Poprzednie wcielenia (Strona 1 z 4)

Witaj Istnienie11 !
Czy mogę pomóc ? I tak i nie - mogę tylko podpowiedzieć !
Po pierwsze w Swych poszukiwaniach postaraj się nie oceniać / dobra, zła postać,,, chciejstwo osobowości jest tu także ”złym” doradcą …
Myślę że najważniejsze jest by człowiek umiał wyciągnąć wnioski z poprzednich inkarnacji/ jak i z obecnej .
Dodać mogę - czytając Twoje posty odczuć można mądrość wschodu i dążenie do złotego środka/ ”było by to w stylu Indian” …
Jeśli chodzi o hipnozę, to raczej w wyjątkowych sytuacjach/ tak myślę .

Witaj Bart ’
Pomógłbym każdemu, lecz to fizycznie nie możliwe …
Z całą pewnością - każdy z nas jest inny. Inaczej postrzegamy, czy może raczej odczuwamy rzeczywistość …
Przeżyliśmy bardzo wiele inkarnacji …
Co do regresji - możesz, jasne że tak .
Jeśli się zdecydujesz, zwróć uwagę na oddech/ powinien być głęboki i spokojny .

Rozumiem …
Lecz mam pytanie _
W jaki sposób chcesz ”zapewnić sobie spokój ducha” ?

NP pokazali mi też jak wybierałam to życie i dlaczego dokonałam takich wyborów,
-
Gabi - jeśli można, o kim mówisz ?

St.Emilia
Rozumiem /tak właśnie myślałem.

A m isię wydaje, że w poprzednim życiu byłam jakimś zbirem, a potem ktoś mnie zabił. Wiem, że nie za bardzo się rozpisałam, tylko piszę, co czuję. Zawsze czułam odrazę do dobra i miłości, za to zawsze ciągnęło mnie do łażenia po nocy, a z krzywdzenia innych(raz to zabiłam własnego kota[3 lata temu]!) musze przyznać, czerpię pełną satysfakcję. W ogóle nie rozumiem, jak ktoś może współczuć drugiej osobie, w ogóle nie rozumiem słowa miłość. Jakoś zawsze gdy się komuś coś stało to się ciezyłam w duchu, że go krzywda spotkała. Za to ZAWSZE gdy oglądma jakiś horror, w którym jakiś psychopata zabija, lub czytam artykuł, że ktoś został zamordowany, to dosłownie PŁACZĘ, dlaczego JA nie zabiłam tej osoby, dlaczego JA nie potrafię dobrze zabijać. Zawsze interesowałam się chorobami psychicznymi, czytałam o torturach, jakie są możliwości i wiem, że jest ich wiele. Zawsze miałąm przyjemność z tego, że robię komuś fizyczną krzywdę. Czułam wtedy radość, spełnienie, SZCZĘŚCIE, ja tylko udaję, że jestem dobrą osóbką, tak naprawdę pod tą przykrywką grzeczności kryje się morderca. Raz się spytałam swojego Opiekuna Duchowego, dlaczego tak jest, to mi odpowiedział, że w poprzednim życiu ktoś mnie zabił i że byłam jakimś tam zbirem, jak napisałam chyba na początku i że chciałam(wtedy CHCIAŁEM) zobaczyć, jak to jest być kimś dobrym. Co o tym myślicie? Tylko proszę, nie śmiejcie się ze mnie.,..

O! I pamiętam, że miałam ksywę Kowal.
A teraz z innej beczki: często gdy widze jakieś obrazki, zdjęcia, filmy, piosenki, to widzę fragmenty ”obcych” wspomnień, często są pełne krwi i przemocy…. i za każdym razem byłam mężczyzną! Dziwne nie? Może dlatego nie umiem teraz zaakceptować, że jestem dziewczyną? No cóż, i tak mi się wszyscy dziwią, że ubieram się jak chłopak, ale trudno.

Do wampir:
to fragment książki Wędrówka dusz 40 str. akurat czytałem i natrafiłem na motyw który mi przypasował do ciebie. Ciekawa książka tak w ogóle ,poczytaj znajdziesz napeno dużo informacji. mogę udostępnić mejlowo zainteresowanym posiadam 3 części…

