Prawo Karmiczne i blokada naszych wspomnień (Strona 3 z 5)

kurcze, napisałem takiego posta, że aż mnie palce bolą:D ale nie dokończyłem i skasowałem, bo rzeczywiscie brzmiałby, jakbym cos komuś narzucał.
a więc, nie chcąc nikomu nic NARZUCAĆ, wciskać itp., doradzę tylko otworzyć się i na alternatywę - czyli brak karmy. otworzyć na to umysł, przemyśleć to. a zacznijcie od tego, co WOLELIBYŚCIE by było prawdą - karma czy jej brak? zbadajcie tak swój osąd, czy nie kieruje nim aby (albo nie czyni przewagi w którymś kierunku) jakieś osobiste odczucie. i bądźcie szczerzy wobec siebie, bo czemu mielibyście nie być? dlatego że można mówić o "dowodach" ale będą to zawsze tylko spekulacje i trzeba zdać sobie z tego sprawę, bo inaczej oszukujemy samych siebie. nie znaczy to, że coś bez "ziemskich dowodów" nie istnieje. ja tego nie mówię. powtórzę może: ja nigdy pewnosci nie mam, jestem pełen wątpliwości właściwie. ale, wierząc w karmę, gdy spotkałem się z przeciwną jej myślą (której samym gruntem jest już brak dobra i zła jako takich - notabene, to mnie przekonało bardziej do braku karmy. inaczej to nielogiczne) zauważyłem, na czym naprawdę ten mój osąd się opierał. nie była to tylko potrzeba poczucia sprawiedliwosci, muszę się przyznać. wierzyłem, ot bo przeczytałem;/ głupie, nie? ale wiecie, co wtedy poczułem? właśnie strach. i jeśli ktoś mysli, że dlatego, iż jestem zły i o tym wiem, zatem boję się kary - to dalece błądzi i nie wie, ja się czują ludzie "dobzi". tacy, imo, wciąż mają się za niedostatecznie dobrych. wciąż czują swoje braki, bo mają kręgosłup, że tak powiem, sumienny - a ci "drudzy" mogą mieć przeciwie; mogą go nie mieć i mają się za nienagannych. nie zawsze na pewno, ale wiecie, co próbuję powiedzieć. poza tym ja bałem się raczej o to, kim BYŁEM. musiałem być strasznym skur..., bo obecnie czuję, że jestem jednym z ludzi, którym los jest aż nazbyt łaskawy. poza tym przestraszyłem się za innych. i przestraszyłem się, że znowu wkraczam w pobliże religii chrześcijańskiej. takie były moje osobiste odczucia no..
4444 karma nie może z samego już załorzenia uczyć dystansu własnie. nie tylko tego nie robi, ale nie może robić. popatrz: narzucono na ciebie prawo i gdy je poznasz - dystans do niego jest wykluczony. wszystkie twoje czyny będą od tego prawa uwarunkowane. jesteś świadom i nie głupi, więc tak będzie. to już nie będziesz TY, a twoja stęperowana wersja. dlatego m.in. tak się odwróciłem od karmy (pomijając argument, któremu na razię zaprzeczyć nie umiem; ale można podyskutowac, jeśli chcecie, po to mmy forum) bo przez nią wkrada się fałsz. ja wiem, że to lepsza droga żyć moralnie, na pewno piękniejsza. ale myślę, że moralność jest też szkodliwa. to ta "tęperówka" własnie, część idei karmicznej. to co widzisz na świecie, jest (no powiedzmy, choć zabrzmi z chrześcijańska) wolą boga/absolutu/źródła. liczy się KAŻDE doświadczenie, i choć mnie, ciebie i większość mierzi sama myśl o byciu w życiu choćby chamem, że nie wspomnę o byciu serial killerem, to to też jest doświadczenie NA KTÓRE dusza z własnej woli się pisze i chce je poznać. ale.. właściwie odbiegam od najważniejszego.. - tej tęperówki;] pisząc: wkrada się fałsz, miałem na myśli to, że ludzie nie zawsze są "biali" lub "czarni", zawsze jest mniej lub bardziej, ale ja chcę zwrócić teraz uwagę na "bardziej" a najlepiej czarnych. ;] no wieć "bardziej czarni" (i nie chodzi o mużynów) poznając karmę i wierząc w nią będą się starali "wyjść jak najlepiej" i co? zaowocuje to naprawą takiego człowieka (po to została karma wymyślona, imo) ale będzie to naprawa sztuczna; ja nawet powiem sztuczna do entej. to byłby krok w tył, ja tak to widzę.

pomijając powyższe, ogółem zalecam zarzucić zwyczaj wiary w coś "na bank" i mówienia przy tym o dowodach, bo to bardzo iluzoryczne. przykro szukać porównań do podobnego podejścia. słowem: nie oszukujmy się.

