Nieśmiertelność. Prawda czy fikcja? (Strona 7 z 20)

Kupuję sobie czasem magazyny nt. utrzymywania zdrowia naturalnymi sposobami, których zresztą ostatnio jest bardzo dużo (w empiku często zajmują całą szafę, a nowe tytuły ciągle powstają), by orientować się w aktualnych zapatrywaniach na to, co uważa się za właściwe podejście.

Generalnie mam wniosek, że od tysięcy lat niewiele się tak naprawdę zmieniło poza terminologią, a dzisiejsze czasy można podsumować tak, że stworzył się podział na 2 obozy (które mogą po części się pokrywać, tzn. są ludzie, którzy należą do obu i jednocześnie do żadnego):
- obóz medycyny konwencjonalnej, terapii opartej na chemii, technologii, leczeniu objawów
- obóz medycyny tradycyjnej (czasem z nowinkami, m.in. technologią do akupunktury)

Oba kierunki coraz wyraźniej przekonują się, że stara (starożytna) medycyna wskazywała najlepsze podejście (najefektywniejsze w długim terminie, najbardziej rozsądne, i w największym stopniu rozumiejąca ludzki organizm - nie tylko ciało, ale także umysł / ducha).

Ale to dopiero początek...

Czytam sobie w jednej z takich gazetek, że to naturalne, iż wzrok z czasem się psuje, a organizm się starzeje... No cóż, chyba ci medycy powinni w takim razie zrobić szerzej zakrojone badania, bo nie bardzo trzyma się to faktów - raczej wyłącznie statystyki (a i w to wątpię, czy takie badania w ogóle ktokolwiek robił), bo mój wzrok, i zresztą wszystkie inne zmysły, nie tylko się nie pogarsza, ale coraz bardziej wyostrza z roku na rok.

I tyle, jeśli chodzi o współczesną medycynę, a mówiąc ściślej, zrozumienie człowieka i jego organizmu.

Podstawą zdrowia jest qi (energia), także wzroku - tak mówią mi moje "badania" empiryczne. Więcej qi - lepsze działanie organizmu, w całości. Jest to tzw. holistyczne (czyli zdroworozsądkowe) podejście do organizmu. Dzielenie organizmu na części - podstawa medycyny konwencjonalnej - nigdy nie doprowadzi do sukcesu na dłuższą metę - jest pozbawiona sensu jeśli chcemy wziąć pod uwagę to, jak działa ludzki (i każdy inny) organizm. Studia medyczne w takim kontekście są stratą czasu.

Problem jest trochę w tym, że stare teksty są trudne do zrozumienia, a przez to łatwo o ignorantów. Na szczęście są również naukowcy, którzy obiektywnie podchodzą do tematu - przynajmniej w jakimś stopniu. Wszystkie starożytne cywilizacje łączyły np. astrologię (wpływ obiektów kosmicznych) z organizmem ludzkim. Ma to sens - wszystko działa na zasadzie rezonansu (ww. energia / qi), bo tak jest skonstruowany wszechświat. Ludzki organizm ma ogrom tajemnic, i twierdzenie, że coś jest niemożliwe, jest tak samo pozbawione sensu, jak w ww. przypadku. Większość ludzi po prostu wierzy w to, co im się mówi w szkołach: mają stary Newtonowski obraz świata, a zrozumienie medyyny / biologii / człowieka jest bardzo mechaniczne, i niestety wadliwe. Stąd problemy z: fizycznością, psychologią, zdrowiem, a także błędne koncepcje na temat świata i człowieka.

Dziękuję za pochwałę i informacje. Pisałem o podstawach, od których warto zacząć.

Nie da się ukryć, że tak jest. Jeśli chcesz znać moją opinię, to same "nawyki" czy fizyczne ćwiczenia po prostu to dużo za mało.

Joga to przede wszystkim ćwiczenia umysłowe. Asany (fizyczne postawy) są głównie nastawione na pranę (energię, hinduski odpowiednik qi), które w rezultacie mają podnieść poziom wibracji umysłu fizycznego (komórek nerwowych, nie tylko w mózgu).

Nie skreślałbym innych źródeł tak szybko, ale w większości masz - moim zdaniem - rację. Natomiast do tai chi czy innych ćwiczeń fizycznych nie mogę się do końca zgodzić. Nie jestem naukowcem, by robić jakieś szeroko zakrojone badania kto co zrobił i co osiągnął, ale - pewnie tak jak i Ty - znam przypadki, gdy po regularnych (niekoniecznie - intensywnych!) ćwiczeniach qi gong ludzie rzeczywiście młodnieli. Trudno w to uwierzyć dlatego, bo ludzie nie rozumieją procesów życiowych. Żyjemy w społeczności zdominowanej materialnym myśleniem, stąd te ograniczenia przekonaniowe, które powodują niewiarę w to, że są możliwe rzeczy, o których powszechnie się nie mówi (a Hejal dobrze opisuje to, dlaczego tak jest).

