Prawo Karmy (Strona 2 z 2)

Każdy wierzy w to w co chce i pod tym kątem kreuje swoją rzeczywistość. Jeśli wierzysz w eksperyment obcej cywilizacji nie ma problemu. Problem pojawia się wtedy gdy w to wierzysz, a tego nie weryfikujesz. Bo może nie ma żadnej cywilizacji, tylko twoja ograniczona percepcja. Samo pojęcie życia fair/unfair to tylko schematy. Każdy sam określa swoje życie i sam  kreuje swoje szczęście lub nieszczęście lepiej lub gorzej. Nie wiesz czy moja perspektywa jest ograniczona, czy nie bo oceniasz ją z punktu widzenia swoich schematów. A one też mogą być ograniczone. (z całym szacunkiem).

To zależy, czy nie zależy, bo jak są jakieś siły które przeszkadzają lub pomagają, a nad którymi nie masz władzy, to gdzie tu wolna wola?

Ogólnie ja nigdzie nie napisałem że chcę obejść prawo karmiczne tylko że moim zdaniem w taki sposób oszukują pewne osoby na Ziemi. Co mojej naiwności to się nie zgodzę, wydaje mi się pozytywny ładunek może zneutralizować negatywny ładunek karmiczny. Choć jest to trochę bardziej skomplikowane.

Małgosia jak zwykle z fatalistycznym poglądem. Ok, wymieniliśmy się poglądami, dużo tu filozofii i założeń, ale nie sądzę, by cokolwiek mogło potwierdzić (czy zaprzeczyć) czemuś takiemu jak karma.

Osobiście uważam, że "karma" to tylko koncepcja, podobnie jak wiele innych przyjmowanych przez różne ludy, kiedy były im potrzebne. To pewien sposób patrzenia na życie. Obecnie ludzie w naszej kulturze preferują przekonanie o istnieniu tylko jednego życia (tzn. że nie ma reinkarnacji). Jestem przekonany, że z czasem i pojęcie karmy stanie się przeżytkiem. Bo prawdopodobnie rzeczywistość jest zupełnie inna, niż to prezentują jakiekolwiek znane nam poglądy.

Jest kilka teorii.

Po pierwsze, uważam, że karma to tylko koncepcja. Czyli sposób postrzegania "rzeczy", i nic więcej. Pochodzi w szczególności (a może wyłącznie) z religii hinduskiej, a jej echem są tak dziwne teorie, jak teoria "grzechu" w chrześcijaństwie, które - w wersji katolickiej - odrzuciło reinkarnację, a wersja "karmy" została, przez co odpowiedzialność za "przeszłe czyny" została zrzucona na karb poprzednich pokoleń, zamiast poprzednich wcieleń. Jak dla mnie, to masło maślane, ale ludzie w to wierzą
Nie mylić teorii karmy z teorią reinkarnacji.

Druga sprawa, jeśli już się przyczepić, że karma jest prawdziwa, to można je zastąpić terminem "przeszła energia". Jako taka, istnieje głównie w Twoim umyśle.

Czy w takim świetle "uwolnienie" (rozumiem, że chodzi tu głównie o negatywne efekty z przeszłości) od przeszłej energii staje się jaśniejsze?

Myślę, że za bardzo skupiasz się na prawie karmy - zamiast zrozumieć z czego ono wynika; spróbuj popatrzeć na system jako całość.

Co do drugiej kwestii, nie wiem, ale moim zdaniem tak to nie działa.

Hejal pisał, że można kilka lat odczuwać w świecie astralnym jak 5s. Więc czy nie lepiej czekać na reinkarnacje w momencie w którym karma zostaje zdjęta? Być jedną z pierwszych osób co pamiętają poprzednie życie więc będziecie dążyć by system był dobry dla każdego. Będziecie chcieli się po prostu rodzić w dobrym systemie, bo pamiętając wcielenia zdajecie sobie sprawę, że będzie on zabezpieczeniem szczęśliwego życia na wcielenia do przodu.

