Atlantyda (Strona 1 z 2)

Przekaz bardzo budujący. Trzeba uruchcomić wyobraźnię

Antares - pisząc, ze "to ty" miałam na myśli, że jesteśmy sterem, żeglarzem i okrętem i że to my jesteśmy bogiem, więc wszystko pochodzi od nas. Miałam nadzieję, ze to rozumiesz. Dla mnie to oczywiste, ze biorę odpowiedzialność za wszystko co mi się wydarza, za to że jestem tu i teraz i znam siłę swoich myśli popartych uczuciem.
Co do chanelingu każdy jest mniej lub bardziej zakłócony, bo przechodzi przez nasze mózgi, ego, doświadczenia itd. Po prostu jesteśmy lepszym lub gorszym odbiornikiem.
Co do forum: dla mnie to, że mamy podobne doświadczenia jest ważniejsze niż wspólnota poglądów, które się zmieniają.
Bardzo sobie cenie takt i spokój i ogląd świata jaki prezentuje Istnienie, doświadczenie i mądrość życiową EnergyFlow, szalone, pełne miłości teksty Love, sceptycyzm Raptora, lekkie malkontenctwo Mixona, trzeźwe poglądy Nemomena, fale miłości płnące od Tacjanki i Gabi i wielu innych, zwłaszcza poczucie humoru i ciekawość świata "naszej forumowej młodzieży"
I bardzo wam dziękuję, ze jesteście. Kiedyś pisałam, że nie trzeba zakładać wspólnoty w realu, bo mamy taką para wspólnotę w internecie, może to za daleko posunięta myśl, ale coś jest na rzeczy. Pozdrawiam

A ja już widziałam sporo tekstów "w tym stylu" w różnych miejscach. Nie znaczy to jednak, że ten tekst nie pochodzi od Ciebie Antares. Oczywiście jak najbardziej jest taka możliwość. Jeśli miałabym jakoś go określić to powiedziałabym, że jest pełen idei. Do mnie jednak nie "trafia" a to dlatego, że ja w równym stopniu cenię sobie światło i mrok. Wiem, że odbiegam pewnie od sedna tego przesłania jednak utożsamianie światła ze wszystkim co dobre nie przekonuje mnie. Światło może nieść "śmierć i zło" w równym stopniu co mrok "życie i dobro". Zdaję sobie sprawę, że to alegoria jednak (o czym pisałeś) i że czepiam się- za co przepraszam.

Rozumiem cykliczność i to co ma nastąpić- nastąpi. Dlaczego miałoby to budzić opór? Opór budzą rzeczy z założenia "niewygodne" dla ego, budzące dyskomfort. Lubię światło, lubię też mrok. Mrok jest dopełnieniem światła i na odwrót- wszędzie tam gdzie mamy dualizm. Jest jednak coś jeszcze. To zmierzch albo przedświt, które łączą przeciwieństwa. W ciemnościach nocy i blasku dnia łatwo przeoczyć szarości a tych jest absurdalnie najwięcej.

Wszystko jest potrzebne bo jest- inaczej by nie było. Wszędzie mowa o erze światła ale zauważ, że jeśli nigdy nie było ery mroku- nie nastąpi era światła. One istnieją jednocześnie i to trzeba zauważyć.

Mrok jest dopełnieniem światła i na odwrót- wszędzie tam gdzie mamy dualizm- powtarzam odpowiedź na Twoje 1 pytanie. To najprostsza odpowiedź. Przyjmijmy, że mrok ma negatywne znaczenie dla większości, żeby było łatwiej- w tym wypadku oczywiście twierdzę nadal, że jest częścią całości i jest potrzebny.

"Czy jeśli po erze mroku ma nastąpić era światła, budzi to Twój opór?" - nie nie budzi  mojego oporu ponieważ obcuję zarówno ze światłem jak i z mrokiem a jak już wspomniałam w poście powyżej jedno i drugie cenię. Zauważam też szarości i nie próbuję ich rozdzielać na światło/mrok.

Chciałam tylko zauważyć, że to ego mówi: to jest dobre bo jest radosne, jasne i sprawia, że czuję się dobrze, jestem mocny, wspaniały i pełen wiedzy. Czuję wszędzie fale miłości. Era światła i nowa cywilizacja. A to tylko kolejne doświadczenie- chociaż być może przyjemne  Jednak każde jest równie cenne.

