Nieśmiertelność. Prawda czy fikcja? (Strona 3 z 20)

Wydaje mi się, że macie bardzo silnie zakorzenione swoje przekonania, stąd piszecie tak, jakbyście wiedzieli, co jest możliwe, a co nie, i w jaki dokładnie sposób można coś osiągnąć. Być może zatem to dobry moment dla was, aby przelać swoje myśli i przekonania na "papier" i je wydać dla szerszego grona.

Z mojego punktu widzenia, nie ma żadnych granic. Sami je sobie stwarzamy. Małgosia pisała o kreacji, która wszystko stworzyła, i w ten sposób podlegamy jej ograniczeniom (parafrazując). Plejadianie (nie ma znaczenia, czy uznajecie ich za wiarygodnych) natomiast stwierdzili, że jest to niejako odrzucanie swojej mocy stwórczej - przyjmowanie specyficznej roli "ofiary" bogów. Oddanie kontroli tworzenia - czemuś poza nami.

Dlatego pisałem, że nie potrafiłbym zawrzeć spójnego systemu w książce; jedyne, co mógłbym zrobić, to przekazać swoje doświadczenia i wiedzę (którą zacząłem kwestionować, patrzcie niżej) - to dlatego, że uznałem, że nadszedł czas na istotne zmiany w moim podejściu do rzeczywistości w ogóle.

I w dużej mierze (ujmując to trochę inaczej) potwierdziłbym to, co Krykers napisał, że nieśmiertelność jest swego rodzaju katalizatorem do dużo potężniejszych tematów.
Innymi słowy nieśmiertelność jest skutkiem - czegoś. Czego?

Dzięki za wyjaśnienie. Wielokrotnie podkreślałem, że ciało fizyczne jest bardzo ważne. Ale zasadą jest energia i świadomość, i z tego wszystko się bierze. W przeciwnym wypadku praktycy koncentrują się na technikach. Nie będę się spierał z Twoją interpretacją "tao", każdy ma prawo do własnych, ale to nadal jest interpretacja - po prostu to taka, która w akademickich kręgach jest już utrwalona. Jeśli dla Ciebie jest wystarczająca, wszystko jest w porządku; podzieliłem się również własną.

Nie denerwuję się i nie widzę takiej potrzeby Pisałem to z przyjemnością - bo to temat, o którym lubię pisać - i prawdę mówiąc myślę, że możesz odczuwać własne emocje.

Słowo, czy koncepcja "nieśmiertelności" faktycznie gdzieś jest zablokowana w ludzkiej podświadomości. Ostatecznie osiągnięcie nawet długowieczności może poważnie zaburzyć aktualny system, któremu ludzie podlegają.

Zatem zmieńmy to słowo, lub koncepcję - na taką, by obejść te ograniczenia w ludzkich umysłach. Ale myślę, że aby komórka trwała - należy po prostu sprawiać (czyli wybierać), by ona dalej trwała. Ludzie są przekonani, że ich ciało nie jest ich wytworem, a tymczasem komórki ciągle się odradzają, tyle, że z czasem po tzw. ścieżkach energetycznych (np. meridianach) krąży coraz mniej odżywczej energii, tworzących ostatecznie jeden spójny wzór, matrycę - ciało energetyczne (eteryczne), który z kolei stanowi wzorzec dla ciała fizycznego. To właśnie dzięki energii trwa całe ciało ludzkie, wszystkie organy wewnętrzne, i każda komórka. Usuń energię, a usuniesz życie. Stwórz blokady, a energia nie popłynie.

Nasz globalny system działa tak, by ludzi jak najszybciej wyeksploatować z życiowej energii (skrytykowany przez Małgosię niższy tan t'ien jest wg. taoizmu właśnie głównym centrum sił życiowych związanych z ciałem fizycznym) poprzez niewłaściwy styl życia, błędne przekonania, i strach, że "trzeba się wyszaleć, zanim będzie za późno", o czym już też wspomniałem. Ludzie z góry określają co jest możliwe a co nie, i to właśnie powoduje, że sobie zakreślają zasięg tego, co można osiągnąć. Przyjmują perspektywę strachu i schematu życia "od najlepszego wieku do najgorszego" (czyli bycia nieporadnym starcem). Istnieje na tej planecie silnie zakorzeniony, podświadomy strach przed tymi uwarunkowaniami. Widzę to codziennie w oczach innych ludzi.