Teraz ludzie nie mają motywacji by system był dobry bo nie myślą o reinkarnacji a o tym co jest tu i teraz.

Inna kwestia. Skoro wszyscy jesteśmy Kreacją to czy nie powinniśmy szanować życie innych? W końcu jesteśmy jedną istotą a zarazem podzieleni na osobne życia. Można pojmować to dwojako.
Jesteśmy kreacją i wiem , że jesteś sobą.

Mam w głowie dwie wizje karmy.
W pierwszej wystarczy poczekać w świecie duchowym na normalny świat by żyć w świecie bez prawa karmy.
W końcu Hejal mówił, że w świecie duchowym 1 minuta może trwać 1000 lat.

Drugi wariant nie stety musimy wypalić zobowiązania karmiczne. Albo w trakcie żyć odrzucić prawo karmy.

Kim jest osoba zacofana? Jeśli mówimy o problemach z mózgiem, to moim zdaniem nie ma zależności. Natomiast jeśli mówimy o prawidłowo funkcjonującym organizmie człowieka, i interakcja między tzw. "duszą" a ciałem fizycznym przebiega prawidłowo (tu jest ciekawy wątek na ten temat: [url]http://kosmita.ofp.pl/forum/viewtopic.php?id=563[/url]), to kwestia rozbija się o świadomość ponad materią. Świadomość ponad materią jest podstawą funkcjonowania, kiedy nie trzeba się już opierać na materii, i gdy osiąga pewien poziom, możemy osiągnąć nawet nieśmiertelność. Ludziom wmawia się, że jest inaczej, dlatego głęboko w podświadomości mają zakodowane, że "to niemożliwe, ale nawet jeśli, to trzeba to i tamto, i prawie na pewno nie da się tego osiągnąć", o czym możesz przekonać się w wątku na ten temat. Podobnie jest zresztą z wieloma innymi tematami. Nie zmienia to faktu, że jest to temat stary jak ludzkość, a informacje o nim pojawiają się praktycznie od samego początku znanych archeologii źródeł pisanych.

Karma zgodnie z oficjalną wykładnią jest po prostu prawem: przyczyny i skutku, czyli mniej więcej jak to, że jeśli kamień zostanie rzucony, to spadnie na ziemię - tyle, że w kosmicznym wymiarze. Podam tu cytat Cayce'yego, który często odnosił się do reinkarnacji: "W końcu zbieracie to, co zasialiście - umysłem, duchem, ciałem". Ostatecznie karma zatem odnosi się do decyzji - decyzje natomiast zapadają na poziomie mentalnym, i muszą być oczywiście świadome. Jeśli ktoś jest zacofany w sensie bycia nieświadomym, tj. reaguje bez podejmowania decyzji, to skutek na poziomie mentalnym nie może istnieć. A moim zdaniem tylko do tego odnosi się tzw. karma, która nie ma nic wspólnego ze skutkiem bezpośrednim, fizycznym.

Zamiast myśleć o karmie, osobiście wolę skupić się na szerszym obrazie tego, jak wszystko funkcjonuje - i w tym kontekście umieścić kwestie życia fizycznego oraz po śmierci.

Owa karma dotyczy ludzi, a raczej bytów niższych energii po śmierci fizycznej, które nie rozwinęły odpowiedniej świadomości, by móc unieść się do innych "światów", przez co tkwią w obszarach zwanych "księżycowymi" albo "niższymi".

Starożytne relacje na temat życia po śmierci są zadziwiająco podobne. Zwykle jest to obszar zwany w niektórych religiach "piekłem", w Grecji "Hadesem", zaś w kosmologii nordyckiej m.in. "krainą mgieł" albo "krainą lodu" (podobne informacje znajdziecie w taoistycznych zapiskach z informacjami z najstarszych dziejów Chin), do którego ludzie po śmierci się udają, z wyjątkiem nielicznych tych, którzy wchodzą do wyższego świata.