Słyszałem, że w każdym okresie krwawej historii Ziemi zawsze istniała spora liczba dusz, które nie były w stanie skutecznie przeciwstawić się ludzkiemu okrucieństwu. Dusze, których żywiciele posiadają mózgi genetycznie obciążone skłonnością do nienormalnego działania, są szczególnie narażone na przebywanie w środowisku pełnym przemocy. Możemy na przykład zauważyć, że dzieci okaleczone psychicznie przez fizyczne i emocjonalne wykorzystywanie w rodzinie, w życiu dorosłym popełniają z premedytacja straszne czyny, nie odczuwając przy tym żadnych wyrzutów sumienia. Ponieważ dusze nie zostały stworzone jako doskonałe, ich natura może ulec zanieczyszczeniu podczas rozwoju takiej formy życia.Jeśli nasze wykroczenia są szczególnie poważne, określamy je mianem złych. Moi pacjenci mówią, że żadna dusza nie jest z natury zła, chociaż w ludzkim życiu może zyskać sobie taka opinię. Patologiczne przypadki zła można scharakteryzować jako uczucia bezsilności i słabości, które są stymulowane przez bezbronne ofiary

Sitap, nigdy nie twierdziłam, że żyłam tylko raz jako człowiek… Skąd Ci to wogóle przyszło do głowy?
Mam wrażenie, że uważnie nie czytasz… Napisałam wyraźnie, że miałam dwie regresje i to jako zwyczajny człowiek. A reszty żyć nie pamiętam i na pewno udam się na hipnozę. Również pozdrawiam
Ps. A o delfinach pisałam nie jako o zwierzętach, tylko inteligentnej rasie obcych…

Gabi’
OK - przepraszam, zdaje się że coś pomyliłem …
Co od delfinów, to bardzo inteligętne i ciekawe zwierzęta. Jedna z ”legend” mówi iż są to Istoty z Atlantydy, a więc - ciekawe …

Piękne, inteligentne i pełne wdzięku istoty. Jest w nich coś więcej niż się ludziom wydaje.

Czuję pokrewieństwo do cech charakteryzujących Robin Hood’a (nie dlatego,że był znany-może raczej, że nikt inny o tych cechach na myśl mi nie przychodzi).
Wojowniczki Morgaine -tego jaki miała stosunek do wrogów, jej braterstwa-partnerstwa w związku z Vayne.
A jeszcze przypomniała mi się bajka ”Niekończąca się opowieść”. Czułam silne powiązania z bohaterem tej bajki-małym chłopcem. no ale to w dzieciństwie.
Teraz jak wspomniałam choć to może dziwne często w wyobraźni widzę siebie jako zwierzę- niedźwiedzia, wilka lub sokoła i czuję się niejako w skórze tych zwierząt.
Poza tym pociągają mnie(odzywają się głeboko w duszy) cechy wojownika-tancerza azteckiego, szamana przy dźwięku bębnów (czuję się tymi postaciami, jakbym na jakiś czas przeniosła się w inne miejsca). Wiem, że może to głupie ale jestem przy zdrowych zmysłach

@Gabi powiem tylko, że dobrze Ci z Niefizycznymi Przyjaciółmi. Więcej doświadczysz ale też pewnie nie zawsze jest to takie sielankowe. Delfiny to wspaniałe stworzenia. Przy okazji powiem Ci, że (może nie powinnam o tym pisać) ale nie odczuwam fascynacji ”ludźmi”, jak to nazwałaś. Nie chcę, żeby ktoś źle mnie zrozumiał ale nie czuję pokrewieństwa z ludźmi i nigdy nie czułam. Kocham ich na swój sposób ale…
Nie wiem, to są dziwne uczucia. Inaczej jest jeśli ktoś coś dla mnie znaczy, inaczej jest z przyjaciólmi. Jednak gatunek ludzki jest mi obcy. Nawet nie wiecie jak to mnie czasem ”przeraża” bo wydaje mi się, że powinnam myśleć inaczej. Nie rozumiem też specjalnego traktowania ( role społeczne) kobiet i mężczyzn i tego usilnego dążenia do uwydatnienia wszelkich między nimi róźnic ( choć czuję się spokojnie kobietą). Nie uważam, żeby z tego tytułu ”przysługiwały” mi jakieś prawa czy ograniczenia, czuję się tylko i wyłącznie świadomością (choć o cechach kobiety). Wiem, że nie jest to typowo ludzkie odczucie i czasem zastanawiam się czy ktoś doświadcza czegoś podobnego.
No ale od tematu odbiegam, wybaczcie.
@Wampir, jesteś kim chcesz być. Żaden opiekun nie zabroni Ci niczego, nie zmusi Cię do czegoś wbrew twojej woli. Dobro i zło to pojęcie względne. Możesz być zła jeśli tak chcesz na siebie patrzeć ale to kim byłaś w poprzednich życiach lub wydaje się, że byłaś nie musi mieć żadnego wpływu na to kim zechcesz być teraz. Ty decydujesz. Chciałabyś aby Tobie zadawano ból, chciałabyś cierpieć? Pytam poważnie.Tak lub nie- uzasadnij proszę odpowiedź.