Myślę, że stwierdzenie, że odmładzanie organizmu nie jest możliwe jest równoznaczne ze stwierdzeniem typu: "nie wierzę, że komórki mogą się regenerować". Na regeneracji - czyli przywracaniu właściwych funkcji wszystkim komórkom (od tych najbardziej zewnętrznych, jak skóra, to najbardziej wewnętrznych, systemu nerwowego, gruczołów itd.) - polega właśnie funkcjonowanie organizmu, i jest to niezbędna funkcja, by egzystować w środowisku ziemskim. Pytanie się sprowadza do tego zatem, czego brakuje ludziom, że funkcje regeneracyjne ich organizmów zostały ograniczone.

To właśnie co napisałaś jest bardzo dobrą wskazówką, że to jednak nie ciało fizyczne jest tutaj kluczowym czynnikiem, który decyduje o naszym stanie. Jest naprawdę dużo dowodów wskazujących na niewiarygodne zdolności nie tylko regeneracji, ale wręcz natychmiastowego przestawienia się organizmu na zupełnie inny tryb, w którym zapomina on o chorobie, która przed sekundą jeszcze była aktywna, i w drugą stronę: w ciągu sekundy potrafi ją przywrócić. Taki przypadek został opisany np. w książce "Doskonałe zdrowie".

Żadne informacje o narządach, komórkach, gruczołach i enzymach, a nawet DNA, tych fenomenów nie są w stanie wyjaśnić.

Aktualnie zacząłem czytać książkę "kody energetyczne", której autorka robiła szerzej zakrojone badania tego typu. Ogólny jej wniosek jest taki, że umysł i powiązana z nim energia decydują o naszym zdrowiu i życiu. Zmiana naszego kodu energetycznego prowadzi do zmian na wszystkich polach: polu fizycznym, polu mentalnym, polu emocjonalnym, energetycznym, a także życiowym.

To, o czym pisaliśmy, to bardziej była wg. mnie chaotyczna dyskusja, a nie przejrzysty ciąg. Jeśli ktoś miałby z tego naprawdę w praktyce skorzystać, ktoś musiałby z nas przeprowadzić wywiad. Jeśli nie masz nic przeciwko, to mógłbym wcielić się w rolę dziennikarza (przeprowadzającego wywiad) - miałabyś na pewno wówczas bardziej zorganizowany materiał do swojej książki. Przy okazji dzięki za wszystkie wypowiedzi Małgosia, właśnie takie dyskusje sprawiają, że przechodzimy na wyższy poziom zrozumienia, a świadomość rozwija się samoistnie - czyli tak, jak powinna.

Staram się oddzielać ziarno od plew; zainteresował mnie fakt, że ona w pratkyce się tym zajmuje i że teoria jest dodatkiem, ona - wg. jej słów - widzi aurę i bezpośredni wpływ myśli, przekonań, emocji itd. na zdrowie. Nie czytam z reguły od deski do deski, więc kupuję tego typu pozycje głównie, by potencjalnie dowiedzieć się czegoś nowego. Autor Doskonałego zdrowia jest również trochę (trochę mocno) filozofem, więc ja akurat patrzę nieco przez palce na niektóre jego wypowiedzi ale to fakt, zajmuje się ajurwedą całe życie.

Co do dawania wiedzy na talerzu, całkowicie się zgadzam, bo w zasadzie nie ma takiej możliwości. Albo ktoś zrozumie istotę danego zagadnienia, albo będzie się ograniczał do nic nieznaczących "rytuałów", co niestety w aktualnym wieku ciemności ("kali yuga"), jest normą, zgodnie z przepowiedniami sprzed tysięcy lat. Robienie czegoś bez zrozumienia i przekonania niczego nie rozwiązuje.

Natomiast osobną sprawą jest to, czy informacja jest przejrzysta, czy nie. Jeśli ktoś zaciemnia (przypadkowo lub celowo) informacje, które same w sobie są już trudne do ogarnięcia, to szkoda na to czasu. Naprawdę, w życiu lepiej kierować się wyczuciem gdzie coś znaleźć - jeśli ktoś poszukuje informacji. W przeciwnym wypadku skończysz jak większość akademików: w plątaninie bezużytecznych danych, które tylko wydają się ważne. Dlatego trzeba wyjść poza intelekt, jeśli naprawdę ktoś zamierza coś osiągnąć. Empiryzm jest kluczowy - nie tylko fizyczny, ale także każdy inny.

