Dziwne sny (Strona 2 z 7)

Haha… dobre, czasem podejrzewam Cię bart, że sam tą książkę Hejala napisałeś. Może to, co pisze jest prawdziwe (brzmi całkiem sensownie), ale wolę mieć wolny umysł i sama dochodzić do pewnych wniosków, dzięki temu się rozwijam…:)

Noone, ten cytat padł na forum już kilka razy, co nie zmienia faktu że jest wybitny! Obiecuję Ci, pilnujemy się żeby nie popaść w ślepą wiarę, możesz być pewien:) Sam ten świetny cytat Gautamy Buddy przytaczałem zaraz na początku jak forum zaczęło działać. Możesz być pewien że nikt tu kosmicie na słowo nie wierzy, i nawet sam kosmita wyraźnie zaznacza, że tego nie chce, że nie jest wszechwiedzący, ma prawo do pomyłek, nie bierze odpowiedzialności gdy coś sknocisz bo ślepo mu zawierzyłeś i być może jest zwykłym księgowym. Zresztą mniemam, że czasy ślepej wiary mamy już za sobą. Natomiast mam nadzieję, że coraz więcej nas zastanawia się nad tym co zostało napisane i stara się po długim sprawdzaniu zastosować w praktyce tak aby przynosiło powodzenie. A tak w ogóle, to może powrócić do tematu?

Moje sny także są malownicze i nierzadko drastyczne jednocześnie. Odczuwam zapachy i dostrzegam kolory. Gdyby nie fakt, że gdy budzę się zapominam niektóre fragmenty, stały by się moją drugą rzeczywistością. Ale to tylko iluzja i nie ma co się nią zachwycać, tak samo jak i życiem, przypisując sobie jakieś misje.
Sny mają to do siebie, że zawsze pojawia się w nich element rzeczywistości, który poznaliśmy w mniejszy lub większy sposób. W koszmarach natomiast dochodzi do ich zniekształcenia poprzez zabarwienie tych elementów o naszymi lęki.

Fakt, drażliwe punkty istnieją, ale forum daje taką wygodę, żę można odpisać nie okazując złości- no chyba, ze się ma ochotę rozładować, to tak- ale wtedy wystarczy się do tego przyznać i po problemie.

Zgodzę się z Wami, że większość snów to stos głupot… ale nie wszystkie. Miałam już sny związane z jasnowidzeniem, przychodzili też do mnie zmarli dokładnie w chwili śmierci. To były sny bardzo realne, inne.

Ostatnio doświadczam czegoś dziwnego. Kilka tygodni temu pojawiła się w moich snach mała dziewczynka, śliczna z jasnymi włosami. Nad ranem zawsze trzyma swą małą rączkę w mojej otwartej dłoni i tak się budzę czując jej małe paluszki, dopóki nie otworzę oczu. Patrzy na mnie dużymi mądrymi oczami i nic nie mówi. Przekazuje mi za to mnóstwo obrazów, które ”rozgryzam” godzinami. Kiedy poczułam to pierwszy raz to… no, nie zareagowałam spokojnie. Czuję jednak przy niej coś niesamowitego, błogość i spokój, dlatego jej przyjścia traktuję jak coś normalnego. Przyszło mi do głowy, że może to duch albo dusza, która chce być moim dzieckiem (ja już nie chcę…), ale po jakimś czasie to odrzuciłam, bo nie odczuwam jej tak.
I teraz nagle coś mnie olśniło, że to może jestem ja z przyszłości… Wiem, brzmi idiotycznie, ale taka myśl jest mi wewnętrznie najbliższa. Ona mnie jakby czegoś uczy i otwiera mnie na szersze doświadczenia. Myślicie, że to możliwe?

