Kreacja i my

A może kreacja wykreowała nas żebyśmy tez mogli kreować. Moze wybór, ktory posiadamy to wybor miedzy kreowaniem a niszczeniem. A moze kreacja wykreowała nas po to zebysmy my kreowali ją? Ja czasami myślę, że jeśli jest coś czego kreacja nie może zrobić to jest to samounicestwienie a co za tym idzie nie może tez się urodzić dlatego stworzyła nas żebyśmy mogli dla niej doświadczać początków i końców. Pozdrawiam

To możliwe. Tylko powstaje wówczas pytanie: kto w takim razie inkarnuje?

Hej no, bo mi się mózg przegrzeje

Musimy sobie zdać sprawę, że polemizujemy z czymś, co trudno jest oszacować rozumem. Nawet słowa, język którym się posługujemy, nie może być w stanie to w pełni opisać.

Spójrzmy prawdzie w oczy. Wielu rzeczy nie wiemy, i jedynie możemy sobie spekulować, i filozofować.

Od siebie napiszę że czasami mam momenty takiego zatrzymania się,rozejrzenia i myśli "istnienie wszystkiego to jakiś cholerny cud". Kreacja to cud jak my wszyscy ktora dała początek innym cudom bo czemu ona sama ma doświadczać cudu , skoro może się tym podzielić i sie podzieliła...na nieskończoność kawałków. Trudno to ogarnąć tym malym ludzkim rozumkiem.

Zgodzę się, wyjątkowo, z Tobą Uranos. Ta "lądowa" zepsuta kreacja jest przede wszystkim w budynkach, w których stacjonują ziemskie rządy.

Wydaje mi się, że po prostu ciężko niektórym uciec przed jakąś koncepcją "stwórcy" (ja osobiście nie podzielam tego paradygmatu), z tym, że myślę, że jest różnica między tym, co prezentuje kościół, a tym, co książka Hejala: to drugie to bardziej filozofia, być może poparta jakąś ezoteryczną naukowością w sensie hipotezy, podobnie jak niektórzy ziemscy fizycy kwantowi. Istnieje bardziej uniwersalny termin, nie-reglijny, a pochodzący z Ziemi: "tao" (taoizm uchodzi dzisiaj za religię, ale w rzeczywistości te koncepcje pochodzą z czasów, gdy jeszcze nie było religii), czyli uniwersalna siła stwarzająca kosmos, coś jak "moc" w Gwiezdnych Wojnach. Czy ten film i koncepcje tam zawarte mają charakter religijny? Moim zdaniem, nie.

Tak, z małą poprawką: nie "stworzyliśmy", tylko "stwarzamy", cały "czas". Inaczej mówiąc, albo jesteś bogiem, albo bóg nie istnieje (zależnie od definicji, którą przyjmiesz). Słyszałeś o przYszłych wcieleniach? Tzn. takich, które wydarzą się "dopiero" w "przyszłości"? Jeśli dopuścisz do siebie myśl, że czas nie ma charakteru linearnego (linii ze strzałką od lewej do prawej, jak to rysuje się czasem na lekcjach w szkole), możesz uznać, że są możliwe rzeczy, które wydają Ci się instynktownie "dziwne" a może podświadomie "nieprawdziwe" tylko dlatego, bo masz umysł zaprogramowany na myślenie linearne.

Ludzie trzymają się wielu takich przekonań, będąc święcie przekonanymi, że osiągnięcie czegoś jest niemożliwe, bo jest to wbrew znanym (im!) prawom wszechświata, fizyki, nauki itd. O niektórych z nich pisaliśmy w wątku o nieśmiertelności. Czekają na "kogoś" kto im dopiero powie, że te ograniczenia, które na siebie nałożyli, są jedynie ograniczeniami ich myślenia, a nie wszechświata - a ten ostatni niczym się nie przejmuje i działa wg. swoich własnych praw. A ta rzeczywistość, którą stwarzasz, jako twórca, tworzy się właśnie w ramach ograniczeń, które przyjąłeś