Nowa Ziemia (Strona 8 z 9)

DNA się zmienia u każdego człowieka. Zodiak znaczy "zwierzyniec" jak wspomniałem. Jestem świadomy, że są trzy znaki ludzkie i jeden mechaniczny, strzelec jest znakiem półzwierzęcym. Nie warto się sugerować jednak nazwami tych znaków = chodzi o ogólną ideę stojącą za nimi.

Ewolucja może dziać się na każdym poziomie, wbrew powszechnej opinii również na poziomie energii - także energii na poziomie fizycznym. DNA się zmienia przez całe życie Tobie, mnie i innym i tak - pytanie w którą stronę. Wyobrażenia na temat stałej materii, wbite do głów w szkołach (i to w tak sprytny sposób, że jednocześnie mówi się o tym, iż jest ona pusta - ale jako ciekawostkę), nie oddaja natury matrerii.

Wracając do zmian na Ziemi natomiast, miałem dzisiaj dość dziwny sen: widziałem w centrum miasta zaskakująco wysokie, nowoczesne budynki, które wyglądały z jednej strony imponująco, ale z drugiej były mroczne. Było też dużo banerów zapowiadających jakieś wydarzenie, w tym jeden w języku ukraińskim. Podobnie mroczna była cała atmosfera wokół, choć niedostrzegalna dla ludzi wokół których mijałem na ulicy. Ludzie jakby nie dostrzegali przyciężkiej atmosfery i oczekiwali na jakiś lokalny festyn. Tymczasem niebo stało się - choć było jeszcze popołudnie - bardzo ciemne i ciężkie. Odnosiłem wrażenie, że powoli zbliżamy się do jakiegoś rodzaju końca świata.

To po co Twoim zdaniem w ogóle sny istnieją? Zauważyłaś, że w tej wypowiedzi zredukowałaś sny do sprawdzania się, a nawet przeczuć o zagrożeniach?

Dlaczego człowiek został tak stworzony, by tracić przytomność w trakcie snu? Albo co się tak naprawdę dzieje w tym czasie? Mam tu na myśli szerszy kontekst: co chciały osiągnąć istoty, które zaprojektowały człowieka w taki a nie inny sposób?

Piszesz o bardzo silnych przeczuciach. Skąd one się biorą - czy nie pochodzą tak naprawdę z zewnętrznego źróła? Słyszałaś o tym, że ludzie są kontrolowani przez różne energie (trudno mi tu znaleźć lepszą terminologię), które nasilają odczucia tego typu - wszystkie znane tradycyje starożytne lub szamańskie o tym mówią, i w sumie dość łatwo je zweryfikować? Obecnie takie możliwości różnych istot wrzuca się do worka "magia" lub "religia", są to terminy, których nie znano i nie używano np. w Starożytnym Egipcie, zjawiska tzw. nadnaturalne stanowiły część rzeczywistości.

Wszystko wskazuje na to, że w XX i XXI wieku, kiedy wszystkie stare tradycje zostały w większości wyrzucone na śmietnik, żyjemy w największej ignorancji jako społeczeństwo - tak, że przeciętny człowiek już nawet nie zauważa jak samoloty tuż pod jego nosem tworzą "sztuczne chmury".

Nie powiedziałbym, że sny polegają wyłącznie na tym, by dawać wizje człowiekowi, by następnie się one sprawdzały. Jest to odmienny stan umysłu, w którym "coś" się dzieje, pytanie brzmi: co właściwie... W jaką rzeczywistość wkraczamy i co zaczynamy postrzegać? W jakim stopniu to my tworzymy sny (wg. obiegowej teorii naukowej), a w jakim - postrzegamy odmienny wymiar naszej rzeczywistości?

Tym, jak wpływają, zajmowałem się dużo ostatnio. Nie chciałbym pisać za dużo publicznie, ale generalnie wygląda to tak: człowiek celowo ma zredulowaną świadomość na Ziemi i brak mu pamięci, na tym polega ten system reinkarnacji i do tego celu został stworzony, w ten sposób można kontrolować umysły, ale umysł człowieka potencjalnie obejmuje inne obszary i wymiary. To, co nazywa się powszechnie rozwojem, jest częścią nowej religii na Ziemi - tak jak kiedyś były przykazania i inne religijne systemy. Mają dawać człowiekowi wskazówki jak "ma" się zachowywać, a genralnie wszystkie - prawdopodobnie - religie są oryginalnie efektem jakiegoś rodzaju channelingu czy ojbawienia. Religie można przyrównać do obowiązującego systemu edukacyjnego, który ma "informować" - tworzyć pożądane systemy wierzeń dla mas.

