jak kilkuletnie dziecko, które wyrwało się z domu rodziców: okaże się, że większość dzieci wróci z powrotem do domu - bo nikt już za ciebie nie będzie robił obiadów, prał, kupował ci zabawek, czy robił inne rzeczy. Ale ci, którzy nie wrócą, to prawdopodobnie te dzieci najgorzej traktowane, nie mają alternatywy, i nagle muszą zająć się problemami, o których nie mieli wcześniej pojęcia.

Ta analogia przedstawia moim zdaniem dość dobrze sytuację przeciętnego "dziecka", człowieka na tej planecie.