Są ludzie (dusze), których zadaniem jest na to wcielenie umrzeć szybko, bądź zmagać się z trudnościami fizycznymi. Dzieci inkarnują w chore ciała, takie jak te z nowotworami, bo nie wybrały innej perspektywy. Są też tacy ludzie (dusze), którzy sobie przyjęli odmienną perspektywę ("zadania", jeśli wolicie) - chcą przekroczyć ramy, które dotychczasowa historia ludzkości wytworzyła. W moim przekonaniu taka decyzja chorych dzieci o niczym nie przesądza i niczego nie dowodzi.

Małgosia ma rację, że nasze przekonania mogą inspirować innych. Często, jak mówię - zupełnie przypadkowo, przy okazji - innym o tym, jak wg. mnie można podejść do życia, widzę nagły błysk inspiracji w oczach innych. Potem, kiedy nie mam dalszego wpływu na ich procesy myślowe, ludzie jednak tracą wiarę w swoje możliwości zmiany i powracają do starych schematów myślowych.

Natomiast ezoterycy wymyślają różne "poziomy", "rozwoje" konieczne do osiągnięcia, patrzą w sposób linearny: że życie powinno się toczyć po ustalonej ścieżce od ucznia do mistrza. Takimi schematami ludzie w ezoteryce się posługują.

Wielu ludzi w ezoteryce ma niewłaściwe wzorce. Dlatego piszecie o mistrzach, którymi się rozczarowaliście, o ścieżce duchowej, którą rzekomo należy przechodzić, i innych sprawach, które mają tysiące lat i już dawno się zdeaktualizowały! Uważam, że aby "stworzyć" nowe społeczeństwo, najpierw warto usunąć stare schematy. Od kiedy zacząłem kwestionować swoją wiedzę i poglądy, jestem "bombardowany" zupełnie nowymi perspektywami, pomysłami, wglądami i wizją. Parę tygodni temu miałem też sen, który symbolicznie przedstawił to, o czym piszę: odejściu od wiedzy i poglądów, które ograniczają.

Inaczej jesteście jak pełna szklanka, która nie przyjmuje nic nowego poza tymi przekonaniami, które posiadacie. Zburzcie je - zburzcie system To on was niewoli. Zapomnijcie o nieśmiertelności, jeśli was nie interesuje (czy też nie chcecie się nią zajmować) - z mojego punktu widzenia to po prostu podtrzymywanie życia (energii w komórkach). Możecie też zakwestionować podtrzymywanie życia w ciele astralnym - i również ugrzęznąć w przekonaniu, że musicie astralnie umrzeć, że nie zdobędziecie energii, bo "tak to zostało stworzone", bo to nie wy jesteście w mocy wybierania i tworzenia.

Nie ma ograniczeń, nie ma schematów - innych, niż sami sobie w umyśle (ego) wymyślacie (tzn. tworzycie na poziomie mentalnym).

W tej chwili jestem w trakcie dużych zmian, i doszedłem do punktu, w którym te wszystkie myśli i przekonania, o których pisałem tu kiedyś na forum, osiągnęły pewien krytyczny moment. Uznałem, że nadszedł czas, by wejść na "meta-poziom" - z braku lepszych wyrazów w naszym ograniczonym słownictwie - tj. poziom, w którym kwestionuję wszystkie założenia, które ja i ogromna większość ludzi siedzących w ezoteryce (nie mówiąc już o zwykłych ludziach) przyjmuje za pewniki. Ów wyższy poziom (nie mylić z tzw. rozwojem duchowym), czyli meta-poziom, jest dla mnie narzędziem - właśnie tworzenia: nowych poglądów, które następnie zakreślą nowe ramy tego, co można osiągnąć. Nie chodzi tu o przeintelektualizowaną filozofię, ale coś przeciwnego: o uświadomienie sobie tego, gdzie i jak tworzone są przekonania, zwłaszcza nt. rzeczywistości. To narzędzie, które następnie pozwoli je dowolnie kształtować - a tym samym, kształtować wszystko inne w owej tzw. "Maji", w której wg. hindusów żyjemy.

Wiele z naszych przyjętych założeń ma już tysiące lat (zmieniła się tylko forma), jak wspomniałem, i czasem warto je "zmyć", by zacząć tworzyć "rzeczywistość" z zupełnie nowych elementów - poczynając właśnie od odmiennych przekonań.

Jeśli natomiast aktualny stan was satysfakcjonuje, aktualna praktyka i przekonania - nie musicie nic zmieniać. Czy to przyznajecie, czy nie - czy przekonania wam na to pozwalają czy nie - zawsze tworzycie, także swoje własne ciało fizyczne.