Podobnie robię. Co do odpowiedzi "w nas", właściwie o tym mówili nieśmiertelni, taoiści, buddyści, Egipcjanie, i cała masa innych ludów, które wymienialiśmy na tym forum, łącznie z odpowiedzią jak uzyskać nieśmiertelność - szukać wewnąrz siebie. Moim zdaniem nie jest to aż takie proste, że wystarczy medytować, bo w taki sposób uzyskasz tylko objawienie jak to uzyskiwali prorocy. Świat wewnętrzny i zewnętrzny, umysłowy i fizyczny - wszystkie mają sens i istnieją, niekoniecznie "po coś", po prostu istnieją.

Wydaje mi się, że wszystkie filozofie w tym religijne obrosły w wiele założeń co do "przeznaczenia" wszechświata, mówią o tym także mity. Ale tak daleko idące twierdzenia mijają się z celem: wystarczy po prostu brać (wszech)świat taki, jakim jest: czyli nie zakładać z góry, że coś jest NIEmożliwe...

Być może najlepsze wyjście jest gdzieś po środku - przy czym znowu zahaczam o starożytny truzim... czyli szukać i na zewnątrz i wewnątrz, i w świecie duchów i w swiecie fizycznym, a do tego, jak wspominałaś również, oczywście trzeba mieć odpowiednie podejście, co ja nazwałem strategią na życie. Nie jestem w 100% przekonany do wszystkiego, co mówi don Juan u Castanedy, ale powiedzmy, że ponad 70% tego, co mówi, moim zdaniem jest praktyczną filozofią, a jednym z jej fundamentów jest: nie znamy wszechświata. Dlatego warto mieć umysł i oczy szeroko otwarte, i jeśli chcemy osiągnąć coś więcej niż przeciętna jednostka na tej planecie, warto przemyśleć pewne sprawy i nie zakładać, że jeśli nasza przeszłość mówiła nam do tej pory, jaka jest ta rzeczywistość, to warto ten kubek umysłowy - znowu będę trącił truizmem - czasem może nie całkiem opróżnić, bo to by była ostatecznie strata, ale przynajmniej uelastycznić. Podobnie, nie można przyjmować założen dotyczących tego, jakie są zaświaty, co "mamy" tutaj robić, itd. Osobiście nie mam sztywnych załozeń ale staram się być właśnie elastyczny: obserwować co się dzieje i wyciągać na bieżąco wnioski - i przy takim podejściu niektóre rzeczy stają się coraz bardziej oczywiste i nagminne, takie jak to, że jesteśmy na tej planecie utrzymywani w matrixie, z którego z pewnością można wyjść - i to niekoniecznie uciekając z tej planety: inaczej by nie potrzebowali nakładać na nas tylu ograniczeń...

Wydaje  mi się, że z przedstawionych przeze mnie 5 punktów, ten jest najistotniejszy:

W Stanach i na zachodzie jest to popularny temat, w Polsce jakoś słabo się o tym mówi, nie wiem czemu. Ludzie, współcześni tzw. przywódcy duchowi, mówią o wniebowstąpieniu jako czymś wyjątkowym, choć w starych religiach właściwie mówiło się o tym samym, gdzie chodzi o przejście do innego wymiaru, tzn. czegoś, co w starożytności i średniowieczu, w każdej religii - od Chin po Mezoamerykę, nazywano niebem.

Podaję cytat z channelingu (które moim zdaniem nie różnią się wiele od religijnych tekstów, tyle, że sa dostosowane do współczesnej mentalności) "Arcturians: how to heal, ascend and help planet earth" Davida Millera:

Różnica między umieraniem a wniebowstąpieniem - "ascension" - jest w zasadzie niewielka, różnica tkwi w podejściu umysłowym: w pierwszym przypadku, wg. opisu z książki, ludzie mają wiele przywiązań do tzw. ziemskich spraw, w drugim przypadku dzieje się to samo tzn. przechodzi się po opuszczeniu ciała przez tunel, ale takie osoby nie mają żadnych przywiązań, są jakby "czyści od przywiązań", co bardzo mi przypomina cele buddyzmu, według których Budda uczył, że ponieważ ludzie doświadczają bólu i negatywnych emocji kiedy pragną czegoś - tzn. są do czegoś przywiązani, i rzekomo najważniejszym celem inkarnacji jest pozbyć się przywiązań, czyli niejako być obojętnym na wszystko.

Jak widać, niewiele się zmieniło przez tysiące lat, mimo całej "marketingowej" otoczki we współczesnych przekazach new age'owskich. Istoty z innych wymiarów przekazują ciągle to samo, tyle, że w innym opakowaniu. Postrzegam to jako manipulację rodzajem ludzkim, i myślę, że nie jest w cale tak istotne pozbywać się przywiązań do czegokolwiek, ale warto mieć po prostu świadomość tego, że coś się wybiera. Nigdy nie byłem przekonany do ww. sugestii wniebowstąpień itp., które zresztą wydają się nie odbiegać daleko od sekciarstwa, tak sam buddyzm mnie odrzuca. Bardziej odpowiada mi filozofia Don Juana z serii książek Castanedy, według której człowiek po prostu coś wybiera świadomie, tzn. z pełną świadomością konsekwencji wyboru. Don Juan często wspomina o wojowniku lub myśliwym, lub też człowieku wiedzy - nie chodzi tu o rzeczywiste wojowanie czy polowanie, są to tylko pewne role lub kategorie działań: wojownik np. w przeciwieństwie do 99% ludzi naprawdę podejmuje decyzje, zamiast opierać się na schematach jak większość ludzi, zaś człowiek wiedzy odrzuca wspólny dla społeczeństwa sposób postrzegania wszechświata i poszukuje lub rozwija zupełnie odmienną perspektywę - taką, która jest bliższa rzeczywistości. To, co widzicie podczas swojego fizycznego życia, jest w pewnym sensie iluzją - i nie chodzi mi tu o to, że materii nie ma, bo tak zazwyczaj new age'owcy myślą, ale o to, że widzicie świat przez filtry umysłowe - schematy, których nauczono was od dziecka. Te ograniczenia stara się ominąć człowiek wiedzy.

Jak widać, podejść do rzeczywistości i tzw. filozofii życiowej może być wiele. Dlatego dziwi mnie trochę "propaganda" new age'owska, która wydaje się bardzo jednostronna i jednokierunkowa, łącząc głównie nurty buddyjskie, hinduskie i chrześcijańskie - tyle, że w nowej otoczce. Wygląda to trochę tak, jakby ktoś z "góry" nie pozostawiał ludziom dużego wyboru - ale zakładam jednak, że go mamy, i możemy dowolnie wybierać co chcemy osiągnąć i w jaki sposób. Z tego względu patrzę bardzo sceptycznie na wszelkie przekazy. Niestety przekazy były także w tzw. taoizmie instytucjonalnym - bardzo różnym od pierwotnego taoizmu, który był bardziej filozofią i luźnym zbiorem praktyk i wskazówek - gdyż w świątyniach taoistycznych istniała już hierarchia, zestaw sztywnych reguł i inne, podobne rzeczy wzięte niemal żywcem z buddyjskich klasztorów. Kolejne szkoły taoistyczne uzyskiwały informacje od tzw. bogów lub też wniebowstąpionych, co można trochę przyrównać do chrześcijańskich przekazów np. dla Mojżesza i innych proroków, i nie różniły się one bardzo od religijnych ruchów, co skazało dzisiaj taoizm na postrzeganie go jako religię raczej niż świecki ruch, którym w istocie był w prehistorycznych czasach.

Z tych powodów najlepiej wg. mnie jest wrócić do źródeł, do istoty sprawy, czyli "tao" czegoś - tzn. do prawdziwych fundamentów, a nie otoczki, która się wytworzyła w raz z powstawaniem sformalizowanych klasztorów. Paradoks jest taki, że oryginalna filozofia tao była przeciwieństwem późniejszego taoizmu - bo sugerowała właśnie brak formalizmu, który tylko zaciemnia sprawy, a którego efektem są dzisiaj odbębniane rózne rytuały, w tym tai chi, którego istotę większość ludzi go praktyujących w ogóle nie zna. Powtarzają jedynie bezmyślnie ruchy w nieskończoność, a to nie o to chodzi - tai chi nie służyło jedynie zachowaniu zdrowia, to nie jest po prostu kolejna gimnatyka. Podobnie sprawa ma się z umysłowym aspektem pierwotnego taoizmu.

Czyli liczysz na to, że będziesz mogła iść na łatwiznę, zredukować świadomość do minimum jak piszesz, i oprzeć się na technologii automatyzmu fizjologii twojego ciała, jego pamięci ruchowej, oraz podświadomości.

Ale to jest prawie to samo jak liczyć na to, że technologia, lub "magiczne" pigułki, zrobią za ciebie robotę.

To powiedzmy, że za 100 lat wymyślą technologię, która pozwoli wszczepiać w ciało elementy, które mają programy najlepszych możliwych ruchów kung fu, teak won do, czy dowolnej innej sztuki walki. Nie będzie trzeba już powtarzać ich milion razy, wystarczy takie elektryczne cuda wszczepić w organizm i możesz za pomocą jednej myśli błyskawicznie blokować ciosy i zabić dowolną osobę przy pomocy jednego, super-precyzyjnego kopnięcia.

Idziesz na łatwiznę dlatego, bo pomijasz najważniejszy element: umysł, czyli świadomość. Twoją intencją jest tu najwyraźniej redukcja świadomości, by skorzystać z automatycznego mechanizmu ciała i jego pamięci.

A może istotą nauki sztuk walki była nie tyle samoobrona, co - podobnie jak w sztucze łucznictwa zen - przeciwnie, skupienie wewnętrzne i POSZERZANIE swojej świadomości tego co się dzieje? Po komentarzach różnych mistrzów, nie tylko japońskich, mam wrażenie raczej, że to drugie, a walką i obroną zajmowali się wyłącznie ludzie, którzy szukali skutecznych technik na wszelki wypadek

Najkrótsza historia rozwoju naszej cywilizacji:

1. Czasy prehistoryczne (prymitywne): władza opierała się na sile

2. Czasy średniowieczne: zorientowano się, że ważniejsza od siły jednostkowej jest zdolność zarządzania masami (tzw. liderzy np. w jakimś plemieniu), a zatem osoba, która była sprytniejsza, bardziej bezwzględna i zdeterminowana od innych, miała władzę - bez względu na to, jak była silna fizycznie

3. Czasy nowożytne: zorientowano się, że zarządzać masami można przy pomocy pieniędzy - zatem osoba, która potrafiła lepiej zastosować abstrakcyjne myślenie w praktyczny sposób dotyczące podstawy funkcjonowania nie tylko jednostki, ale całego społeczeństwa, miała realną władzę (niekoniecznie formalną - tzn. król często bywał tylko pionkiem na usługach finansowych potentatów).

I tak dochodzimy do czasów współczesnych. W XXI wieku pieniądze nie są już dłużej, wbrew pozorom, czynnikiem, który daje władzę - a raczej jest on tylko pośrednikiem.

Podejrzewam, że pieniądz może w ciągu najbliższych kilkuset lat odejść w niebyt. Obecnie żyjemy w wieku informacji - pisałem już kiedyś o tym. Pieniądz jest efektem posiadania i wykorzystania odpowiedniej informacji, dlatego obecnie dąży się do scentralizowania i kontrolowania oraz cenzurowania wszelkich informacji, w tym naukowej, medycznej, technologicznej i każdej innej.

Ten motyw - zdolności do przetwarzania informacji - dopiero się pojawił w naszej historii. Ci, którzy zrobią to najlepiej, osiągną najwięcej. Mamy bezprecedensowy dostęp do informacji w obecnych czasach.

Np. czy bierzecie pod uwagę, że informacje nt. wydłużania życia SĄ JUŻ DOSTĘPNE, ale porozrzucane niczym fragmenty puzzli w informacyjnym labiryncie po całej planecie? Prawdopodobnie nie bierzecie tego pod uwagę - i nie dziwię się, bo jak spojrzę do okoła na wszystkich ludzi których kiedykolwiek znałem w życiu, wiem, że oni też tego nie biorą pod uwagę. Jesteśmy w szkołach edukowani na idiotów - mentalnych niewolników, którzy mają chodzić do pracy po 8 godzin dziennie za przysłowiowe grosze, wykonywać polecenia "góry" i nie kwestionować systemu, oraz nie szukać za daleko.

Ale są jednostki, które szukają, i znajdują, i jest ich coraz więcej. Informacja jest dostępna, ale zasłanianie się tym, że labiryntu nie da się przejść, jest czymśpodobnym, co wspomniana przeze mnie w drugim dzisiejszym poście prokrastynacja: ludzie są odciągani od pewnych tematów, choć nie wiedzą, czemu...

Poniżej przykład:

Jeśli wpadniecie np. na lepszy pomysł, by pobierać energię ze słońca, niż obecna prymitywna technologia fotowoltaiczna, możecie stanowić zagrożenie dla obecnego systemu. Dlaczego? Bo: 1. podepniecie się do domów obywateli, dając im np. system kontroli zarządzania energią, 2. dajecie energię w niezależny od "zarządców planety" sposób, 3. możecie rozwinąć swój biznes znacznie dalej, stając się czymś w rodzaju połączenia microsoftu, googla, amazona i innych potentatów technologicznych, rozszerzajac ww. system o system operacyjny, telewizję, dostęp do internetu, system zakupów i wszystko inne. To wszystko jest dzisiaj ekonomicznie jak najbardziej możliwe i realne - za pomocą zaledwie posiadania jednej informacji: w jaki sposób konkurować na rynku energii z odnawialnych źródeł!

