Prawo karmy udało się

Jest jeszcze większe ryzyko: potrójna ewolucja duchowa. Tak skatowanych umysłów już dawno tu nie widziano. Jest jedno rozwiązanie tego problemu: nieśmiertelność (unikasz rozwoju duchowego raz na zawsze, wystarczy, że skupisz się na organizmie) - polecam to rozwiązanie.

Da się.

Prawdę mówiąc, "rozwój duchowy" to ogólne hasło, które każdy tak samo rozumie inaczej, jak osoba modląca się w kościele katolickim rozumie "bycie dobrym". "Duch" wskazuje na jakąś część, która się "rozwija", przy cichym założeniu, że potrzebuje owego rozwoju. Mam wątpliwości, czy to wyobrażenie osób z kręgu ezoteryki, które jest powszechne, odnosi się do prawdziwego stanu rzeczy, czy jest jedynie tzw. mentalną iluzją - wyobrażeniem na temat tego, co właściwie się dzieje. Wydaje mi się Felio, że "katowanie" jednak dobrze opisuje sytuację z wieloma ludźmi na tej planecie, jeśli spojrzymy obiektywnie co się tu dzieje...

To prawda. Na początku sam tak miałem, bo byłem tak zafascynowany, że myślałem bezkrytycznie. Jak pisałem że myślę krytycznie, to dlatego "bo Hejal tak powiedział, że należy", i nie wypadało się przyznawać, że odbieram bezkrytycznie, wszystko, bo to trochę wstyd... Nawet przed samym sobą, bo chciałem wierzyć w jakąś, z góry ustaloną prawdę. I tu nie chodzi że byłem nieszczery wobec innych. Najbardziej wobec siebie byłem nieszczery. Jeszcze nie chciałem kogoś urazić krytyką, bo miałem odczucie "kim ja jestem, abym krytykował kogoś takiego jak Hejal". I tak to wyglądało.

Mój wniosek. Z dnia na dzień, perspektywa magicznie się nie zmienia. Na to potrzeba czasu, często całych lat, powolnych zmian. Nie chodzi tutaj tylko o "bezkrytyczne myślenie", ale o inne rzeczy też. Jak ktoś przydzie tutaj, powie że "ooo, ja nie wiedziałem że coś takiego jest, ale ma to sens, i myślę krytycznie" to możliwe że nie myśli krytycznie.    

To nie jest złe, ani dobre. Bardziej naturalne.

Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie. Ale jak będę umiał na nie odpowiedzieć, to powiem. Nie będę mówił oklepanej teorii.