Dlatego nie twierdziłbym, że wszystko zostało odkryte.

Zdrowie to tylko koncepcja. Tak naprawdę chodzi o siły życia, i to jak przepływają - na wszystkich poziomach, nie tylko na poziomie fizycznym, na poziomie minerałów czy "chemii" w organizmie. Nawiasem, ciekawe, że zachodnia medycyna nie bierze pod uwagę również kluczowego zjawiska, które zna, czyli impulsów elektrycznych, przy diagnozach chorób, a przecież jest ono kluczowe dla systemu immunologicznego. Podobnie sprawa ma się z jonami i elektronami, które są nośnikami energii w materii (bo energia sama i tak przepływa, przy lub bez pomocy elektronów; na poziomie astralnym już nie ma elektronów, ale energia jest).

Zdrowie jest trochę jak koncepcja czasu - to tylko perspektywa, mały fragment szerszej rzeczywistości. Jaka jest ta rzeczywistość? Oczywiście nie możemy powiedzieć jaka dokładnie jest, dlatego trzeba samemu odkrywać własny organizm, na wszystkich poziomach, nie przekreślając oczywiście wiedzy i mądrości już zdobytej, ale też nie przyjmując jej bezkrytycznie.

Osobiście jestem zdania, że nikt nie będzie za ciebie lepiej znał Twojego organizmu niż ty sam(a). Z tego względu każdy musi być sam odpowiedzialny za dobór najlepszej diety, swojego "zdrowia", ścieżki życiowej, podnoszenia poziomu energii, kontroli umysłu, i kolejnych etapów na właściwie całkiem prostej, ale także stawiających spore wyzwania, ścieżki nieśmiertelności.

Masz na myśli genetyczne różnice w sensie 10%? Warto wziąć pod uwagę to, że tzw. astralny element człowieka, nazywany także duszą, który przez wielu jest traktowany jako umysł człowieka (w przeciwieństwie do ciała i energii wspierających ciało) nie ma żadnych genów, a co za tym idzie, człowiek i jego indywidualność nie tylko nie kończy się na genach, ale wręcz stanowi jego mało istotną część. Ciekawie w tym świetle prezentują się badania B. Liptona, naukowca, który zresztą napisał na temat swoich badań książkę "Biologia przekonań" o tym, dlaczego to umysł decyduje o genach (i ich zmianie), raczej niż na odwrót.

Są różne metody badawcze. Ci, którzy przyjmują z góry pewien "framework", taki jak system naukowy w obecnej postaci, ograniczają również to, co mogą dostrzec, a zatem także swoją ścieżkę. A ta ostatnia jest rezultatem bardzo wielu wypadkowych, które mają ostatecznie swoje źródło w umyśle (nie - genach), a zwłaszcza: ograniczeniach umysłu.

Trzeba jeszcze zadać pytanie, skąd pochodzi energia, która zasila ciało. To, że nie ma ona natury materialnej, wiedzą już nawet fizycy.

Przekonanie, że rozwój następuje linearnie, że "najpierw trzeba X żeby zrobić Y" jest typowe dla ziemskiego, skupionego na materii i przyzwyczajonego do znanej sobie logiki, umysłu. Są jednak możliwości wyjścia poza ten ograniczony schemat, i zawsze warto to robić, by znajdować nowe rozwiązania, a nie dochodzić do nich wyłącznie w sposób, który narzuciły poprzednie pokolenia np. naukowców. Co więcej, ich zasób wiedzy i możliwości był bardziej ograniczony od naszego. Tradycja jest wartościowa, ale warto ją ciągle weryfikować, bo inaczej przez całe życie będziesz poszukiwać świętego graala, wierząc, że "Twoja", lub co gorsza "wspólna", ścieżka jest "najlepsza".

Zadam pytanie: czy warto tworzyć sztukę wyłącznie na podstawie prac innych? Oraz drugie: gdzie leży granica w nauce między ścisłością a sztuką?

Wbrew pozorom, na to drugie pytanie do tej pory nie ma odpowiedzi, również w matematyce. A tym bardziej w tak złożonych obszarach, jak medycyna i biologia organizmu człowieka. (O energetyce oraz połączeniu umysł-ciało nawet nie wspominam).