”Wędrówka dusz” jest naprawdę niesamowita. Fate Blesser niech się dzieje co chce też się poddam regresji hipnotycznej, liczy się doświadczenie nawet tragiczne w skutkach

Tacjanna, w Tobie od razu można wyczuć temperament rudowłosej
A ten straszny sędzia to Ty…? Bo zielarka bardziej pasuje…

Istnienie, ja zawsze widziałam w Tobie szamana, masz w sobie coś takiego… Poczytaj sobie ”Rio Anaconda” W. Cejrowskiego, dużo się dowiesz o współczesnych szamanach indiańskich z Amazonii. Dla mnie książka niesamowita i przy tym zabawna. Powinna Ci się spodobać ze względu na przekaz. Z tym wilkiem, niedźwiedziem czy sokołem… możesz czuć z nimi szczególny związek, bo szamani często wchodzą w ”skórę” tych zwierząt (o tym też można przeczytać). Co ciekawe jest tam też o różowych słodkowodnych delfinach, których indianie nigdy nie zabijają, bo nie uważają ich za zwierzęta…
Nie jesteś odosobniona w tym, że gatunek ludzki jest Ci obcy - ja zawsze to czułam. Mnie też to często przeraża, że nie jestem taka jak inni ludzie, nie potrafię się odnaleźć. Ale od dziecka wiedziałam dlaczego. Potrafiłam pół nocy przesiedzieć na balkonie patrząc się w gwiazdy, nie czułam się wtedy taka samotna. Myślę, że nie bez powodu większość z nas tu trafiła, na forum kosmity…
A na Ziemi wszystko wydaje mi się fascynujące, nie tylko ludzie i delfiny. Nie rozumiem ludzkich związków i zachowań, we mnie istnieje świat piękniejszy i prostszy. Kiedy znalazłam się w ciele delfina moja tęsknota za prawdziwym domem została choć na chwilę ukojona, bo ich świadomość jest podobna do mojej. Bez Niefizycznych chyba nie dałabym rady… umarłabym z tęsknoty i pustki w sercu.

Odnośnie poprzednich wcieleń, ja żyłam we Francji i Rosji (XVIII i XIX w.), nawet te języki są mi najbliższe. Angielski jest dla mnie trudniejszy od japońskiego, bo nigdy się nim nie posługiwałam… Byłam do tej pory głównie obserwatorem, w tym życiu trochę lepiej czuję się zasymilowana z Ziemią i postanowiłam trochę bardziej się zaangażować. Co ciekawe, zawsze rodziłam się ( w tym zyciu też) w niezbyt bogatych, ale arystokratycznych rodzinach. Pewnie dlatego, że osoby z mojego otoczenia w nich się rodzą… mają pewne charakterystyczne cechy nie pasujące gdzieś indziej…
Czuję też od dziecka pociąg do samurajów i ich zasad. Kiedyś spotkałam człowieka, uczącego walki na oryginalne japońskie miecze. Widziałam go po raz pierwszy w życiu, a on mówiąc mi, że kobietom nie pozwalają nawet spojrzeć na swój miecz (jego żona nigdy go nie dotykała), podał mi go do ręki. Był przepiękny. Miałam ochotę wstać i… czułam coś niesamowitego. Musiał zobaczyć blask w moich oczach, bo od razu powiedział, że będzie mnie uczył (chociaż kobiet nie przyjmują…) Nie zgodziłam się, ale tylko ze względu na moją koleżankę, która była jego żoną

Gabi  te trzy opisy są z wróżby tarotowej..ponumerowałam1,2,3 a to co wyżej to sama sobie przeprowadzałam regres:)) też bardziej mi to pasuje zielarka, ale to nie to że pasuje może rzeczywiście tak było..? z tymi 3 wcieleniami a jeśli tak to okropne były te moje wcielenia:( chociaż wewnętrznie czuję że zioła las itd są mi bliższe sercu.. tez kocham patrzeć w gwiazdy..robimy to z Dagą bardzo często..znam te tęskntotę nie wiadomo za czym : ))
a temperament zawsze miałam… czsem to gubi…:) coś się zrobi a potem żałuje…ale zawsze staram sie to naprawić……nie wiem dlaczego ,ale lubie wszystko co rude  nawet moja kociczka Klementynka jest w przewadze ruda  ma umaszczenie szyrletkowe
Wampir  masz zabawnego emaila podoba mi się