Niebłahe pytania do Hejala... (Strona 3 z 5)

Rino: Myśli i uczucia które aktualnie przeżywasz to nie są do końca twoje myśli. Aktualnie jesteś ograniczony swym materialnym ciałem, które ciebie ogranicza i przepuszcza cząstkę Ciebie - prawdziwego. Spróbuj pomedytować i połączyć się z Sobą - jako duszą. Zajrzyj w głąb siebie i porozmawiaj ze sobą, spróbuj zrozumieć siebie. Nie próbuj rozumieć otaczającego Ciebie świata. Żyj w nim i baw się życiem. Spróbuj nauczyć się czerpać przyjemność z każdego dnia, z pracy, nauki, przebywania z innymi - obserwowania otaczającego Ciebie świata. Znajdź ”złoty środek” - dystans do tego co koło ciebie i do siebie samego. Spróbuj śmiać się z siebie samego. Myślę że wtedy poczujesz się znacznie lepiej. Pozdrawiam.

ehhh, skąd ja to znam?

Ależ Orionis,nie musisz “wsiąkać” w ludzki świat.To wszystko może być szokiem dla Ciebie,wiem o tym.Stan w którym obecnie się znajdujesz ulegnie zmianie,jak wszystko zresztą.Jest on naturalny dla kogoś kto nie jest przyzwyczajony do życia w tak wibracyjnie odmiennym środowisku.Widzisz tylko to co najgorsze ale są też piękne strony życia tutaj.
Spróbuj je dostrzec i nie skupiać się tylko na strachu i cierpieniu.Wtedy zauważysz,że od Ciebie w dużej mierze zależy jaki jest ten świat.
Mając inne spojrzenie na wszystko,inne zasady i system wartości nawet nieświadomie zmieniasz życie na tej planecie.Może właśnie to jest Twoja przygoda?
Szukaj podobnych sobie a będzie Ci łatwiej.
Znam wszystko o czym piszesz i tę ogromną tęsknotę również.Sporo czasu minęło zanim się pozbierałam,ale uwierz mi jest to możliwe.I wiesz co,nie wyrzekłam się przy tym żadnej z moich dziwnych dla tego świata zasad.Widzę też wyraźnie,że jest nas coraz więcej.Tak więc nie jesteś sama.Nikt z Was nie jest sam.Są tacy,którzy bardzo dobrze Was rozumieją i chcą być dla Was wsparciem

Miło mieć świadomość, że gdzieś jesteście - lżej się robi na sercu:)

Po długich latach poszukiwania/uznawania swojej ludzkiej tożsamości, starałam sie jakos pogodzić jakby 2 natury w sobie (zaraz po tym, jak doszłam do tego, że to, co mi się zdarza to nie choroba psychiczna );
doszłam do wniosku, że nie mogę wiecznie trzymać sie na uboczu, filozofując w zawieszeniu i marząc o czymś co dla cielesnego człowieka jest nieosiągalne; powiem więcej, pewnych rzeczy (będących formą odczuwania świata niematerialnego) ludzka psychika, która przecież jest tez częścią mnie, nie jest, nie była, w stanie znieść , przynajmniej pozostawiona samej sobie.
Wydaje mi się , że mimo całego tego czasu jaki upłynął, mój rozwój niestety nie awansował zbytnio od momentu kiedy z ludzkiego JA wydobyło sie pokorne stwierdzenie, że tak na prawdę jest tylko ”obudową” dla czegoś doskonalszego , ”pojazdem” w którym doświadczam ludzkiego życia, niczym w lekko uwierającym skafandrze…

Ale wędrówka trwa dalej… czy mi z tym wygodnie czy nie.
Zbieram doświadczenia - ta myśl pozwala mi czasem zachować przytomnośc umysłu w ciężkich chwilach.

Tęsknię niesamowicie do innych światów, które zdają sie byc bardziej moje niż ten tutaj.
Wyznaję miłość gwiazdom, życiu zamkniętemu w przyrodzie, każdej cząsteczce powietrza którym oddycham; wiem, że wszystko to jest wspaniałą jednością i to jest piękne, w tym jest siła.
Żal mi, że nie wszyscy to dostrzegają.

Wiem, że to życie jest piękne, widze to i doświadczam; Mam jednak wrażenie, że przeznaczone mu jest w jakimś stopniu pławić sie w smutku i strachu (…) z tym, nie umiem sie pogodzić.

P.S. … i kimkolwiekby nie był założyciel tej strony, sprowadziła mnie tutaj ta właśnie miłość

Dziękuję Wam za tę chwilę, którą mogę promieniować …

Widzisz Orionis,każdy ma trochę inną ścieżkę,choć każda zaprowadzi nas kiedyś w to samo miejsce.Dlatego co najwyżej można próbować wczuć się w położenie drugiej osoby i zaoferować pomoc.Jednak nikt za nas nie przejdzie tej drogi.Ona jest tylko nasza.
Piszesz o badaczach i eksperymencie.Tak,życie można potraktować jak wielkie laboratorium.Z tą małą różnicą-jak zauważasz, to eksperyment na wielką skalę z emocjami itd.Też zbierzesz próbki i odejdziesz,no chyba,ze masz coś jeszcze do zrobienia.Może stąd pytanie o sens?Jesteś na dobrej drodze do odkrycia celu-jesteś go wewnętrznie świadoma.Nie przyspieszaj,wszystko w swoim czasie.Ciekawość pcha Cię do przodu(tak jesteśmy poniekąd zaprogramowani).
Jeśli mogę Ci coś doradzić Orionis,nie traktuj swojego ciała fizycznego po macoszemu.
Ono jest bardzo ważnym elementem gry która się tu toczy.Wszystkie Twoje części chcą być tak samo akceptowane.Nie dążymy do ich rozdzielenia,lecz do połączenia.
Pozdrawiam

Ja mam takie pytanie : co ma zrobić żołnierz gdy idzie na wojnę a) wypełniać rozkazy czyli zabijać wroga, b) zdezerterować czyli uciec od jakiejkolwiek odpowiedzialności, c) zastrzelić się, d) poczekać aż wróg pierwszy naciśnie spust. A może sa inne mozliwosci by nie czuć konsekwencji w przyszłych wcieleniach? Ogólnie jak postąpić moralnie?