Optymistyczny przekaz... moja dusza dąży do całkowitej wolności, czemu nie mielibyśmy mieć nieograniczonych możliwości..

Istnienie zauważyła:
"Wszystko jest potrzebne bo jest- inaczej by nie było. Wszędzie mowa o erze światła ale zauważ, że jeśli nigdy nie było ery mroku- nie nastąpi era światła. One istnieją jednocześnie i to trzeba zauważyć. Mrok jest dopełnieniem światła i na odwrót."

Oczywiście... bez "mrocznych stron" nie zrozumielibyśmy tych "jasnych", nie znalibyśmy miłości, współczucia, piękna...  Czuję jednak, że już dość mroku poznałam poprzez swoje wcześniejsze wcielenia, na tyle żeby przyjąć dużo łagodniejsze lekcje, z mniejszą traumą (chodzi mi też o empatię, o odczuwanie ogromu cierpienia innych istot, nie tylko ludzi...) Czy na pewno musimy wszyscy dostawać aż takie straszne lekcje, uważam że nie... i coraz więcej jest świadomym istot, co spowoduje wzrost jasnej strony, łagodniejszą naukę, czyli jak dla mnie jasną epokę światła.. co nie oznacza, że mroku w nas całkiem nie będzie, będzie subtelniejszy Tak to zrozumiałam.

Pozwolę sobie tutaj wkleić urywek z bloga "dotyk absolutu", temat pasowałby również do Plejadian czy też Jaszczurów, ale postanowiłam, że wkleję to tu. Jeżeli się powtarzam ( a ze wstydem przyznaję, że nie czytałam wszystkich postów na tym forum) to z góry przepraszam

Najpierw mowa o Lemurii:

"..... - Jest tajemniczą dla was dlatego, że była bardziej odległą w czasie niż Atlantyda. Ta wyspa o początkowej wielkości jednej trzeciej dzisiejszej Australii, położona była w centrum Oceanu Indyjskiego. Istniała ona od początków starego pralądu Gondwany. Jak wszystko na Ziemi podlegała ewolucji, starzała się i stopniowo zanurzała w morzu, bo istniała wraz z bardzo rozwiniętym na niej, aktywnym tektonicznie, wulkanizmem. Kolejne erupcje wulkanów i trzęsienia ziemi, stopniowo powodowały pęknięcia lądu i stopniowe zapadanie się poszczególnych, oddzielonych od zasadniczej jej części fragmentów, w otmętach oceanu. Przemieszczanie się lądów rozsuwało też od siebie poszczególne jej części. Dzisiejszą pozostałością po Lemurii, jest wyspa Madagaskar, archipelag Seszeli i Ceylon, nazywany obecnie Srilanką. Mniej więcej 300 tys. lat temu, na jednym z kawałków pierwotnej Lemurii, osiedlili się w założonej przez siebie, można by powiedzieć waszym językiem – bazie, przybysze z Plejad. To tam było naukowe centrum tworzenia współczesnego człowieka z hominida. Ta lokalizacja została wybrana, nieprzypadkowo, bo położenie tego odłamka Lemurii i jego klimat, odpowiadało najbardziej Plejadianom. Prowadzono tam nie tylko prace genetyczne nad hominidami, lecz również szukano, najlepszych warunków dla ich rozmnażania, modyfikując i wypróbowując na przyległych wysepkach, które są dzisiaj Seszelami, rozmaite rodzaje flory. Do dzisiaj zresztą te wyspy charakteryzują się zupełnie odmiennymi gatunkami pokrywającej je roślinności.

Prace nad hodowlą człowieka, trwały do około 70 000 lat temu. Wtedy Plejadianie zostali zaatakowani przez gadoidalne istoty z Oriona. Po długich zmieniających swe losy zmaganiach, Plejadianie opuścili swoją bazę, opuszając Ziemię. Mogli zwyciężyć najeźdźców, ale prace nad rozwojem człowieka zostały zakończone, zasiedlono nim w różnych odmianach rasowych ziemskie kontynenty i ukierunkowanie Plejadian na nieniszczenie, żadnych przejawów rozumnego życia, kazało im oddać jak to mówicie – pole na rzecz Reptilian, czyli człekokształtnych gadów. - Więc tak to było. To znakomite uzupełnienie do tematu o Stworzeniu człowieka, który nie tak dawno omawialiśmy.