Nordyckie określenia "kraina mgieł", "kraina ciemności" lub "kraina lodu" dobrze oddają charakter tego miejsca. Na kosmologicznym tzw. drzewie życia (czyli mapie wszechświata), o którym już wspominałem w wątku o nieśmiertelności, jest to obszar zwany Nilfheim (zwany kiedyś "światem", a w kosmologii kabalistycznej - "sferą"), który ma naturę Yin, i jest przeciwstawiany "krainie" wiecznego ognia, Muspelheim. ("Heim" znaczy w staronordyckim dosłownie "dom" lub "krainę", co przetłumaczyłbym także jako "domenę"; "Nilf" oznacza mgłę, zamglenie - chodzi tu o naturę owej zamglonej rzeczywistości, a właściwie - zamglonej świadomości, czyli nieświadomości). Jeśli chodzi o kosmiczną lokalizację "piekła", zarówno w starożytnym systemie chińskim, jak i staronordyckim, umieszczano go na północy.

Skupianie ludzi na materii, wyłącznie materialnych zmysłach oraz jakimś "karmicznym losie", do którego rzekomo człowiek jest uwiązany, ma na celu uwięzienie go w owej mrocznej krainie.

Celem tego planu jest świadomość - a raczej jej zawężenie. Zawężenie oczywiście do zmysłów fizycznych.

Jeśli przez całe życie ktoś utożsamia swoją świadomość ze zmysłami fizycznymi, to co po śmierci jego fizycznego ciała się stanie? Przestanie być świadomy - tj. jego świadomość będzie zamglona.

Wracając do kosmologicznej mapy wszechświata, mamy:
- w mitologii nordyckiej cienisty Nilfheim (krainę ciemności o charakterze Yin)
- w kabalistyce - sferę Yesod (o naturze księżyca, istniejącą tuż ponad Ziemią, czyli Malkuth)
- w metafizyce zachodniej tradycji alchemicznej mamy "domenę księżyca" (Yin)

Chodzi tu nie tylko o jakiś "obszar" na zasadzie przestrzennej, ale obszar świadomości. Poza ciałem fizycznym poruszamy się wyłącznie dzięki umysłowi (bo ciała fizycznego  - umieszczonego w konkretnej lokalizacji przestrzennej - po śmierci tego pierwszego nie posiadamy).

Oznacza to, że wyjście z owej "zamglonej" (nieświadomej) "krainy" można znaleźć jedynie dzięki umysłowi. Dlatego np. starożytni Egipcjanie mieli obsesję na tym punkcie i dla zmarłych (czyli duchów) umieszczali w grobowcach instrukcje co mają robić oraz mapy wszechświata. Ową mapą w najszerszym ujęciu było drzewo świata, które przedstawia różne "domeny", "sfery", "światy", "krainy" itp. - które w gruncie rzeczy były poziomami świadomości, a te najniższe miały charakter nieświadomy. Ów zamglony obszar nieświadomości - czyli doświadczenie przeciętnego człowieka po śmierci - powodował, że taki duch zamiast "odlecieć", był uwiązany do swoich fizycznych zmysłów, czyli pozostałościach doświadczeń (jedynych doświadczeń) pochodzących głównie ze zmysłów fizycznych w pamięci po jego fizycznej śmierci.

Żeby było jasne: CAŁY CZAS ZNAJDUJEMY SIĘ W KAŻDYM OBSZARZE na całym drzewie życia, tyle, że niektóre z tych obszarów dominują. Są to obszary - na kabalistycznym drzewie życia - zwane Malkuth (materia) oraz Yesod (niższy podświadomy umysł). Są one powiązane z niższymi czakrami - odpowiednio pierwszą i drugą. Skupienie na tych czakrach pozwala zwiększyć zasoby fizycznej energii, co często miało miejsce przy zwiększaniu skuteczności technik sztuk walki. Praktyki np. buddystów czy taoistów natomiast pracowały nie tylko z najniższymi centrami energii, ale także wyższymi - co pozwalało im się przenieść świadomie wyżej na szczeblach swojego własnego drzewa życia, opartego na kolumnie energetycznej, odzwierciedlającej pień drzewa życia. Właśnie przez tą kolumnę - czyli główną ścieżkę energetyczną - płynie energia z ciała eterycznego do ciała fizycznego, dostarczana przez tzw. srebrną nić zwaną w Hunie Aka.