Posiadanie pieniędzy lub nie w XXI w., erze wodnika, jest uzależnione od posiadanych informacji.

W erze koziorożca niemal na pewno to się zmieni, ale nie od razu, ale będą pośrednie stopnie, tak jak widzimy to obecnie: pieniądze nadal istnieją, ale ich siła oraz znaczenie zmieniają się.

Swoją drogą: czy zauważyliście, jak bardzo wirtualny stał się nasz świat w ostatnich ok. 25 latach? Jedno kliknięcie w centralnym komputerze, lub też błąd w technologii, może sprowadzić całe wasze życiowe oszczędności do zera - nie ważne czy walucie uznawanej przez rządy czy w jakimś bitcoinie. Wirtualność i zmienność różnych subtelnych zależności (jak np. wasze uzależnienie od systemów informatycznych) w naszym świecie ma obecnie realny wpływ na życia miliardów ludzi!

Ok. A co jest Twoim celem tak naprawdę?
Ja również ćwiczę fizycznie, ale to dlatego, że jestem przekonany, że ma to bardzo dobry wpływ na zdrowie, i to jest dla mnie priorytetem. Oznacza to, że nie ćwiczę ciosów dla ich skuteczności (przynajmniej na tą chwilę), co prowadzi mnie do następnego punktu:

Podobno właśnie dzięki ww. skupieniu mają zdumiewającą skuteczność, bo twierdzą, że dzięki temu, że poznali źródło procesów, które decydują o skuteczności strzału z łuku, nie muszą zdawać się na przypadek - czyli na jakieś nierozpoznane, automatyczne - jak napisałaś - podświadome procesy. Podświadome procesy stają się świadome - i stąd owa niemal legendarna skuteczność. Nie osiągniesz tego sama uderzając, w czudzysłowiu, głową w mur milion razy, czy też ile będziesz wg. swojego przekonania "musiała" to samo powtarzać...

Chodzi tu o znalezienie przyczyny zamiast zdawania się na przypadek.

Skoro reaguje samo, to nie ma tu udziału świadomości. Jest to przeciwieństwo tego, do czego dążą mistrzowie. A skoro stawiasz na automatyzm, równie dobrze można od razu wszczepić ww. cuda technologiczne, które bez udziału świadomości z automatu poruszają Twoim ciałem.

Też nie widzę nic złego w praktycznym podejściu do życia. Pytanie jak zwykle brzmi, jak napisałem wyżej, co tak naprawdę chcesz osiągnąć?

Pragmatyzm - praktyczne wykorzystanie jakichś umiejętności - dla każdego znaczy coś innego, bo ludzie mają różne cele. Jeśli moim celem jest utrzymanie działania organizmu na wysokim poziomie, to nie jest dla mnie aż tak istotne, by mój cios był szybszy niż atak kobry. Natomiast wielu adeptów kung fu np. w stylu węża ma ambicję, by ich cios był szybszy od ataku węża. Dla nich co innego jest praktyczne niż dla kogoś, kto traktuje sztuki walki głównie jak specyficzną gimnastykę - a niby wykonują te same ruchy

Już o tym pisaliśmy i te powtórzenia nie mają sensu, ale zadam Ci pytanie: po ilu powtórzeniach grania na fortepianie będę grał jak Ludwig Beethoven?

Po za tym, Beethoven był nie tylko uzdolnionym odtwórcą (pogrubienie kluczowe), ale był także fenomenalnym kompozytorem, tzn. twórcą. Po ilu powtórzeniach tworzenia i komponowania będę komponował jak Beethoven?

To są kluczowe pytania w kontekście tego co piszesz. Odpowiem w ten sposób: filozofia "powtarzania", której się kurczowo trzymasz, pomija bardziej istotne czynniki, samo powtarzanie nic nie da. Beethoven więcej osiągnął na polu muzyki gdy miał 4 lata niż większość ludzi przez całe życie - a ile on mógł powtarzać w tak młodym wieku? To oczywiste, ale napiszę: jako noworodek nie był w stanie jeszcze ćwiczyć. Coś ta teoria nie zgadza się

Też tak myślę.

Albo być może powierzchowne oceny mojej oceny - w Twoim przekonaniu, bo wychodzi na to, że wiesz, co jak oceniłem Ale ok.