Sitap - całkiem możliwe.

fajny ciekawy sen Gabi.. moim skromnym zdaniem pewnie będziesz w jakiś sposób uzdrawiać ludzi i będziesz dawać im oparcie i radość ale to moja interpretacja
klikając z Toba..rozmawiając, dajesz mi to

Wampir   ... jakoś nie bardzo wierze ze  nie masz uczuć ale wiesz co zaciekawiło mnie to że nasza Gabi też miała motyw z łóżkiem szpitalnym hahah

Twój sen kojarzy mi się ze wspomnieniem z jakiegoś poprzedniego życia, też miałam w dzieciństwie taki stale powtarzający się, sprawiał mi ból, tęsknotę. Inne możliwe wyjaśnienie, to że takie sny mogą być symbolem naszej głębokiej tęsknoty za świadomością jedności... utraconej miłości, tak różnie to można interpretować.
Wampirku, Twój sen też niesamowicie ciekawy i świadczy o tym, że masz wiele uczuć wbrew temu, co nam zawsze mówisz
Tacjannko, bardzo fajnie to zinterpretowałaś, dziękuję Ci za to i za Twoje ciepłe słowa, czuję tak samo rozmawiając z Tobą.

Poniższy sen może zainteresować kilka osób z forum. W każdym razie, przyjemnej lektury.

Wczoraj przed zaśnięciem, zamiast wykonywać - jak zazwyczaj - ćwiczenie połączenia ze słońcem, wpadł mi nagle, spontanicznie pomysł, by tym razem bezpośrednio sięgnąć do jakiejś gwiazdy, bez pośrednictwa naszego słońca. Pomysł właściwie wziął się znikąd; równie impulsywnie, bez przebierania, wybrałem "pierwszą lepszą" gwiazdę, Arkturus.

Nie wiem, na ile miało to wpływ na sen, w każdym razie dzisiejszej nocy był bardzo niestandardowy, a zarazem realistyczny.

Ja i kilka innych osób (na jawie rozpoznałem tylko jedną, kolegę z pracy) znajdowaliśmy się w jakimś typowym, przemysłowym pomieszczeniu, coś jak magazyn supermarketu; jednak jedno z wejść stanowiło jakby bramę do innego "świata" - zza wejścia biło bardzo jaskrawe światło.

Z owego przejścia skorzystała pewna istota, którą ludzie nazywali jednym z bogów (nie wiem dlaczego; sam owej istoty za boga nie uważałem, gdyż w ogóle nie uznaję bogów). Wyglądem przypominała bogów egipskich, z głową bądź maską ptaka i pół-nagim torsem ludzkim. Bardziej jednak uwagę zwracała jego aura - która silnie promieniowała na otoczenie niczym słońce, rozsiewając stale wokół pozytywna energię (tak, jakby posiadała jej nieskończone pokłady). Istota była rzeczywiście majestatyczna jak starożytni bogowie, ale przy tym przyjazna; traktowała nas jak dobrze znanych, mniej zaawansowanych przyjaciół - w tym zdecydowanie nie przypominała żadnego boga. Zarazem była niezwykle przenikliwa, pełna mocy i doświadczenia: swoim światłem (energią) rozjaśniała wszystko - wszystkie myśli ludzi, każdą niejasność, niczym nie dała się zwieść.

Odezwała się do mojego kolegi: "Powiedz im, czym się różni ludzkie pożywienie od boskiego". Bardzo zaciekawiła mnie ta kwestia; osobiście nie znałem tej istoty i z niecierpliwością czekałem na odpowiedź. Jednak kolega nie chciał odpowiadać na pytanie - jakby wstydził się, że mimo swojej wiedzy, postępował niewłaściwie. Koniecznie jednak chciałem się dowiedzieć i dopytywałem się go: "no powiedz czym się różni", ale nic z tego - odwrócił się do nas plecami i nie zamierzał nic powiedzieć.

Na szczęście ta istota odpowiedziała, bez choćby śladu zdziwienia zachowaniem znajomego: "Ludzka żywność to struktura chemiczna, która przez ich twórców jest dobrze znana, stosowana i przez nich neutralizowana".