heh, zacząłem pisać o 11:11 a mamy 12:12 ;/ aż nie chce mi się wierzyć. godzinę to pisałem, kasowałem, a potem znowu pisałem;/

chyba trzeba zaznaczyć, że chodzi mi o pewien aspekt karmy. sprzężenie przyczyna-skutek jest oczywiste i niepodważalne (co nie znaczy, że jest nie do złamania). dotknij rozgrzanego pieca, a skutek będzie oczywisty (co nie znaczy, że to zasada bez wyjątków;] ). ja obalam jeno aspekty pośmiertne karmy, że tak powiem. usiłuję powiedzieć, że nie ma nad nami takiej siły, która nas sądzi. o, w ten sposób ;]

poza tym są rzeczy, na które nie mamy ŻADNEGO, i to definitywnie, wpływu. można być osobą iście świętą i pasć ofiarą tsunami, no na przykład. i tu dwojako na to można spojrzeć: jedni powiedzą "karma". inni "pech". i kto ma rację? (przypominam, że nie chodzi o żadną nagrodę, to nie wyścig/konkurs, kto ma racje a kto nie). nie raz powtarzam, że nic się nie dzieje przypadkiem, ale to nie znaczy, że skutek jednej konkretnej przyczyny jest zawsze taki sam. i chyba o to mi głównie chodzi. mówi się: co posiejesz to zbierasz. zwykle - tak. ale nie zawsze. i podawanie przykładów nic nie da, bo to tylko przykłady, mogą być nieadekwatne. posiejesz mak nie zbierzesz kokosów. ale wyślesz miłość - nie zawsze otrzymasz miłość w zamian. jezusa krzyżowali - za co?;] wiecie, co próbuję powiedzieć no..

to może też być troche szkodliwe z racji, że ludzie będą błądzić w stylu - czemu mi się przydarza tyle zła? ach, pewnie byłem w poprzednim wcieleniu hitlerem. mógłbym wymienić teraz, ile "złego", niekorzystnego z tego się bierze, ale jestem pewien, że łatwo do tego dojść samemu.

Miłość działa bardzo skutecznie a opowieść o Jezusie jest czymś innym niż to postrzegają ludzie

kiedys byłam bardzo bardzo fanatyczną katoliczką... bardzo głeboko do serca wzielam postepowanie Jezusa.. ale kochani szybko sie nauczylam ze czasem nie warto nadstawiac tego 2 przysłowiowego policzka  i ubolewam nad tym ze ludzie sa tacy.. zimni ,staralam sie zawsze robic komus dobrze.. z potrzeby serca z mojej natury a i tak przewaznie wychodzilam na tym zle nie pojmuje tego fenomenu..jednak  mimo wszystko warto byc dobrym czlowiekiem

tac wiesz czemu ci się to nie udawało? Bo chciałaś uszczęśliwiać innych wpływając tym na ich wolną wolę. Wszystko co w życiu robimy robimy dla siebie.
Miłość jak najbardziej działa. To samo tyczy tego policzka. To nic innego jak powiedzenie by nie odpowiadać atak agresją.
O Jezusie nie będę tu pisał ponieważ są tu na forum osoby, które histerycznie reagują na wiedzę której nie posiadają i której za wszelką cenę nie chcą posiąść itd, itp ;-)
Kto chce sam sobie w sieci znajdzie info na ten temat.

a mnie sie dzisiaj coś uwidziało, że to nie tam kosmiczni czy inni bracia wiedzą co z tym światem nie tak i co powinno być tak, tylko, że to ludzie po długiej porąbanej drodze swojej w końcu z przebłysku w przebłysk pokażą innym o co biega - to tak w dużym lakonicznym skrócie
docierało to do mnie wcześniej, ale to odrzucałem. Wiem, że niejedni bracia z innych wymiarów/wibracji mówią o naszej wyjątkowości itd. ale z uporem i tak szukamy odpowiedzi u nich czyli na zewnątrz, a leży w nas. I w zasadzie nie wiem po co to pisze, skoro sam sobie odpowiedziałem na to pytanie właśnie w tej chwili pisząc to, ale pewnie potrzebuję aby ktoś nawiązał ze mną dyskusję, bo jak nie wiem co, jak chyba każdy potrzebuję kontaktu i pogadać o tym co mnie trapi . W zasadzie po tym filozofowaniu to mógłbym to wymazać i anulować zapis postu, ale  myślę kurka wodna 3000 , że lepiej jak inni zobaczą, że jest jeszcze jeden obłąkany ziemianin, którego dręczy ta niedorzeczność tego świata, przynajmniej z naszego punktu widzenia, i że chce coś z tym zrobić, nie olewa sprawy, chce żeby było lepiej, nawet nie dla samego siebie (jakkolwiek i cokolwiek to znaczy), ale żeby inni złapali w końcu świerzy dech . I taki temat-ocean, ble, ble, pozdrowienia

Szkoda tylko, że: wszyscy mądrzy, tylko głupich nie ma / wszyscy wiedzą jak i zrobiliby lepiej ale robią ci co nie wiedzą a ci drudzy ich karcą za to, że robią źle a sami nic nie robią tylko gadają o tym jakby to zrobili XD

Sialala - motylki dwa.

