[ Zamknięty ] Alternatywna rzeczywistość

A tu masz właśnie dowód na swoją nieśmiertelność pod warunkiem posiadania potomstwa  :-)  Od dawna przyjmuję tę mozliwość  - jest bardzo ciekawa. Geny są cudowną rzeczą a znamy tylko ułamek ich możliwości. Cóż może geny i pamięć to właśnie tak nielubiana przez ciebie dusza? Jak ci się podoba ta opcja? Pamiętaj - nazwy nie mają znaczenia liczy sie koncepcja.

Pytanie trochę odbiegające od tematu, no ale dobra...

Jest taka jedna inkarnacja, którą można nazwać najciekawszą, ale dość smutną. Byłam człowiekiem, żyłam w XX wieku prawdopodobnie w Anglii, znowu w alternatywnej rzeczywistości, ale jeszcze innej (taki podróżnik ze mnie). Byłam mężczyzną i naciskano na mnie, abym żyła jak inni - mieć żonę, dzieci itp. Ja chciałam być wynalazcą - wynajdywałam różne rzeczy, które do niczego się nie nadawały, w każdym razie wyglądały trochę steampunkowo. Najwięcej frajdy miałam z jakiegoś mojego gadżetu do rowerów (jednak nie pamiętam co to dokładnie było) i wmontowałam to też do rowerów moich kolegów i nie mogliśmy na tym normalnie jeździć, ciągle się wywracaliśmy Pamiętam też jak robiliśmy na takich "ulepszonych" rowerach wyścigi po lesie, wygrał jeden z moich kolegów, bo on jedyny utrzymał się na rowerze, reszta się wywaliła na równej drodze Mimo kumpli byłam dziwakiem, odludkiem. W końcu wpadłam na to, by wynaleźć maszynę, która uczyni mnie nieśmiertelną (no ale jak widać, nie udało się). Wiem, że to brzmi jak historia z taniego filmu, ale cóż... Przez to strasznie odsunęłam się od ludzi i wytykano mnie palcami, straciłam znajomych, wszyscy mieli mnie za świra. Nie wiedziałam do końca jak się zabrać za taką unieśmiertelniającą maszynę, lecz na starość stwierdziłam, że zamiast budować niewiadomo co, to stworzę jakieś "ulepszacze" do schorowanych organów. Jedyną osobą, która się wtedy o mnie martwiła to był mój siostrzeniec, traktowałam go jak syna. Pamiętam, że miał na imię John i interesował się Ameryką. Chciał mnie uratować od mojego obłędu, no ale głupiemu nie przegadasz... Wszczepiłam sobie coś w rodzaju rozruszniko-wzmacniacza serca - wbiłam to sobie w brzuch, a następnie urządzenie samo powędrowało za pomocą odnóży w okolice serca. To był mój cios w plecy - zaczęły się duszności, bóle w klatce piersiowej... Nie poszłam z tym do lekarza, bo co mu mogłam powiedzieć? Wyśmiałby mnie. Potem wstrzykiwałam sobie różne substancje, ale było tylko gorzej. W końcu nie mogłam już nawet wstawać z łóżka i John musiał być przy mnie cały czas, chociaż czasami opiekował się mną ktoś inny, jakaś kobieta... Miałam wtedy nikłą nadzieję, że pewnego dnia stanę na nogi i wszystko będzie dobrze. Z czasem jednak czułam, że jestem ciężarem dla niego, że on zamiast gdzieś wyjść to musi siedzieć przy takim starym pryku jak ja i robić wszystko koło mnie. Zaczęłam mieć wyrzuty sumienia, że przez własną głupotę go ograniczam, chociaż on zapewniał mnie, że wszystko jest OK, że to nic nie znaczy, ale ja widziałam, jak mu ciężko. Raz widziałam nawet jak płakał, że ma tego wszystkiego dość. Było mi wtedy bardzo przykro... Mimo wszystko był ze mną do końca, za co mu bardzo dziękuję. Pamiętam, że przed śmiercią powiedziałam mu może dość banalne zdanie, ale dla mnie jakże ważne: "Ciesz się młodością, bo ona przeminie. Natury nie można oszukać." Może to nie tak dosłownie, ale oddałam sens tej wypowiedzi.
Potem w astralu widziałam swoje "koszmarki" i przeżywałam wszystko na nowo aż do następnej inkarnacji...