- Trzeba tu jeszcze dodać, że wyspa którą pozostawili Plejadianie, została doszczętnie zniszczona przez gady z Oriona.

- Takie wojownicze są te gady?

- Bardzo wojowniczą rasą są tylko wtedy, kiedy już zaangażują się w konflikt. Na ogół jednak wbrew pozorom, unikają konfliktów. Wchodzą w nie po długich rozważaniach i rozpatrywaniu wszystkich za i przeciw, To przede wszystkim ostrożna rasa. Na podjęcie decyzji zaatakowania Plejadian zużyli według waszej miary czasu, około 600 lat rozważań.

- To rzeczywiście szmat czasu. No i co dalej? Mówiłeś coś o sztucznej wyspie?

- Gady zdecydowały się na przeróbkę człowieka. Postanowiono go zmodyfikować dla ich własnych celów. Rozmawialiśmy już o tym niedawno, więc nie będę się powtarzał. Swoją główna bazę założyli z dala od wszelkich skupisk ludzkich. Na oceanie Atlantyckim zbudowali sztuczną wyspę z wyglądu bardzo podobną do naturalnych wysp Azorskich, w których pobliżu zresztą została umieszczona. Z tej wyspy wysyłali swoich naukowców na tereny zamieszkałe przez ludzi, aby dokonywać badań i doświadczeń genetycznych. Zajęło im to niewiele ponad 2000 lat. W tym czasie na tyle zmodyfikowali produkt Plejadian, czyli pierwszego człowieka, że stał się on dokładnie taki, jakimi jesteście teraz.

- Domyślam się co było potem. Przez kilkadziesiąt tysięcy lat doglądali swoją hodowlę i wykorzystywali ludzi do niewolniczej pracy, sugerując, że są bogami którym nie wolno się sprzeciwiać.

- Tak było rzeczywiście. Na pewno pamiętasz to z naszych poprzednich rozważań. Reszty sam się domyśliłeś. Po zakończeniu prac eksploatacyjnych i po wytyczeniu nowego kierunku, tym razem emocjonalnego wykorzystywania ludzi i w obawie aby zbyt dużo ciekawskich ludzi, którzy w stopniowym rozwoju cywilizacyjnym zapuszczali się coraz dalej i śmielej w głąb morza, nie przypłynęło do ich wyspy. Zlikwidowali około 10 000 lat temu swą bazę na sztucznej wyspie – Atlantydzie. Wyspę po jej opuszczeniu zniszczono i zatopiono. Następna bazę, tym razem mniejszą założyli po niewidocznej z Ziemi stronie Księżyca i wykorzystują ją do dzisiaj".

PS. Nawet pogrubić czcionki nie umiem, taka ze mnie spryciula ;/

Mógłbyś to rozwinąć? Chodzi mi zwłaszcza o fragment (powiedzmy, ludzi) oraz co rozumiesz mając na myśli że problem pomiędzy "wyższym" a "niższym" poziomem istot na Atlantydzie nie był tak jednoznaczny, jak teraz? O co chodzi z tą jednoznacznością?  Chodzi ci o to że dzisiaj bardziej patrzymy na świat w dwóch kolorach: czarny i biały, gdzie świat tak naprawdę posiada jeszcze wiele odcieni szarości? No bo dzisiaj to się chyba przeważnie mówi głupi i mądry, więc ciekawi mnie jak to niby miało wyglądać na Atlantydzie.

Mi osobiście wydaje się że Atlantyda była podzielona na trzy kasty: elita intelektualna (z czasem doszło w niej do wewnętrznych starć i podzieliła się na wiele walczących z sobą grup), grupa przeciętna (zwyczajni obywatele, ci z kolei z upływem czasu stali się leniwi i ślepo zaczęli podążać za elitą w ogóle nie starając się podważać ich słów, choć tutaj sprawa była trochę bardziej skomplikowana), no i została kasta niewolnicza (przeważnie składająca się z najgłupszych jednostek oraz obywateli innych krajów).

Jednak wciąż podkreślę że mogę się mylić w tej kwestii...