A WRACAJĄC DO tematu wiodącego to....

religia z grubej rury ogranicza rozwój i wolność. Sam się wychowałem jako katolik i nawet w to wierzyłem, ale za dużo brudów wypłynęło na wierzch z tego i niedorzeczności, więc tak aż zalazłen na WSZYSTKO jest WIBRACJĄ i jedziemy dalej Śmieje się z tego jak głupi do sera bo cóż mam zrobić. Przecież nie będę się bić z armią zombiaków. Nie będę robił scen publicznie, bo nieświadomi ludzie potraktują mniej organizm obce ciało, i po prostu umrę zanim coś zdziałam (przynajmniej tu). Zauważyłem tylko, że jak ryzykujesz dla dobra jakiejś sprawy, ale sie nie boisz i zaciskasz zeby i dzialasz choc nie masz sil i nie poddajesz sie zanim nie podejmiesz walki to faktycznie nieraz są różne nagrody niespodziane Ale to chyba dobrze, bo nikt nic nie obiecuje a efekt jest przyjemy.  Co by gadać nawet jeśli "urąbali" nas tą karmą to i tak nam to wyjdzie na zdrowie. Ten eksperyment może wcale nie jest taki zły choć wygląda to na razie okrutnie. Śmiejmy się z tych co nas robią w konia, bo przyjdzie czas, że sami wpadną w swój wykopany przez siebie dołek, uczeń przerośnie mistrza, a jak już będzie po wszystkim to razem ze złymi reptalianami napijemy się gorzały i się dogadamy, a potem będzie wesele i wszyscy będą przyjaciele.
Ojojoj...

nie wiem czy prawo karmy istnieje czy nie ale wszystkim rządzą jakieś mechanizmy i nasza dusza ewoluuje kiedy zmieniamy nasze myślenie