Wracając do krainy ciemności, chodzi tu przede wszystkim o obszar w świadomości człowieka, a właściwie - nieświadomości. Umysł codziennie przebywa w jakimś obszarze - głównie w obszarze fizycznym (czyli częstotliwości energii fizycznej). Może jednak przebywać również na wyższych niż fizyczna częstotliwościach - jeśli tak się nie stanie, człowiek po śmierci trafi do "krainy" (obszaru świadomości) najbliższego fizycznemu - czyli zgodnie z ww. kabalistyczną mapą wszechświata, będzie to Yesod. Jeszcze raz: Yesod to jest poziom umysłu (świadomości).

Opis tego obszaru w staronordyckim systemie kosmologicznym ([url]https://pl.wikipedia.org/wiki/Niflheim[/url]) łudząco przypomina "piekła" opisywane przez inne narody:

Na dole owej lodowo-mglisto-wodnistej krainy znajdziemy... kolejny zaskakujący element obecny także w chińskiej kosmologii: wężą (o charakterze Yin i wody).

Oczywiście należy znowu rozumieć te opisy symbolicznie, a mitologiczne opowieści były przeznaczone dla gawiedzi. Niższa energia bytów, którzy byli niegdyś ludźmi, stanowi pokarm dla "wiecznie głodnych" (z powodu braku energii życiowej) niższych duchów z owego "piekielnego" obszaru. Słowo "letarg" doskonale opisuje stan umysłowy po śmierci tych, których świadomość skupiała się wyłącznie na fizycznych zmysłach.

Niższy umysł, oraz energia życiowa związana z fizycznym ciałem, jest związana z drugą czakrą, w której płyną właśnie "płyny życia" (w alchemii taoistycznej zwane jin i związane z niższym tan t'ien), które mogą być podgrzewane dzięki wpływowi energii yang z góry - w organizmie człowieka.

Energie psychiczne były pozyskiwane w praktyce szamańskiej, m.in. poprzez wykorzystywanie snów do tego celu - także wśród ludów nordyckich i chińskich, dzięki którym szaman podróżował po ww. "drzewie życia / świata", przenosząc swoją świadomość na różne poziomy, zapoznając się z nimi, a często tworząc tego typu mapy jak właśnie nordyckie "drzewo świata", stykając się z różnymi istotami zamieszkującymi owe "światy".

Wracając do karmy: wyswobodzenie się z tzw. koła karmy (czyli bezustannego wcielania się w coraz to nowsze ciała fizyczne, ze wzg. na brak świadomości po śmierci fizycznej) jest związane z praktyką umysłową (świadomości), a praktyki znane z buddyzmu to tylko przykład, innym są np. praktyki szamańskie lub taoistyczne (te drugie w gruncie rzeczy wywodziły się pierwotnie z kolei od szamanizmu - tzn. przed powstaniem późniejszych szkół taoistycznych, które początkowo były oparte na przekazach od istot niefizycznych - co jest zresztą odpowiednikiem dzisiejszych channelingów - często niepotrzebnie formalizowały naukę i wprowadzały raczej społeczność klasztorną niż rzeczywiste skupienie na najbardziej istotnej praktyce). "Karma" oznacza po prostu skutek, który miał jakąś przyczynę, i ktoś tkwi bezwiednie w nieustannym błędnym kole reinkarnacyjnym, doświadczając skutków... doświadczeń ukrytych w swojej własnej pamięci (a niekoniecznie - czynów), czyli w podświadomości - tj. w ww. "krainie" / obszarze Yesod lub Nilfheim: krainie smutków, wiecznego głodu, letargu itd. Mapy świadomości miały na celu pomóc ludziom wyjść z owego "piekła" po śmierci. Oczywiście, bardziej zaawansowana praktyka alchemiczna pozwalała na większe możliwości, ale o tym pisałem już gdzie indziej.