Tomi- twoje pytanie samo zawiera odpowiez w sobie samym.Samo to ze iatota poszla na wojne swiadczy o tym ze ma niedobra(przeszla) karme lub podtrzymuje naturalny bieg wydarzenia. A jesli znalazl bym sie na placu wojny to napewno wybral bym d. Bo nic nie wydarza sie przypadkowo zadna smierc, wszystko jest perfekcyjnie skonstruowane,.

To jak powinieneś postapić to sam wiesz najlepiej tomi.
Konsekwencje jakie możesz odczuć sa związane z wyrządzeniem krzywdy innej istocie(sobie samemu również).Karmicznie będziesz odczuwał sytuacje do momentu aż to zrozumiesz i przerwiesz łańcuch nieświadomych działań.Jak postapić moralnie?Moralność to pojęcie względne,słuchaj głosu serca.
Jednak najprostsze rozwiązania są najlepsze i jak radzi Rino nie pakuj się do wojska

To nie jest dziwne pytanie, ale iść do wojska, a iść na wojnę to według mnie dwie różne sprawy. Ja byłem w wojsku i nie musiałem nikogo zabić, wprost przeciwnie, na strzelnicy było zachowane maksymalne bezpieczeństwo, aby nic złego się nie stało. Na wojnie nie byłem, lecz w razie konfliktu na pewno nie pójdę nikogo zabijać dla mnie każde życie jest bezcenne. Wojny wywołują rządy ,a walczą niewinni ludzie którym wmówiono (zmanipulowano że wróg jest zły) , tak z jednej jak i z drugiej strony ,że walczą w słusznej sprawie, a najciekawsze że księża ich pobłogosławią i wysyłają na wojnę zabijać wroga w imię piątego przykazania (teraz w czasie pokoju walczą nawet o plemniki i komórki in-vitro, a w czasie wojny można zabijać ludzi) Obłuda rządów i kościołów jest ogromna.
Jeżeli trzech braci zabiło psychopatę który biegał po wsi z maczetą i krzyczał że wszystkich zabije to dostali po cztery lata, a na wojnie za zabicie tysięcy dostaje się medale i zostaje się bohaterem.
Podsumowując nie będę służył rządom które jak wywołają wojnę to niech sobie sami walczą w imię czego chcę , ja do żadnej nacji nic nie mam,nie będę zabijał człowieka który mi nic nie zrobił i którego nawet nie znam.

Ja ostatnio zastanowiłam się nad tym samym i doszłam to tego samego wniosku. Jeżeli ktoś chce władzy niech robi to na swoim podwórku.
Mogę walczyć. Ale pomocną dłonią ,przyjaźnią i miłością.

Terminy tych wydarzeń są jak najbardziej nie przypadkowe i są tak ustalane by te wydarzenia były składaniem krwawych ofiar z ludzi!! Ludzie mają ”założoną mentalną blokadę” by nie dostrzegać tych powiązań ale wystarczy porównać daty zaistnienia tych wydarzeń z datami świąt religijnych a wszystko nagle staje się jasne.

Za pozwoleniem. Chyba nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na zadane przez Ciebie pytanie Yankess. Jeżeli by rozpatrywać to w kategoriach rozwoju technicznego -zapewne tak.Są bowiem planety na których ,życie dopiero się rozwija i w tym wypadku trudno mówić o technice(to nawet nie jest cywilizacja). Pod względem duchowym…no cóż….po pierwsze, trudno zaszufladkować do określonej kategorii poziom rozwoju duchowego,bo każda cywilizacja podąża inną scieżką . To ,co dla nas błahe w innej części wszechświata ,może być dość znaczące. Po drugie pojęcie cywilizacji oznacza pewną społeczność ,która osiągnęła już dany poziom wobec czego ,mianem tym obdarza się planety o wysokim wskaźniku rozwoju.,W tym wypadku Ziemia na tle innych jest raczej pseudo-cywilizacją (z całym szacunkiem) i osobiście skłaniam się ku brutalnemu stwierdzeniu,że pod wieloma względami,w niedoskonałości, nie mamy sobie równych.

Pozdrawiam

HEJAL mam pytanie odnosnie jedzenia od dluzszego czasu mam wstret do miesa
jem je bardzo zadko i jak juz to tylko piers z kurczaka ale od jakiegos czsu tez nie toleruje ryb.. nie mam pojecia dlaczego tak sie dzieje co to jest czy to normalne..jakis dziwny okres w zyciu przechodze wszystko powywracalo sie .. moj swiat runa w gruzach po raz 4 buduje wszystko od nowa caly swiatopoglad.. wzystko itd bede wdzieczna za odpowiedz od kazdego..

bardzo dziekuje za odp Bart:) wiesz zawsze staram sie wsluchac w organizm..w glos wew i w glos serca.. szczegolnie z zapoznaniem sie z codex alimentarius.. itd odnosnie zywienia teraz zostawilam sprawy tak aby potoczyly sie swoim tokiem.. na spontana zobaczymy co ztego wyjdzie ale czuje ze zabladzilam szukam drogi i nie umiem narazie wyjsc na prosta:) dlatego zadalm to pytanie poniewaz czytalm duzo opowiadan ludzi o kudalini..