(Jego przekaz miał dwa poziomy: jeden słowny, a drugi telepatyczny - ten drugi był przekazywany za pomocą ww. jasnych promieni jego aury; będąc w ich obrębie, wszystko stawało się jasne i oczywiste - słowa były zaledwie krótkim ujęciem tych idei, które za pomocą energii, obrazów i telepatycznego zobrazowania oraz wyjaśnień w ułamkach sekundy potrafiły przekazać dużą ilość różnego rodzaju informacji na różnych poziomach. Dlatego powyższe akurat słowa nic nie znaczą w porównaniu do całości przekazu.
W tym przypadku telepatyczny przekaz mówił o neutralizowaniu jako cichym działaniu producentów żywności, którzy doskonale zdawali sobie sprawę z negatywnego oddziaływania chemii, którą produkują, i mieli wiedzę na temat tego, w jaki sposób niwelować jej skutki na sobie; nie informują jednak klientów o tym. Za jaskrawy przykład telepatycznie został przedstawiony rafinowany cukier, który mogłem obserwować od środka organizmu, jak bardzo negatywnie oddziaływał na ciało).

Istota kontynuowała:
"Czy zauważyliście, że ludzie się coraz szybciej starzeją? Myślę, że łatwo się domyślić, dlaczego. Co z tego, że wasza medycyna wydłuża życie ciałom, skoro są to w rzeczywistości wraki tych ciał?

Pożywienie, które większość ludzi pochłania, tak naprawdę ma odwrotny skutek: niszczy organizm, a nie podtrzymuje go. Jeśli zbadalibyście ich wpływ od strony energetycznej oraz w jaki sposób angażują siły całego organizmu do ich przetrawienia, nie mielibyście wątpliwości, że tak jest. Spróbujcie. Energia z całego ciała jest zabierana, by utworzyć takie substancje, dzięki którym organizm może pozbyć się tego balastu. A co się stanie, jeśli będziecie dalej obciążać swój układ pokarmowy kolejnymi balastami, kolejną chemią, która w żaden sposób nie jest neutralizowana potrzebnymi substancjami...?

To jest jednak wasz wybór. Sami skazujecie się na banicję."

(Nie jestem pewien, czy dobrze zrozumiałem telepatyczne wyjaśnienie słowa "banicja" - w każdym razie ujrzałem ludzi jako cywilizację traktowaną jako odseparowaną do czasu, kiedy spełni jakieś warunki, być może chodzi o dojrzałość, jednak nie chciałbym zgadywać.)

"W takim razie czym jest pożywienie boskie?" - zapytałem.

"Myślę, że po tym, co powiedziałem, już jasne staje się to, co uważam za pożywienie boskie. To pożywienie jest dostępne dla każdego - ale ludzie wszystko robią, by z niego nie korzystać. Cały wszechświat pulsuje energią, która dociera wszędzie, odżywia wszystkie ciała na Ziemi; wasze słońce jest wspaniałym przykładem tej nigdy niekończącej się energii, z której możecie korzystać, jeśli tylko zechcecie.

Wasza Ziemia cały czas korzysta z tej energii; jest nią cała wypełniona. Nie musicie zatem nawet sięgać do kosmosu - wystarczy połączyć się energetycznie z Ziemią; być jej sojusznikiem, a nie przeciwnikiem. A ludzie wszystko robią, by powodować chaos energetyczny."

(Widziałem tu Ziemię jako kulę energii, którą miliony ludzi, szczególnie w dużych skupiskach miejskich, takich jak Nowy Jork, bardzo zakłócali; ludzie zresztą powodowali nie tylko chaos na krańcach aury Ziemi - dla której jednak było to zaledwie poczuciem braku komfortu - ale przede wszystkim swoją nawzajem, nie współpracując ze sobą, a wręcz przeciwnie).

"Pamiętacie, co się stało z wieżą Babel? Ludzie chcieli jak najbardziej oderwać się od Ziemii, by sięgnąć "nieba". Obecnie też to robicie - a im wyższy budynek, tym jest źródłem większej dumy. Ale w ten sposób odcinacie się od źródła życia.

Skoro razem z planetą jedziecie na tym samym wózku, nie lepiej jest korzystać z tej energii, której potęga jest szczególnie wyczuwana na biegunach? Pamiętajcie, że Ziemia automatycznie reaguje na każdą energetyczną dysharmonię - i czasami objawia się to również w postaci zaburzeń fizycznych. Tych, którzy nie harmonizują z nią, postrzega tak, jak wy postrzegacie komary - czyli jako natrętne pasożyty, których pragnie się pozbyć, bo nie tylko nie pomagają, a przeszkadzają.

Jeśli chcecie się odżywiać światłem, musicie najpierw postawić pierwszy krok. Zwróćcie uwagę na energię, a wszystko stanie się oczywiste. Bez pierwszego kroku nigdzie nie dotrzecie.

Pokarm boski to owa boska energia, przenikająca cały wszechświat, którą Ziemia, na swoim poziomie zaawansowana, również jest wypełniona. Zamiast myśleć o niebie, proponuję najpierw ustanowić dobre relacje energetyczne z waszą planetą, a poczujecie silny przypływ sił życiowych do własnego życia. Życzę wam powodzenia." I na tym zakończył, znikając za ową "bramą".

PS Cytaty z pamięci - mniej-więcej w takim brzmieniu. Większość kluczowych słów chyba odtworzyłem dokładnie tak, jak to mówiła - gdyż mówiła wszystko z taką mocą, że łatwo zapadały w pamięć.

Antares... myślisz intensywnie o harmonii i dostajesz przekazy, ciekawe, czy od Wyższego Ja czy od Arkturian Arkturianie zawsze byli mi bliscy... czuję z nimi silną więź, od dziecka. Być może dlatego, że stale się nami opiekują, tak czuję

Kiedy czytałam Twój opis przypomniał mi się fragment książki "Dalekie podróże" R. Monroe`a o podróży w przyszłość: "Możemy cię przenieść w przyszłość – w okres po 3000 roku.. Zobaczysz, jak wówczas będzie wyglądała Ziemia, co się na niej zmieniło, jak ludzie wykorzystali swe możliwości."

Pierwsze co Monroe dostrzega to brak chaotycznych ludzkich myśli w polu Ziemi. Nie zauważa też pojazdów, domów, pól, dróg... nawet odrobiny śladu działalności człowieka. Przejrzyste powietrze, piękna zieleń na całej planecie.  Nie dostrzega też ludzi. "To właśnie ich wciąż wypatrywałem – mężczyzn, kobiet i dzieci. Musiał ich zabrać jakiś straszliwy kataklizm. ...Są tutaj. Jest ich wprawdzie znacznie mniej niż kiedyś, ale nie z powodu kataklizmu. To, co widzisz, zostało zaplanowane.  ...Nie usłyszałem dźwięku, co oznaczało, że porozumiewaliśmy się bez słów. Ludzie osiągnęli coś takiego! Dokonaliśmy ogromnego skoku, przechodząc od małpiej paplaniny do komunikacji bezsłownej."

Ludzie przyszłości przemieszczają się w dowolne miejsca w swoim ciele subtelnym wchodząc w razie potrzeby do dowolnego ciała pozostawionego w naturalnym polu energetycznym, które je w pełni chroni przed zimnem czy nieproszonymi gośćmi ...

"...No, a co z jedzeniem? Musicie chyba jeść. Podniosła ręce i wyciągnęła je do przodu na wysokość ramion, wewnętrzną stroną ku górze. Zamknęła oczy i przez chwilę stała spokojnie. Potem opuściła ręce i otworzyła oczy. To dostarcza ciału energii przynajmniej na tydzień.
..nie potrzebujecie już pożywienia? Och, oczywiście, że nie. Na co masz ochotę? Kobieta wzięła od niego glinę, położyła ją na prawej dłoni i uważnie się w nią wpatrywała. Glina zaczęła wrzeć i bulgotać, zmieniając kolor, aż przemieniła się w kolbę dojrzałej białej kukurydzy. Kobieta wręczyła mi kolbę. Kukurydza była gorąca. Ostrożnie włożyłem ją do ust i ugryzłem ....Nawet ściekało po niej roztopione masło, nie, to była margaryna."