Ścieżka zawsze jest Twoja własna, oczywiście - ale tak jak piszesz, składasz jej elementy (z których - jak wspomniałaś - większość to jakiś wariant już istniejących) sama, niektórzy wolą iść bardziej wyrobioną ścieżką, inni - bardziej unikalną.

Moja teoria nt. wpływu na geny jest taka, że geny to taki "interfejs", do którego się dostosowuje. Oznacza to, że nie każdy umysł będzie tak samo dobrze z nim współpracował... Problemem zatem pozostaje stopień dopasowania. Niektóre organizmy będą lepiej pasować, niektóre gorzej, ale myślę, że spokojnie każdy z nas mógłby się spróbować wcielić w małpę - z tym, że zakres naszych możliwości (umysł vs. ciało) byłby dużo bardziej ograniczony.

Droga w nieśmiertelność / długowieczność to droga wewnętrzna - zawsze jest unikalna dla Ciebie, bo jesteś unikalną osobą (pomijam nawet geny).

Kolejny interesujący fragment - "Na tropie tajemnicy wiecznej młodości":

Proponuję pewien starożytny "rebus" czyli powiązanie ze sobą informacji razem, niczym puzzle.

Najpierw TCM.

Ćwiczenia qi-gong są zaprojektowane tak, by pobudzać przepływ qi (w przeciwieństwie np. do wielu sztuk walki i różnych współczesnych wymysłów), w efekcie wspierając odmładzanie organizmu.

Qi jest odpowiedzialna za funkcjonowanie całego organizmu, w tym xue (krwi), z którą jest bezpośrednio powiązana.

Teraz Ajurweda.

Wśród hinduskich terapii jedna z nich nosi nazwę "rasajana", oznaczająca właśnie odmładzanie.

"Rasa" to wyraz oznaczający jedną z siedmiu rodzajów "tkanek" - "dhatu" - umieszczoną na samym szczycie łańcucha przyczyno-skutkowego, i jej rezultatem, czyli kolejnym, drugim dhatu, jest krew - a dokładniej krwinki czerwone, zwane "Rakta".

Aby tkanki się prawidłowo odnawiały, kluczowa jest rola energii witalnej zwanej odżas (jedna z trzech energii organizmu, obok prany / qi, i tedżas; spotkałem się także z zapisem odźas), która jest bezpośrednio związana z wyglądem ciała, a dokładniej mówiąc tym, co sprawia, że ono wydaje się "promieniować" - pozornie dotyczy ona fizycznych rezultatów, takich jak gładka skóra czy lśniące włosy, ale w rzeczywistości odpowiada za to energia.

A teraz medycyna konwencjonalna.

Są potwierdzone przypadki na podstawie różnych badań (a podobno nawet praktykowane przez niektórych ), że dostarczenie organizmowi młodej krwi powoduje jego odmładzanie.

W tekstach ajurwedyjskich terapię rasajanę opisywano jako "tą, która zapobiega starzeniu się i niszczy choroby". Każdy zabieg, który zwiększa u zdrowej osoby energię witalną (odżas), to rasajana - czyli każde zioło, jedzenie, dieta lub inne działanie, które dodaje energii życiowej, przywraca młodość i uzdrawia. Aktywność dotyczy zarówno metod i ćwiczeń fizycznych, jak i nie-fizycznych. Co do diety, hindusi zalecają m.in. masło klarowane i migdały. Jednak tak bardzo bym nie polegał na samej diecie - raczej traktowałbym ją jako warunek niezbędny. Caraka Samhita twierdził, że terapia taka poprawia pamięć, intelekt i zdrowie, przywraca młodość, kolor skóry, głos, działanie organów i zmysłów - niezależnie od wieku.

We wspomnianej przez ka-nu książce nt. uzdrawiania Serge Kahili Kinga są zaprezentowane ciekawe przypadki - wydające się z obowiązującego paradygmatu niemożliwe. Ludzie odzyskiwali zdrowie nawet w bardzo trudnych przypadkach w przeciągu doby lub krócej. Na str. 111 jest opisany przypadek starażaka, który uległ poważnemu poparzeniu po wybuchu pojemnika z olejem. Znał technikę Kinga i wieczorem przed snem ją zastosował: polegała ona na przypomnieniu sobie całego zajścia, z wprowadzeniem drobnej, ale kluczowej modyfikacji, czyli usunięciu momentu, kiedy doznał obrażeń. Powtórzył ćwiczenie cztery razy i poszedł spać. Następnego dnia w pracy kolegom szczęka opadła, gdy go ujrzeli - po poparzeniach nie było śladu; zmusili go do spojrzenia samemu w lustro.

A tutaj fragment z "Encyklopedii medycyn świata" Toma Monte'a: