Duchy (Strona 2 z 2)

Pewnie dlatego, że gdy byłam mała, to fascynowałam się mordercami. Potem pojawiły się duchy, ale nic nie robiły( oprócz tego, że wychodziły na zdjęciach). Czasem tylko coś spadło z miejsca, z którego było to niemożliwe. Potem jeden mnie nawiedził i powiedział mi, że jestem z innej rodziny, ale zignorowałam go. Potem oglądałam horrory, patrzę, a tu ten sam gość, co mnei nawiedził! Zatkało mnie. Zaczęłam się wgłębiać na temat mojej rodziny, ale od rodziców nic się nie dowiedziałam, tylko krzyczeli na mnie, że jestem nienormalna, że się pytam o coś takiego. Zdziwiłam się, że tak zareagowali i bło mi smutno. Postanowiłam szukać sama. Znalazłam w domu POTARGANE(!) papiery o adopcji(mnie!). Najdziwniejsze było jednak to, że były tam pożółkłe papiery o jakiejś wizycie u hipnotyzera, czy coś. Pod datą(2000r.!) pisało tam: ”dać dziecku państwa K. obce wspomnienia, żeby nie pamiętało o sierocińcu”. No to poszukałam tego ducha, który mi powiedział, że jestem z innej rodziny, żeby dowiedzieć się więcej. Mówił mi coś on o sierocińcu prowadzonym przez zakonnice, o tym, że pochodzę z Ameryki itp. Ciekawi mnie to do tej pory. Niedawno zrobiłam sobie regresję hipnotyczną i to wszystko okazało się prawdą! No i zaczęło się z duchami, ale one nic nie wiedzą o tym, bo się ich pytałam. A ten duch, o którym mówiłam wcześniej, jest miły i w ogóle fajny. Jednak coś mnie ciągle przy nim trzyma. Wydaje mi się, że to przez to, że mi ”wyjawił tajemnice” mojego pochodzenia i przez to, że wygląda jak morderca z mojego ulubionego horroru. Jednak on powiedział mi, że jak chcę, to może odejść. Trudno mi było w to uwierzyć, ale on wtedy naprawdę odchodził! Wiem, że to śmiesznie zabrzmi, ale rozpłakałam się. Krzyknęłam wtedy na głos: ”Nie odchodź!” i został. Wspiera mnie we wszystkim, w walce z pasożytami też. Czasami wydaje mi się, że go kocham. Jednak zrobiłam mały eksperyment. Poprosiłam go, żeby na tydzień nie utrzymywał ze mną żadnego kontaktu, żeby odszedł, bo chciałam sprawdzić, czy przypadkiem te pasożyty nie są przez niego. Nic się nie zmieniło, mogę powiedzieć, że bez jego wsparcia było trochę gorzej. W końcu nie wytrzymałam po 5 dniach i zawołałam go. Jednak jest mi z nim lepiej, a tak poza tym jestem samotna(nie chodzi mi o związek, o nie!), to może dlatego się go tak kurczowo trzymam. Zresztą te demony chcą mi rzekomo pomagać, ale obcym nie ufam, więc ich odganiam

Zapomniałam jeszcze o jednym…. W tych papierach pisało też nazwisko tego mojego ulubionego mordercy z horroru, więc może ten duch, co wygląda jak on, nim jest? Czasami w to wierzę, ale nie do końca. Może on poprosu wiedział, że kiedyś oglądnę ten horro, i chciał się zrobić wiarygodny…? Ale ten jego wygląd, ten horror, to nazwisko…. Jednak czuję, że ten duch mnie jednak pomimo wszystko badzo lubi, to się czuje. Nie wiem sama, czy to przez niego, czy przez to, co wyżej napisałam?

Ten duch twierdzi, że nazywa się… Fred Krueger. Śni mi się po nocach, raz mi podarował jakiś amulet, który miał mnie chronić(pentagram), no i potem budzę się i mam ten amulet w ręku! A że Freddy ejst duchem tak samo w filmie, jak i u mnie, to może coś w tym jest? Podobno byłam kiedyś jego ofiarą, a przynajmniej tak mi mówił, to może masz rację, Raptor, że się znaliśmy, chociaż nie pamiętam dokładnie poprzedniego życia, ale pamiętam jak przed śmiercią prze dkiomś uciekałam… Hmmm… coś w tym jest…. Dziwne. “Szóstego zmysłu” nie oglądałam, chętnie obejrzę potem, bo teraz oglądam horror (Hellraiser II, mam na płycie)