Jeśli chcielibyście zlokalizować owe obszary w kosmosie, to są to Ziemia, a raczej pewne jej energetyczne obszary - zwłaszcza rejony stojącej wody (negatywna energia wód na Ziemi pochodzi od negatywnej energii niższych duchów, do której te ostatnie lgną), która jest obszarem "podksiężcowym" (woda generalnie jest pod silnym magnetycznym wpływem Księżyca), oraz samego Księżyca. To właśnie tam "mieszkają" niższe duchy. Nie należy jednak traktować tych elementów - wody oraz księżyca - wyłącznie jako negatywnych, choć tak może sugerować powyższy opis. Chodzi raczej o to, że są to domeny nieświadomości, a przez to łatwo są dominowane przez siły i byty "ciemności", czyli istoty negatywne.

Moje osobiste doświadczenia potwierdzają powyższe: niektóre jeziora czy wody stojące mają wyraźnie magnetyczny, negatywny charakter, a ich wpływ na niższą psychikę czułem niemal namacalnie, jakby chciały mnie wciągnąć w swoje odmęty. Z pewnością dlatego właśnie magię praktykowano często nad tego typu wodami. Inne natomiast wrażenie sprawia woda płynąca (strumienie, rzeki, morza i oceany) - wg. moich odczuć mające charakter życia, a nie - jak w poprzednim przykładzie - śmierci. Znowu, mam tu na myśli psychiczny wpływ, i nie należy tego rozumieć fizycznie: kąpanie w jeziorze po pierwsze nikogo nie uśmierci (jeśli się nie utopi) po drugie, chodzi tu głównie o wody, do których ludzie raczej nie wchodzą. Dotyczy to zresztą także wodnych cieków pod ziemią, do których lgną także niższe byty.

Yesod w tradycji jest czymś, co dzisiaj określilibyśmy jako "matrycę energetyczną/eteryczną" świata fizycznego (opis w j. ang.) - poziom ten przekazuje energię z wyższego obszaru do świata fizycznego, co dzisiaj przyrównuje się do energii, o których mówi fizyka kwantowa (choć tu byłbym ostrożny, bo w fizyce kwantowej jest póki co więcej pytań niż odpowiedzi), zaś chińska i hinduska tradycja wiąże je także z energią seksualną - na tym poziomie egzystują niższe byty:

Powyższą wiedzę w praktyce wykorzystuje się w feng shui (dosłownie: wiatr i woda), która polegała przede wszystkim na pozyskiwaniu korzystnego "wiatru" - energii qi docierającej do Ziemi z kosmosu - oraz unikaniu negatywnych wpływów energii wodnych. Zwłaszcza dużą wagę przywiązywano do wpływu zmarłych, których zresztą również grzebano w ściśle określony sposób, tj. wg. kierunków świata - tak, by ciało było ułożone w odpowiedni sposób. Dzięki temu zapewniano sobie pozytywne energie, co utożsamiano w Chinach powszechnie ze szczęściem.

Bo musi coś odpracować karmicznie, najpierw przywileje i kasa, później prawo karmy wystawia rachunek i trzeba go zapłacić, teraz lub w następnych wcieleniach. Politycy to ludzie bardzo nisko rozwinięci duchowo, bez kręgosłupa moralnego. Jaka świadomość, taka karma. Zwykle nie mają żadnych zdolności, potrafią tylko ładnie mówić, ale to co mówią nie pokrywa się nijak z tym co robią, a już wcale nie pokrywa się z tym co myślą. To chyba najlepsza definicja polityka, jaka znam.
Nie idźcie tą drogą! Ta droga nie prowadzi prosto do celu, jakim jest rozwój, tylko cofa w rozwoju, szkoda czasu...