I to już mój wniosek końcowy, podsumowujący tą dyskusję z mojej strony. Dziękuję wszystkim zaangażowanym za rozmowę, i choć wrażenie może być inne - dużo mi ta dyskusja pomogła, właśnie w skrystalizowaniu idei, które gdzieś tam od pewnego czasu mi pojawiały się w umyśle, krążyły i domagały się dokładniejszego określenia. I bynajmniej ten proces się nie zakończył. Dziękuję też za uwagę i że chciało wam się przeczytać ten długi esej. Dla mnie temat określania i tworzenia przekonań nt. rzeczywistości nigdy się nie kończy - to jest wieczna zmiana, wieczny ruch. Jak wspomniałem, nie chcę, byście odnieśli wrażenie, że znam odpowiedzi - właśnie napisałem, że ich nie znam, dlatego ich nie zakładam z góry; interesują mnie nowe narzędzia. Nawet Lao Tzy, który napisał najważniejszy - powszechnie uważany za taki - tekst taoistyczny (często różnie interpretowany zresztą), stwierdził, że wszechświat jest nieustanną tajemnicą, a taoizm w zasadzie sprowadza się do głębokiego (nie tylko intelektualnego) uznania tego faktu!

Innymi słowy, przy rzeczywistym podejściu taoistycznym (nie mylić z technikami, religią taoistyczną i innymi wynalazkami konceptualno-rytualno-praktycznymi, które obrosły z czasem wokół rdzennej idei przekazanej przez Lao Tzy), stajemy się z czasem jak dzieci, z szeroko otwartymi oczami patrząc na otaczający na świat - tyle, że pojmując go na zupełnie nowym poziomie. Co myślę, że w dzień dziecka (to dzisiaj) jest dobrą puentą.

Próbowałem to wprowadzić w życie, i stwierdzam jak zwykle, że społeczeństwo i jego stan nie pozostawia wiele nadziei na poprawę. Zmierza jak zawsze do nikąd, i jeśli ktoś krok po kroku nie pokaże im dokładnie co mają robić, nie poda wszystkeigo na tacy, a na koniec nie weźmie 100% odpowiedzialności za nich za ewentualne konsekwencje, to nawet nie kiwną palcem.

Spotkałem się z kilkoma starymi znajomymi po kilku latach. Jak zwykle mój wygląd budzi w nich (czasem skrywane) zdziwienie, ale przede wszystkim silną zawiść. Ludzie nie chcą się zmieniać, ale chcą tego, co widzą. Ludzie kierują się zmysłami, nie umysłem. Szczególnie kobiety ograniczają się do tego, co postrzegają zmysłami - a potem są bardzo zaskoczone, że może być coś poza tym, co leży w zasięgiem ich (bardzo ograniczonych - kilkanaście do kilkudzesięciu lat to tyle co nic, a ludzie myślą że wiedzą wszystko o świecie!) doświadczeń i przekonań. Inni długo mi się przypatrują z niedowierzaniem (że aż w końcu zrozumiałem czemu piękne laski standardowo ignorują cały świat i nie widzą nawet kogo mijają), że wręcz się to robi deprymujące. Co bardziej odważniejsi bezczelnie mi patrzą w twarz drobiazgowo mnie analizując - co on robi, czemu on tak wygląda, dlaczego ja tak nie mam, niektórzy to mają szczęście ale to przecież niemożliwe ciągle tak wyglądać (zasłyszane telepatycznie i po obserwacji reakcji).

Wniosek ogólny mam taki, że ludzie nie zrozumieją, nie uwierzą i będą tkwili w swoich zaściankowych poglądach. Podświadomie nawet blokują każde potencjalnie zbliżenie się do tematu "można inaczej" - nawet nie powiem słowa a tylko o tym pomyślę, a oni już "uciekają" z tematem i znajdują co innego, byleby chronić siebie przed zmianą. Dlatego myślę, że moje odczucia co do zmiany otoczenia, o których pisałem jakiś czas temu, są słuszne. Przekonywać alkoholików o zgubności ich choroby jest podobne do walki z wiatrakami A ja nie jestem misjonarzem

Wyjaśnię natomiast w osobnym poście swój punkt widzenia.

Skupię się na energii.

Ludzie postrzegają świat fizyczny jako stały. Ja natomiast wolę myśleć o nim jako o procesie: energia nieustannie przepływa przez każdy element, mały czy duży, tej fizycznej rzeczywistości. Jest to proces nieustannego samo-stwarzania, według zadanych wzorców.

Wynika z tego, że ciało - wszystkie organy, wszystkie komórki, oraz DNA - są związane z wiecznie przepływającą energią. Komórki ciągle są odnawiane i odbudowywane. Życie to ruch i energia. Brak życia to zablokowanie tych procesów.