Istnienie GhostBusters

Raptor trafiłeś w sedno sprawy, co znaczy że wampir jesteś bardzo podatna na sugestie… a może się to źle skończyć ale zapewne wyrośniesz z tego… ja np od wieku 6 lat bałem się ufo… niby śmieszne ale przez około 10 lat nie przespałem ani jednej nocy spokojnie… ale przeszło xD

nie niczym ostatni jak już się przestałem bać to podczas paraliżów sennych widziałem ich… ale to tylko mój wymysł ”chyba ”

obecność dotyk i rozmowy w głowie (takie realne) skąd ja to znam : ) ale odkąd stałem się ateistą wszystko znikło…szkoda… dziwne to wszytko straszne ale i piękne dodał bym do tego jeszcze cudowne dźwięki i kolory…

no powiem szczerze że działa doskonale bo te rzeczy skłoniły mnie do myślenia czytałem czytałem tutaj trafiłem kiedyś ale zostałem uznany za opętanego przez pasożyty xD zrezygnowałem ale znowu wpadłem zobaczyć co się dzieje… teraz jestem w fazie szukania xD ale raczej przestaje szukać bo znalazłem ten świat w którym jestem na co dzień… ale szukam też tego czegoś co powodowało u mnie te zwidy bo dużo rzeczy podczas paraliżu widziałem… w sumie szukam czegoś co pozwoli mi do tego powrócić bo wiesz tak nagle z niczego nie da się uwierzyć…
ps. i tak coś dla odmiany to ogólnie” szukam ” haha ^^ jak widać x)

kto mówił że nie wyszedłem x) jeżeli to nie wymysł mojej wyobraźni to z 3 razy mi się udało co było niesamowite… wiesz czuje że mam paraliż przewracam się spadam z łóżka i kręci mi się w głowie nagle łapie ostrość i widzę siebie przeleciałem przez drzwi od swojego pokoju i bawiłem ^^ latałem skakałem itp… ale cóż widocznie moja niewiara mi to odebrała a szkoda… nie umiem jej odzyskać…

a jaki mamy powód by Ci uwierzyć, widzisz i tu jest problem jeżeli chcesz go rozwiązać musisz pokazać że taki problem w ogóle istnieje… niestety takie życie

Raptorku, nikt nie podkładął mi go celowo, ponieważ nikomu nic nie mówiłam o żadnym amulecie(chyba, że ci chodiz o moje ”akcje”, które robiłam w sierocińcu, zanim mnie adoptowali, hehe), ale z tą materializacją to moż emasz rację, chociaż zaznaczam, że nei posiadam takiej zdolności, chociaż kiedyś miałam(8 lat temu). I tak, zostałam przez niego zabita w poprzednim życiu i już nie chcę się sprzeczać na ten temat, dobrze? Poprostu mam problemy z pasożytami, a duch, który podaje się za Freddy’ego mnie wspiera w walce z nimi, chociaż czasem wierzę, że on naprawdę nim jest.

Wiem o tyom, i on istnieje.

Istnienie, ja też czuję taką potrzebę od dłuższego czasu. Jakiś czas temu poprosiłam nawet o to niefizycznych, bo wiem, że tylko spotkanie takich bratnich dusz ( ja to nazywam duchową rodziną) potrafi ukoić pustkę i tęsknotę w sercu. Myślę, że aby odszukać bratnie dusze trzeba tego mocno pragnąć, jak każdego doświadczenia, które ma potem zaistnieć w naszej rzeczywistości. One wtedy same zjawią się w naszym życiu.
Czytałaś zresztą ”Przeznaczenie dusz”, to oczywiste, że każdy z nas ma taką swoją grupę, z którą czuje najmocniejsze więzi. Istnieje też jedna szczególna główna bratnia dusza. I to spotkanie musi być niewątpliwie cudownym przeżyciem. Mocno w to spotkanie wierzę i wcale to nie brzmi jak sf. 

To też jest chyba normalny etap w rozwoju, kiedy nawiązujemy głębokie duchowe związki z duszami na podobnym poziomie wibracji i doświadczamy dzięki temu niesamowitych przeżyć, o których do tej pory nie mieliśmy pojęcia. Rozwijamy się też znacznie szybciej, bo takie dusze działają na nas niesamowicie inspirująco.

Ja do tej pory spotkałam w świecie rzeczywistym na pewno jedną taką duszę - to był mój tata - i do dzisiaj jak się do niego przytulam w myślach, to czuję błogość i jedność z całym wszechświatem. Jakbyśmy byli jednością. Kiedy był na tym świecie przy mnie, to nie czułam nawet fizycznego bólu, co jest dla mnie i dla innych fenomenem do dziś. A byłam bardzo ciekawskim dzieckiem i miałam mnóstwo wypadków i przygód, które powinny być bolesne. On również czuł ze mną niesamowitą więź, a kiedy chorował, choć miałam niecałe 10 lat, tylko ze mną podzielił się tym, że wie o swoim pewnym odejściu z tego świata. A jego pełne mądrości listy są dla mnie inspiracją do dziś.

Spotkałam też poza ciałem jedną z takich bratnich dusz i czułam to samo. Porozumienie bez słów, całkowita jedność i niesamowite nie dające się z niczym porównać przyciąganie.
Istnienie czyżbyś spotkała niedawno kogoś, kto wydaje Ci się Twoją bratnią duszą?