Poznawanie niepoznanego

Życie/egzystencja/byt jako fenomen jest zasadą ponad meta-fizyczną i jest bezpośrednio związana ze świadomością.

Jednak żyjąc w ciele fizycznym, o tym nie wiemy. Jedynie doświadczamy dalekiego echa w postaci fizycznych procesów życiowych związanych z energią i ruchem.

Ludzie mają dzisiaj problem z poznawaniem rzeczywistości. Jest to zrozumiałe, są (celowo) zabiegani. Paradoksalnie, na coś tak kluczowego, jak orientacja w WIELOWYMIAROWEJ rzeczywistości, w której egzystujemy, mają nie mieć czasu.

W XXI wieku wieku, w przeciwieństwie do poprzedniej ery ryb, ludzie muszą działać przy użyciu skrótów myślowych - tych samych skrótów myślowych, które otrzymują na tacy - aby się utrzymać w warunkach wysokiego tempa działania aktualnego systemu.

Jeśli mają poznać coś nowego, to widzą to jako ciężką, długą, nieosiągalną drogę, która w dodatku postępuje LINIOWO.

Takie - błędne - wyobrażenie mają mieć na temat poznawania rzeczywistości. W zamian otrzymują na tacy z góry spreparowane "przekonania" na temat tego, jaka jest rzeczywistość, i jak MAJĄ o niej myśleć.

Tymczasem tak nie jest: raczej, działa to na takiej zasadzie, że im więcej poznasz, na tym wyższym poziomie się znajdujesz, co oznacza, że postęp rozwoju poznawania rzeczywistości ma charakter GEOMETRYCZNY.

Istnieją różne ścieżki poznania, i istnieją tak samo różne sposoby kategoryzowania (czyli podejścia) do ich formułowania. Np. w Indiach (i nie tylko) było wiele różnego rodzaju ścieżek joginów, typu radża joga, tantra joga, karma joga itd.

Z moich obserwacji w praktyce, dzisiaj w praktyce tego typu ścieżki poznawania rzeczywistości, które nie są już tak nazywane, choć nimi są, są realizowane najczęściej (jedna nie wyklucza innych) poprzez:

Poznanie fizyczne
Ludzie uczą się głównie poprzez swoje ciało, czyli zmysły fizyczne: np. z bezpośrednich kontaktów z innymi, swoim ciałem (np. ćwiczenia fizyczne), oraz środowiskiem (np. wspinanie po górach, spacery po lesie lub po plaży przy wschodzie/zachodzie słońca, a także nawet... wdychanie smogu, picie alkoholu lub chemicznych dezodorantów - wszystko dla współczesnego człowieka może być pouczające na temat tego, jaką naturę ma rzeczywistość, w szczególności jego organizm, fizjologia, czy emocje ). Nie daje ono oczywiście bezpośredniego wglądu w szersze spektrum rzeczywistości (spektrum częstotliwości), bo ogranicza się do poziomu częstotliwości fizycznych, jednak daje poznanie rzeczywistości materialnej, w tym materii w relacji do energii.

Poznanie intelektualne
Przypomina podejście naukowe, ale jest też ogólniejsza jego forma. To znaczy, to, co dzisiaj oferuje nauka, to jest jedynie podzbiór bardziej uniwersalnego podejścia opartego na logicznym roztrząsaniu, analizie i syntezie informacji o rzeczywistości. Wyższe poziomy tego rodzaju poznania wymagają abstrakcyjnego, a na dalszych poziomach meta-abstrakcyjnego myślenia. Okultyzm jest, w przeciwieństwie do mistycyzmu, jednym z rodzajów poznania intelektualnego.

Poznanie metafizyczne lub parapsychiczne
Opiera się na umyśle/(meta)psychice i praktyce z nimi związanej, choć na niższych poziomach może to poznanie wymagać pośrednictwa w postaci np. muzyki, sztuki, kart tarota itp. To podejście jest narażone na największą ilość problemów z pośród podanych ścieżek - z powodów, o których pisałem w innych postach. Przypomina ono zbudowanie portu jako wyjścia ORAZ wejścia na/z głęboki ocean - często adept nie ma pojęcia o tym, co się na tym oceanie znajduje. A mówiąc językiem przenośni, są tam i rekiny parapsychiczne i wielkie galery sterowane przez istoty pozaziemskie egzystujące na odmiennych częstotliwościach, które od miliardów lat w nim pływają i często czyhają na nieprzygotowanych wędrowców parapsychicznych. Stąd np. szamani, czy egipscy kapłani, mieli specjalne procesy przygotowawcze do owej metafizycznej ścieżki, skupionej na zmysłach poza-fizycznych.

Przeciętny obywatel Ziemi ma o tej ścieżce nie wiedzieć.

Poznanie uczuciowe
Jest przeciwieństwem poznania intelektualnego. Uczucia są z reguły jakąś reakcją (uczuciową) na określone elementy rzeczywistości, w tym inne osobowości. Jeśli są to pozytywne uczucia, to osoba czuje się zmotywowana do dalszej kontynuacji tego samego kierunku. Jednak w pewnym momencie w końcu natrafia na przeszkody, jakiś konflikt itp. To powoduje presję, i w zależności od osobowości, określoną reakcję. W ten sposób poznaje subiektywnie rzeczywistość.

Działanie
Jest to nietypowy, pośredni sposób poznawania rzeczywistości, trochę podobny do uczuciowego, ale jednak bardzo powszechny: osoba jest zorientowana na działanie zamiast na poznawanie faktów. Są to z reguły ludzie czynu, którzy w ogóle nie lubią się uczyć, i uczą się "przy okazji", o rzeczywistości - głównie wtedy, kiedy natrafiają na opór świata. Są to aktywni, energiczni ludzie, ale niezbyt rozgarnięci. Ten typ człowieka często reprezentują sportowcy czy mali przedsiębiorcy.