Tu się zgodzę. Czy Twoim zdaniem zatem Beethoven musiał milion razy powtarzać grę na fortepianie w poprzednim wcieleniu? Warto też wziąć pod uwagę, kiedy fortepian został stworzony tzn. kiedy ktokolwiek w jakimkolwiek wcieleniu miał szansę powtarzać tą grę na fortepianie

Napiszę to wprost: to, czego brakuje w tej interpretacji, to to, jak działa umysł, i czy potrzebuje faktycznie na ślepo powtarzać coś w nieskończoność, by sobie tą umiejętność usprawnić. Ja twierdzę, że nie, bo mogłem osobiście się przekonać, że to tak ślepo nie działa - nasza świadomość może przyspieszać wiele rzeczy, natomiast jej brak działa tak jak to opisujesz, niektórzy potrzebują miliona powtórzeń, by osiągnąć to, co inni mogą osiągnąć bardzo szybko. Odrzucasz tezę, że różnica może tkwić w podejściu (mentalnej pracy) do tego samego zagadnienia. I moim zdaniem to jest istotne na wszystkich polach, także podejściu do wydłużania życia. Albo powtarzasz za innymi uderzanie głową w mur, albo myślisz sama za siebie...

Jeśli mam być szczery, nie jest dla mnie zaskoczeniem, że istnieją teorie o wcieleniach równoległych lub wcieleniach przyszłych - poparte, niby, praktyką hipnoterapeutyczną, niektórymi channelingami, seansami spirtystycznymi itp. Pytanie tylko brzmi, czy tak było faktycznie, czy też jest to tylko przypuszczenie. Tzn. aby ktoś zabłysnął swoją wiedzą - nieważne jaką, czy dotyczącą gry na fortepianie, czy mistrzowskiego wyszkolenia w sztuce walki, czy też ma niesamowitą wiedzę nt. matematyki lub świętej geometrii - to musiał najpierw ostro rozwijać te zdolności w jakimś wcieleniu tylko po to, by następnie wrócić do XVIII wieku, by nimi zabłysnąć i wprowadzić je do starszych czasów? A następnie ten ktoś z XVIII wieku cofnął się w czasie do wczesnego średniowiecza i tam wprowadził grę na fortepianie? I następnie cofnął się jeszcze wcześniej... itd. ?

Pytanie tylko, czy tak jest, czy też jest to tylko teoria, a w zasadzie spekulacja - nawet nie hipoteza - że tak jest?

Mimo wszystko fajnie, że poruszasz temat świata duchowego, bo wcześniej tak naciskałaś na fizyczny aspekt, że zastanawiałem się, czy w ogóle bierzesz pod uwagę fakt, że mamy także aspekt świadomości (tj. część nie-fizyczną, która również może egzystować).

Są inne wyjaśnienia dlaczego np. Beethoven, lub inny geniusz, od najmłodszych lat wykazuje talenty, poziomem których nie może mu dorównać żaden człowiek bez względu na to, czy będzie ćwiczył dzień w dzień przez 90 lat swojego życia. Podam dwa inne możliwe wyjaśnienia:
- można to osiągnąć dzięki tzw. pamięci wdrukowanej - to coś jak ww. wszczepy programowalne automatyzujące ruchy ciała fizycznego - tzn. pamięć wdrukowana przed wcieleniem pozwala ci zostać kimkolwiek zechcesz: wirtuozorem instrumentu muzycznego, mistrzem kung fu, najlepszym architektem na Ziemi itd.
- można także uczyć się poza ciałem fizycznym, nie tylko w ciele fizycznym, np. możesz opanować zdolności muzyczne do perfekcyjnego poziomu kiedy nie posiadasz ciała (pytanie więc po co marnować na to czas we wcieleniu, skoro jest ono obecnie takie krótkie)

Nawiasem jeśli czas wg. Ciebie w świecie duchowym nie istnieje, to rodzi to szereg paradoksów i konsekwencji, które dla człowieka żyjącego w obecnym systemie z liniowym czasem, mogą być wręcz zaskakujące i trudne do przewidzenia: możesz wcielić się w XX wieku, następnie wcielić się w XXI wieku, zdobyć nowe umiejętności, cofnąć się znowu do XX wieku i wówczas ponownie się wcielić, wykorzystać nowe zdolności, które będą dopiero potrzebne w XXI wieku, następnie znowu przejść do powiedzmy XXIII wieku, tam zdobyć kolejne "przyszłosciowe" umuiejętnści, i znowu wrócić do XX wieku, i tak w nieskończoność - czas przecież nie istnieje W końcu wyjdzie na to, że te 7 miliardów ludzi na Ziemi to tylko jedna dusza żyjąca w równoległych wcieleniach, udająca, że spotyka inne wcielone dusze