Hehe @4444: fakt, mogło tak być o jaki malutki jestem, ale dzięki tobie ewoluowałem
@miriad: właśnie to jest nasza klęska codzienna, że próbując innym coś sami wytłumaczyć wchodzimy im w ich rozumowanie z butami, a wtedy odbierają to jak atak, i ja też tak mam, choć to wiem, to i tak nie raz właśnie tak z buciorami włażę (ostatnio chyba coraz mniej, ale jednak wchodzę). Dzisiaj kolega mnie się spytał, dlaczego nie byłem na rekolekcjach o 18-tej w kościele parafialnym (na szkoleniu OSP), a jak tak trochę mu odcharknąłem "a co ty dewodka" z uśmiechem od brzucha do ucha, a potem (później nieco) mu wytłumaczyłem, że mam delikatnie dość słuchania nauk ludzi jak mamy żyć, którzy w kółko to samo gadają a niewiele się dzieje. Dodałem, pytając "a co wczoraj było?", zaś on na to, że o przygotowaniu do małżeństwa (to były rekolekcje dla młodzieży), a ja się trochę podgotowałem (tzn. wzburzyło mnie wewnętrznie, nie dałem tego poznać po sobie) i znowu z głupim uśmiechem, odpowiadam "Oni zawsze gadają, a nigdy żonaci nie byli", "Adama mogę się spytać o coś, bo on był żonaty" (kolega drugi), ale musiałbym przepytać wielu osób i brać to w dystans. Mam szczerze dość papki-gadki od księży na temat naszego życia, skoro oni sami błądzą. Nie mam do nich nic jako ludzi i tak dalej, ale jak ktoś mi mówi i wypomina dlaczego nie przyszedłem na OWE nauki, to mnie świerzbi :[  Po mojej odzywce o "dewodce" i jak mu powiedziałem (pół żartem), że mi z butami narzuca wolę, odparł "nie wchodzę z butami, tylko upominam się o bliźniego. Skubaniec już do jezuitów się na spoktania zapisał i świruje z nimi na wycieczkach itd.. Nie atakuje, tylko stwierdzam, że takie biadolenie i modlenie się i błaganie i przepraszanie nic nie daje. Nie wiem czy to moją "mądrość" czy nie ale przyjąłem ten tok myślenia. Trzeba działać i nic nie gadać wtedy wychodzi a nikt nie jest zawiedziony jak nie wyjdzie, bo żadnej obietnicy nie było . Poza tym ta "mądrość" skądś spływa.....   ale jak ktoś komuś mówi "Bracia powinniśmy .... bracia zatem dajmy  ...... ukorzmy się.... " i ciągle podkreślanie jaki BÓG jest łaskawy, miłosierny i wszechmogocą i że bez ducha św. nic jesteśmy w stanie wybrać ani powiedzieć etc. to super przesada. Wiadomo jakaś "dobra" istota daje nam cynk co i jak, ale to w końcu my chyba podejmujemy decyzję czy coś zrobić czy nie robić ???
Nie, nie, nie pokłóciliśmy się, zaraz później śmialiśmy się z czego innego. Lepiej ludzi nie zaczepiać o pkt. widzenia wiary w coś... itp. i samemu nie drążyć tematu za bardzo. Wszystko powinno wyjść w praniu, żyjmy dobrze, współpracujmy, nie krzywdźmy się, zwłaszcza gdy chcemy się dowartościować i wyeksponować, bo wtedy szybko jakaś rywalizacja wchodzi. Jak ktoś się chce wyróżnić, to zazwyczaj zagłusza innych, żeby go było widać. A ja nie wiem po co tak. Niby wiem, ale i tak często mój instynkt głupi przeważa nad świadomością pogrzebaną gdzieś czasem w moim RAMie
Postaram się od teraz raczej obserwować i działać, niż rozmawiać o niczym, i uczyć innych co powinni robić.
Mój pies niejednokrotnie wie więcej co robić w danym momencie (jak wypełnić czas), niż ja.
Skąd wiem? Czasem zamiast z nim iść, żeby sobie poodychał i poszczekał z kumplami bądź kumpelami to zostaję w domu, bo niby zmęczony jestem po pracy, lub leje deszcz, a w kóncy od wody nie umrę zwłaszcza na parę naście minut, a zmęczenie mi przejdzie jak zobaczę radość tej istoty (psa). Co prawda pies się "przybłąkał" do nas, ale jednak to moja rodzina i powinienem go traktować jak wszystkich (ludzi, braci z kosmosu, i inne niezliczone formacje i nie wiem co).  Mam czasem wrażenie że inteligentniejsi od nas, no nie wiem np. ci hipotetyczni selenejczycy czy inni, po prostu nas nie zauważają, bo sami mają dużo innych priorytetów do wykonania gdzie indziej na wyższych szczeblach, gdzie ważą się też nasze losy, ale najpierw trzeba wykonać tamto, żeby przejść do bezpośredniej pomocy / opieki czy jak to ująć jakoś lepiej.

Już nie będę ględził, bo nawet jeśli ktoś może dobrze mówi, to drugi ma dość, za dużo informacji miażdży personalny system wartości, a ja ide do kościoła, bo nie byłem, a scen nie będę odstawiał. Mogę coś tam usłyszeć ciekawego między słowami, nawet w "złej" TV czasem coś sypną chcąco czy niechcąco (każdy jakieś światło wnosi).
Ufff..... hehe i jedziemy

A jednak zdarzają się czasem z niektórymi ludźmi.

Wszyscy ludzie żyją w swego rodzaju "pudełkach" - o ścianach zbudowanych z ich przekonań. Nie chcą, bo nie mogą, poza nie wyjść, ledwo sobie radzą z tymi granicami, które na siebie nałożyli.

Warto jednak zapytać, czy sami swoich również nie dostrzegamy? Może nieświadomie dzielimy z nimi te ograniczenia co do przekonań, na jakimś poziomie nie wierzymy w to, co sami mówimy?...

Większość twierdzeń istot, mówi że sytuacja na naszej planecie to była porażka. Ale weźmy pod uwagę, jeżeli świadomie dalej (i wciąż) inkarnujemy na tej planecie, to przeczyłoby logice. Jeżeli my jako istoty inkarnująe (posiadające wcześniej świadomość), lądujemy tutaj - to tylko i wyłącznie po to, by się rozwijać. Gdybyśmy nie zgadzali się z istniejącymi tu obostrzeniami to po cholerę, byśmy tutaj przebywali?

To masz tu niestety pewne nie załatwione sprawy. Ale jeżeli mówisz poważnie, to nie jest Twoja Ziemia, i to nie jest Twój czas. Aktualnie ludzkość ma inne problemy, a Nam czas się kończy.

Problem, niestety jest w tym że my sami musimy podjąć decyzję o "zbawieniu". Jeżeli miałby to zrobić, ktoś za nas - to nie miałoby sensu.

pomagać by zrozumieć, czy też pomagać by się odkupic?