Ja nie mam zbytnio wizji dotyczących Atlantydy... Wygląda to raczej w taki sposób jakbym wymyślał różne rzeczy ale mam przeczucie że wiele z tych informacji jest prawdziwych albo opiera się na czymś co mogło istnieć naprawdę (nawet jeśli przekaz jest mocno zniekształcony). Wygląda to na przykład w taki sposób jak z tym całym voodoo... Ludzie kiedyś nie mieli takiej wiedzy, technologii i umiejętności żeby wyjaśnić atak parapsychiczny którego celem jest zaatakowanie czyjegoś umysłu. Obecnie mówimy na to telepatia ale wtedy to pojęcie było nieznane, więc użyto pewnych zamienników. Sam rytuał moim zdaniem jest echem właśnie wojen telepatycznych (tak to nazwijmy), zaś lalki symbolizują technologię która pomagała dokonywać ataków parapsychicznych.

Polecam ci zapoznać się z grą XCOM: Enemy Within. Jest to gra która opowiada o wojskowej organizacji która musi odeprzeć inwazję obcych. Gra choć nie zachęca do pokojowego współistnienia z innymi rasami to pokazała tam taką technologię która moim zdaniem mogła istnieć na Atlantydzie. Na początku mamy klasycznych żołnierzy w mundurach z zwyczajnymi karabinami na kule w dłoniach, lecz z czasem, wraz z postępami w grze ci żołnierze stają się jednostkami zupełnie innego kalibru. Odkrywamy z czasem karabiny laserowe i plazmowe, zdobywamy pancerz dla żołnierza który jest cały wykonany z niesamowicie lekkiego aczkolwiek twardego metalu, żołnierze nabywają latające zbroje oraz takie które pozwalają stać się niewidzialnym, mało tego, możemy mieszać DNA naszych żołnierzy z obcymi tworząc nadludzi o nadzwyczajnych umiejętnościach fizycznych, istnieje możliwość zrobienia własnego cyborga. W końcówce gdy dochodzą nawet oddziały psioniczne które specjalizują się w telepatii i parapsychice. Takie jednostki potrafiły siłą umysłu atakować wrogich żołnierzy na dystans np. wywołanie paniki u ofiary lub przejęcie nad nią kontroli na krótki okres czasu. Potrafili także wspierać swoich zapewniając im na przykład większą motywację i odporność na ataki telepatyczne wroga (nie przypomina ci to trochę wojny na Atlantydzie, gdzie właśnie w taki sposób walczono, gdzie armia składała się z przeróżnych żołnierzy o wieku różnych umiejętnościach).

Mam parę powodów dlaczego zacząłem interesować się tym zagadnieniem ale nie będę tutaj publicznie o wszystkich mówić. Mogę ci je zdradzić ale to jak napiszesz na priv.
Narazie mogę powiedzieć że chcę przywrócić część wiedzy z tamtego okresu czasu i myślę że jednym z moich życiowych celów na to wcielenie jest przypomnienie duszom z Atlantydy kim są naprawdę.

Nie jestem pewien ale mi się wydaje że Atlantyda normalnie istniała w tym świecie, tyle że poziom jej samoświadomości był na "wyższym" stopniu niż współczesna cywilizacja co sprawiało że sami Atlantydzi potrafili ewentualnie kontaktować się z istotami z innych wymiarów i czasów (jeśli coś takiego w ogóle jest możliwe).
Czas nie płynie tylko w jedną stronę, dwie bardzo rozwinięte duchowo istoty teoretycznie mogą się z sobą komunikować telepatyczne, duchowo będąc oddzielonymi przez setki a nawet tysiące lat. O czymś takim napisała Barbara Marciniak w "zwiastunach świtu", że są pewne rasy które utrzymują kontakt z innymi cywilizacji a np. żyją 20 tysięcy lat wcześniej niż ich sojusznicy.
Czy to możliwe? Nie jestem pewien. Czas jest o wiele bardziej zagmatwany niż się ludziom wydaje, im wyższy poziom samoświadomości osiągasz tym bardziej zdajesz sobie sprawę że pewne, nazwijmy to "ograniczenia" można łamać.

Najlepiej podejść do tego na luzie co napisałem bo sam tego jeszcze w pełni nie rozumiem i sporo to tylko domysły. Soyokaze, fajnie byłoby jakbyś rozwinął swoją myśl bo niezbyt cię rozumiem i twoja wypowiedź jest taka trochę niezrozumiała dla mnie.

Dodam do tego tematu że choć Atlantydzi mieli kontakt telepatyczny z innymi rasami w wszechświecie to wiedza ta całkiem nie zaginęła. Ostatnio obiło mi się o uszy że plemiona indian oraz aborygenów wciąż praktykują podobne metody. Tyle że oni często mylą obcych z bogami...