Mają też sprawniejszy rodzaj nauki:
"Doświadczamy Ziemskiej Świadomości. Ale nie ograniczamy się do przeżywania jej wyłącznie w ludzkim ciele. Pamiętasz, jak mogliśmy doznawać jedynie części ziemskiej świadomości, malutkiej części? Otóż teraz doświadczamy całości, przechodząc od najmniejszego jednokomórkowego organizmu, przez miliony różnych cykli życia. Jako ludzie – istoty wyłącznie fizyczne nie byliśmy świadomi większości z nich. A tymczasem okazuje się, że nawet Ziemia ma fizyczną świadomość."

Warto przypomnieć sobie całość... kojarzy mi się z mistrzami z "Nauki Mistrzów Dalekiego Wschodu", to też nasze własne możliwości, których nie wykorzystujemy na dzień dzisiejszy... Tak sobie myślę, że co stoi na przeszkodzie, żeby tą harmonię i pełnię osiągnąć już w tym życiu... mamy wolną wolę i moc tworzenia, możemy stać się tym, kim zapragniemy być

Ciekawe fragmenty wkleiłyście Marta i Gabi, nawet dla tych osób, które je znają, warto je przypominać.

Wydaje mi się, że pierwsza opcja odpada, bo nie zidentyfikowałem energii tej istoty jako znajomej. To, co mówiła, wydaje się zbliżone do przekazów Arkturian, a Arkturianie są jedną z najbardziej aktywnych cywilizacji, jeśli chodzi o "nadzór" czy pomoc w rozwoju człowieka. Jednak ta istota była nietypowa - ten jakby egipski bóg, nigdy jeszcze nie zetknąłem się z Arkturianami w innej postaci niż telepatyczna czy energetyczna. Wydaje mi się, że pomieszczenie i brama miały znaczenie czysto symboliczne - więc może postać również...?

Oczywiście jest też trzecia opcja - żadna z powyższych.

Wydaje mi się, że mógł to być po prostu "wykład" - taki, jakie opisywał np. R. Monroe. Po za mną było tam kilka osób, których nie znałem... prawdopodobnie byli "śpiącymi" i nie byli po obudzeniu świadomi tego, jak co nocy większość ludzi na Ziemi (zgodnie z tym, co pisał Monroe).

To może również warto, byś i Ty poeksperymentowała z tą energią

Istnienie, dobrze, że napisałaś swój punkt widzenia. Najbardziej wartościowe zdanie to nie takie, z którym się zgadzamy, ale takie, które prezentuje odmienną perspektywę.

Ja osobiście czuję się przede wszystkim bardzo indywidualną istotą (duszą), która miała, tak jak chyba każda dusza, kontakt z wieloma cywilizacjami (o ile to dobre okreslenie) - tyle, że nadal zachowuję swoją odrębność; nie występuję w imieniu nikogo. Dotyczy to także Arkturian. Arkturianie mają cechy, które część istot może lubić, a część wręcz przeciwnie - nie ma w tym nic złego; wyżej rozwinięte cywilizacje nie narzucają się, a jedynie proponują; nie oceniają naszych wyborów. Ostatecznie nie ma dwóch takich samych dusz we wszechświecie.

Co akurat lubię u Arkturian, to (choć mają bardzo określony punkt widzenia, i w moim przekonaniu prezentują wiele cech Saturna) fakt, że posiadają bardzo czystą świadomość, jasność myśli i wynikającą z tego bardzo silną pewność swoich decyzji. Kto lepiej nadawałby się na nauczycieli...?

Nadal jednak nie kupuję wszystkiego co mówią, ale cenię fakt, że dzielą się swoim poglądem - podobnie jak w Twoim przypadku

Ziemia ma zarówno fizyczną postać, jak i energetyczną - a przynajmniej tak mówią moje zmysły (te fizyczne i niefizyczne). Część spraw z tego snu była mi już wcześniej znajoma, różnicę stanowiło głównie bardzo jasne przedstawienie zagadnienia tak, jakbym został tym punktem widzenia "napromieniowany" - podobnie, jak światło żarówki rozświetla pomieszczenie, dzięki czemu nie musisz nic szukać po omacku (lub w przypadku umysłu - fragmentarycznie).