Chciałbym podkreślić, że w świecie duchowym ciało fizyczne, tzn. materia, nie istnieje. Istnieje tylko umysł. Jest to kluczowa informacja. Rozwoju zdolności, dowolnego rodzaju, dokonujesz przez różne techniki umysłowe. Wspomniani przez Ciebie buddyści również to robią, buddyzm wbrew różnym sztuczkom zewnętrznym jest skupiony przede wszystkim na umyśle...
Dla osób, które jednak mają praktykę mentalną - a są lub były takie osoby na tym forum - jest to zrozumiałe tak samo przez się, jak dla kogoś, kto regularnie ćwiczy kung fu oczywiste są pewne konsekwencje związane z ciałem, organizmem itd. Pewne rzeczy można naprawdę osiągnąć za pomocą technik mentalnych, to nie jest tak, że ciało fizyczne sobie, umysł sobie, i nigdy się nie "spotykają", tzn. że nie mają na siebie wpływu. Z tą różnicą, że z umysłem pozostaniesz zawsze, z ciałem fizycznym - już nie. Kiedy planujesz kolejne wcielenie, tzn. gdy jesteś już poza obszarem materialnym, Twój umysł jest jedyną "rzeczą", którą posiadasz i z którą możesz praktykować. Istoty (wcieleni ludzi i nie tylko) biegłe w technikach mentalnych potrafią dokonać pozornie niemożliwego postępu w dowolnej dziedzinie przy pomocy metod, o których na obecnym etapie rozwoju cywilizacji nam się nie śniło. W tzw. świecie duchowym nie ma takich ograniczeń, jak w fizycznym świecie - co oznacza, że nie ma tam potrzeby mozolnego zdobywania wiedzy i zdolności, jak to się dzieje w świecie fizycznym.

Od pewnego czasu w niektórych sieciach spożywczych zaczęły pojawiać się blokady-bramki, które nie przepuszczają klienta bez zeskanowania paragonu. Domyślam się, że ma to kilka celów, w tym najważniejsze to (paradoksalnie) nie pozwolić klientom wchodzić (a nie wychodzić), tzn. ograniczyć wejście do 1 miejsca i przepuszczać tylko tych, którzy spełniają określone "wymagania" - na wypadek takich akcji jak w poprzednich 2 latach - wiadomo o co chodzi.

Parę słów o tym jak ten system działa. Tzn. system wcieleń na Ziemi.

Podam przykład z naszego podwórka: polityk wpadł na doskonały pomysł. Widzi, że zgodnie z planami rozwoju kraju należy zwiększyć ilość dzieci by system emerytalny nadal działała i się nie załamał. Nazwał ten program 500+, a potem wpadł na jeszcze lepszy pomysł i uznał, że bardziej chwytliwą nazwą będzie 800+ - bez względu na to, ile frajerzy, przepraszam, obywatele dostaną kasy (Swoją drogą, jego kolega wpadł na jeszcze lepszy pomysł: 1000+, ale od razu został skrytykowany, bo opozycja uargumentowała to tak, że żaden Polak nie jest aż tak głupi, by uwierzyć w ekstra 1000 zł pomnożona przez X miesięcznie... tak więc stanęło na 800).

Widzicie powiązanie z systemem wcieleń?

Wyjaśnię. Rodzicie się w Polsce, w którym ogólny plan zakłada, że w XXI wieku będzie większy dobrobyt niż w poprzednich wiekach. A jednocześnie politycy będą do kitu. Skąd zatem większy dobrobyt w przeciętnej rodzinie, która w dodatku ma na utrzymaniu dzieci?

Teraz można, idąc po nitce do kłębka, ustalić, że najpierw był plan, potem sytuacja do zmiany w kraju, a na koniec rozwiązanie - jak doprowadzić z poprzedniej sytuacji do aktualnej sytuacji. Oczywiście te programy typu 500+ (dla 5-dziectnej rodziny to za darmo ekstra najniższa krajowa), dofinansowania z UE w infrastrukturę itp. nie pojawiły się znikąd. Były najpierw po prostu myślą w głowach polityków, którzy rzecz jasna dbają o własne interesy - ale efekt ostateczny jest taki, że mimo to wpłynęło to na życie ludzi.

Teraz wróćmy z powrotem od kłębka do początku nitki: ustaliliście sobie przed wcieleniem, że w XXI w. będziecie żyli w Polsce w takich i takich warunkach ekonomicznych... skąd moglibyście wiedzieć - oraz pozostałe kilkadziesiąt milionów ludzi w tym kraju wcielonych - jak macie dojść do takiej a nie innej sytuacji ekonomicznej w kraju?