Każdy organ ma świadomość - każdy inną, unikalną dla siebie.

Twoja świadomość może połączyć się ze świadomością ciała, organizmu - wszystkich organów, które współtworzą cały system "fizyczno"-energetyczny. Możesz wyczuć, że każdy z organów ma odrębną "osobowość" - które łącznie składają się ostatecznie na twój złożony obraz.

Co więcej, możesz nawiązać stałą, świadomą komunikację z ciałem czy komórkami. Nie musisz brnąć w płaskie, naukowe teorie, które tylko oddalają cię od istoty rzeczy.

To właśnie jest droga do długowieczności - czyli j.w.: świadomość.

Gratuluję.

To jednak właśnie droga na około. Drogą bezpośrednią do energii jest energia. Oraz jej świadomość.

I to też droga na około.

Nie warto pokładać wiary w naukę, nie zaprowadzi Cię dalej niż do czegoś takiego jak chirurgia plastyczna, lub jej przyszłych ekwiwalentów, które dopiero powstają.

...warto zastanowić się nad naturą rzeczywistości, a tym samym ciała. Według np. filozofii staro-chińskiej (nawet przed-taoistycznej, a tym bardziej taoistycznej), człowiek składa się dokładnie z tych samych elementów - i aspektów (konceptów - patrz np. mitologia hinduska lub egipska) - które współtworzą wszechświat.

Nasza rzeczywistość ma naturę niematerialną: bez względu na to, jak bardzo naukowcy będą się upierali przy materializmie, bez względu na to, jak wielkie encyklopedie biologiczne będą tworzyli, jak kolorowe atlasy ciała (fizycznego) zrobią, lub ile nowych terminów będą mnożyli przez następne dekady.

Organizm jest napędzany... czymś.

Tym czymś jest właśnie energia.

Z dwojga Twoich wypowiedzi w tym temacie:

Wydaje mi się, że ta druga właśnie powinna być wzięta do serca. Nie trzeba komplikować.

Bo..... cytując Ciebie, to nie wystarczy. ;D

Wiecznie szukam, bo jestem sceptykiem z natury. Manuskryptów nie trzeba rzeczywiście w cale czytać! Też tak uważam. Tak samo nie trzeba się wczytywać w to, co myślą naukowcy - to ludzie jak inni, którym do głów wepchnięto mnóstwo materiału "na zaliczenie". Celem tych ludzi nie jest nieśmiertelność, a ich umysły krążą wokół abstrakcyjnych terminów, a nie konkretnych rezultatów.

Ale może warto czasem zastanowić się, czy gdzieś w tym ferworze ostatnich kilkudziesięciu dekad człowiek nie zgubił czegoś, co starożytni traktowali z dużo większym szacunkiem, nie musząc się bawić w cytoplazmę itp.

Zamiast kontrolować ruch palca lewej nogi, czy inne odizolowane procesy, typowe dla redukcjonizmu, należy koncentrować się na ostatecznym celu. Umysł ma o wiele potężniejszy wpływ, niż ludziom się wydaje Dlatego polecam jednak zajrzeć do mitologii starożytnego Egiptu, czasem można zostać zaskoczonym i zainspirowanym przez starożytną naukę wywodzącą się z mitycznych czasów atlantydzkich.

Tak więc jeszcze raz: napisz książkę. Jest szansa, że znajdą się osoby, które nazwą Cię mistrzem. Ciągle dopytujesz się podświadomie o przyznanie Ci racji - widocznie masz gdzieś kompleks, któremu zresztą zaraz zaprzeczysz, bo ciągle to robisz tutaj czy w innych wątkach - więc to właśnie zrobię dla Twojej przyjemności, bo też Cię lubię

I w zasadzie nic nie trzeba dodawać.

Ponieważ wątek już się mocno rozdrabnia, a chyba nikogo poza nami nie interesuje, to jedynie wspomnę jeszcze o energii: chodzi o ostateczne połączenie biegunów: yin i yang, poprzez energię kosmosu, gwiazd, po ziemską. Zainteresowanych odsyłam do kosmologii taoistycznej.

Taoiści nie bez powodu nazywali swój "ruch" - "drogą", bo to nieskończoność. Poszukiwanie się nigdy nie kończy, ale można koncentrować się na pomniejszych celach na tej drodze. Ci, którzy uważają, że znaleźli, i przestają szukać, przestają też rozwijać się i żyć. To właśnie stan umysłu, który prowadzi do śmierci. W naszym wszechświecie o życiu decyduje ruch - między ww. biegunami.

Energią jest wszystko, od fizyczności po duchowość, używając języka ezoterycznego.