W każdym razie źle wspominam to wcielenie.

Sama nie wiem, ale jest ich naprawdę dużo. Każda rzeczywistość to inna wersja Ziemi. Raz ktoś mówił, że to tak, jakby Wszechświat badał wszystkie istniejące możliwości i wersje tej samej rzeczy, dlatego tych światów jest od groma. To jednak nie do końca prawda. Poprostu jest wiele podobnych bądź niepodobnych Wszechświatów i stąd tyle tych rzeczywistości - podobne energie i cząsteczki robią swoje. Pamiętam, że w jednym Wszechświecie były 3 lub 4 Ziemie, co mnie dość zdziwiło i każda znajdowała się w innej gęstości (materialna, duchowa itp.) i każda była trochę inna. Czasami w alt. Wszechświatach nie ma Ziemi, ale może być planeta do niej łudząco podobna. To chyba tyle.

Nie do końca się z tym zgadzam. Co do Hitlera, to przecież on sam też mógł to wszystko wymyśleć. To, że ktoś jest zły nie oznacza, że coś się do niego przyssało, prawda? Denerwuje mnie takie myślenie...

Raczej nie tworzymy alternatywnych światów, skoro wszystkie kombinacje już istnieją. Ale jednocześnie mamy wolną wolę i nie jesteśmy pionkami. Nic nowego się nie tworzy, bo WSZYSTKO już było, jest lub będzie dopiero istnieć. Wystarczy pozwiedzać czasoprzestrzeń by się o tym przekonać. Nawet jeśli dana rzeczywistość nie istnieje w obecnym czasie, to może istnieć w przeszłości lub przyszłości i vice versa.

Co do książek, filmów itp. to owszem, mogą być to połączenia z innymi światami, ale niekoniecznie. Czyjeś pomysły też nie muszą być wizją z innego wymiaru. Już nie wyolbrzymiajmy... Śmieszy mnie takie podejście, że WSZYSTKO jest inspiracją "z góry". Nie, nie jest. Od czegoś przecież mamy mózgi i ogólnie rozum, prawda? Przecież nikt za nas nie myśli. Sami wymyślamy różne rzeczy i trzeba to sobie wreszcie uświadomić. No chyba, że lubicie być prowadzeni za rączkę, to już nie mój problem... To, że dwie osoby wpadną na taką samą myśl, to wbrew pozorom może to być przypadek, a nie paranormalne zdarzenie. Zaraz ktoś "mundry" wyskoczy z tekstem, że przypadki nie istnieją... One istnieją, poprostu pewne okoliczności splatają się ze sobą i już, cała filozofia (prościej tego nie da się wyjaśnić)...

No i teraz się zgadzamy

Raczej trudno stworzyć nową rzeczywistość ot tak. Ale nie jest to niemożliwe. Najłatwiej w astralu wziąć gotowy "projekt" i go nieco przerobić na swoje potrzeby i obniżyć wibracje tego świata (czytaj: zmaterializować), jednak to nie jest łatwe, więc mało kto decyduje się na taki wyczyn, bo wtedy trzeba zmaterializować cały alt. Wszechświat (bo gdzieś ten świat być musi), już lepiej namieszać w przeszłości żeby było tak jak chcesz.

Jeśli chodzi o Hitlera, to naprawdę wcale nie trzeba wiele by zrobić taki wyczyn jak jego. Widocznie zaplanował to sobie przed inkarnacją, skoro poszło mu to tak łatwo. Prawdopodobnie w poprzednich życiach był wpływową osobą lub może nawet praktykował jakieś czary by mu się udało to i owo (przypomina mi się illuminati, heh ). Możliwe też, że razem z nim narodzili się jacyś jego kumple, którzy mu pomogli, niewiadomo. Jak byłby pod wpływem innych duchów/energii itp. to byłby raczej mniej entuzjastyczny od samego początku.