Ostatecznie sami przyciągamy do siebie różne informacje w zależności od tego, czy w ogóle nas interesują oraz tego, na co jesteśmy zamknięci/otwarci. Oznacza to, że to, co mnie interesuje i co sam w stanie jestem zrozumieć, niekoniecznie pokrywa się z punktem widzenia innych. Zatem linearne porównania typu: tak powinno być, a tak nie, lub co lepiej robić a co nie, nie ma moim zdaniem sensu.

Jeśli chodzi o tą fizyczną postać Ziemi (tj. energię o bardzo niskim stopniu subtelności), działalność ludzka prowadzi do zniszczenia ogromnej ilości ziemskich plonów (roślin, zwierząt, minerałów, zasobów itd.). Wszystkie żywe istoty, łącznie z ludźmi, użyczają zasobów pochodzących z Ziemi, by uformować z nich ciała, a także w dużej mierze je podtrzymywać.

Czy możemy mówić, że Ziemia należy do człowieka? Zaś jeśli nie jest naszą własnością, to czy nie sprzeciwiamy się czyjejś woli (chociażby samej planety), ciągle eksploatując ją w taki sposób, jaki widzimy na co dzień...?

Natomiast jeśli chodzi o energię, moje odczucia pokrywają się ze snem.

Przede wszystkim to było zdanie istoty ze snu Żywić oczywiście możemy się tym, czym chcemy, chyba że ktoś (na przykład koncerny i organizacje międzynarodowe) nam zabrania.

Ja natomiast rozumiem to tak, że jeśli ktoś chciałby uniezależnić się od materii (w tym pożywienia materialnego), może posłuchać rad kogoś, kto nie korzysta już z materii i widzi wszystko z odmiennej (subtelniejszej, szerszej?) perspektywy. Może, ale nie musi, oczywiście.

Moim zdaniem również jest tak jak piszesz (zresztą podobnie twierdzą Plejadianie). Myślę, że jacyś "bogowie" rzeczywiście zrobili nam niezły, genetyczny koktajl; tak zresztą twierdzi większość przekazów. Niektóre zmiany w cale nie miały na celu przyśpieszyć naszej ewolucji, a wręcz przeciwnie - ale nie ma tego złego...

Moim zdaniem (ale nigdzie nie potwierdzonym) Arkturianie to istoty, które w dużej mierze są odpowiedzialni za nasz pobyt w zaświatach oraz nadzór naszego rozwoju (odnoszę wrażenie, że zaawansowane istoty przedstawione przez M. Newtona mogą właśnie mieć arkturiańskie korzenie). I rzeczywiście, też uważam, że w przeszłości byli uznawani za boga/bogów. Osobiście - jak pisałem - nie podzielam uznawania kogoś za boga (w powszechnym rozumieniu).

Wg. Arkturian wcześniej ludzkość, choć w nieco innej postaci, żyła na Marsie, na której istniały dwie niezbyt przepadające za sobą cywilizacje ludzkie. Jedna z nich została założona właśnie przez Arkturian - więc może byłaś po przeciwnej stronie

Przyznaję, że na te drzwi zwróciłem najmniejszą uwagę... Byłem za bardzo zaabsorbowany wyciągnięciem jak największej ilości informacji.

Jeszcze jedno mi się przypomniało. Zanim ten sen się zaczął, miałem wrażenie bycia prześwietlonym telepatycznie przez ułamek sekundy - takie błyskawicznie muśnięcie i jakby "ktoś" (więcej niż jedna istota) po drugiej stronie już wszystko wiedział na mój temat, łącznie z tym co mnie interesuje.

Pięknie opowiedziana piękna historia dziękuję Istnienie. Duuuuużo miłości

Istnienie martwie sie o ciebie

A teraz na powaznie- to jest naprawde ciekawe dowiadczenie. Wyplatanie rzeczywistosci. Mam nadzieje, ze jesli twoj przyjaciel znow cie odwiedzi (byc juz moze jako wytrenowany"wyplatacz") bedziesz mogla nam powiedziec cos wiecej. Jestem zaintrygowany.