Ostatnio pojawiła się kwestia rozwoju na forum, która jest dość mocno nieokreślona, i co człowiek to myśli o tym terminie w inny sposób, tak samo jak każdy katolik ma inne wyobrażenie bycia "dobrym katolikiem".

Nie chcę ciągnąc tego tematu, ale chciałbym odnieść się do powiązanych z nim tematów.

Pierwsza rzecz, to tytuł tego wątku: nowa Ziemia będzie, wg. wyobrażeń osób zajmujących się ezoteryką, najczęściej ludzi spod znaku "new age" (czyli "nowy wiek" po polsku), zamieszkana przez ludzi wysoko rozwiniętych, czyli w domyśle przez nich. Wydaje mi się, że ostatecznie rzeczywiście poziom mentalności wzrośnie na tej planecie, jednak zanim do tego dojdzie, będziemy doświadczać coraz większych, a nie mniejszych, tarć i konfliktów. Terminy "new age" czy "nowa Ziemia" zostały stworzone na podobnej zasadzie, jak została stworzona religia katolicka: katolicy uważają siebie w pewnym sensie za lepszych, bardziej rozwiniętych i duchowych osób, niż reszta ludzkości, wierząc, że tylko oni znajdą się w niebie, a cała reszta będzie smażyć się piekle. Identycznie wygląda sytuacja z osobami pokroju "new age", z tą różnicą, że ci ostatni uważają, że owo niebo będzie na Ziemi.

Druga rzecz, to rzekomy związek rozwoju (j.w., czymkolwiek by on nie był) z nieśmiertelnością lub długim życiem. Napiszę, zgodnie m.in. z informacjami, które posiadam, oraz doświadczeniami i wyciągniętymi z nich wnioskami, jak wg. mnie sprawy wyglądają. Człowiek jest tworem biologiczno-mechanicznym, dotyczy to nie tylko fizyki i fizjologii, ale także energii, na podobnej zasadzie, jak komputer jest zasilany energią elektryczną. Tyle, że ciężko porównywać wielofunkcyjność organizmu człowieka do banalnego działania komputerów. Jedną z takich funkcji jest możliwość działania organizmu w wielu "trybach" - bardziej lub mniej zaawansowanych - tak samo, jak mózg człowieka potrafi działać w wielu trybach, o których na pewno słyszeliście ("alfa", "beta", "delta", "theta", "gamma"...). Swoją drogą, tak liniowe przedstawianie stanów umysłu jest błędne, bo nie można sprowadzić wszystkich funkcji umysłu do jednej częstotliwości, ale niestety przy tak prymitywnych narzędziach, jakimi obecnie dysponuje w tym przypadku nauka, niewiele się posunęła do przodu nauka o falach mózgowych. Jedną z takich funkcji jest możliwość aktywacji, czyli przestawienia, organizmu na wieczną regenerację nie tylko komórek, ale także zrastania się kości, odbudowy zębów (zastanawialiście się, dlaczego człowiekowi rosną zęby 2 razy, a nie raz, albo jak włosy - w nieskończoność?), włosów, skóry itd. Komórki i tak się na okrągło odnawiają w waszym organizmie. Tyle, że z czasem, wg. programu w DNA, a w efekcie także hormonów i enzymów, owo odnawianie spowalnia, i system nie nadąża z ich regeneracją. W praktyce oznacza to, że można przestawić organizm na tryb, w którym regeneracja jest cały czas taka sama. Programy DNA można przestawiać, czyli aktywować, za pomocą częstotliwości - jest to termin współczesny. W starszych czasach, czyli średniowieczu i starożytności, ludzie używali oczywiście innych terminów (takich jak tan t'ien, qi, shen, lub też ołów, siarka, złoto itp. - były to oczywiście symbole wewnętrznych energii, a nie żadnych metali ), i nauką, zajmującą się uzyskaniem nieśmiertelności, była alchemia, o czym już wspominałem. Oznacza to, że uzyskanie długiego życia ma pozorny związek z tzw. rozwojem, w rzeczywistości jeśli osoba, która zmieni częstotliwość, będzie ją utrzymywała, nieświadomie wydłuży swoją fizyczną egzystencję, ale prawdziwą przyczyną będzie techniczne rozwiązanie, czyli aktywacja DNA przez określoną częstotliwość. Wg. informacji dot. Atlantydy tak właśnie tam przedłużano życia, w sposób nazwijmy to mechaniczny. Część z osób z Atlantydy przetrwała kataklizm, została poinformowana przez istoty pozaziemskie o tym, co się zdarzy, i przekazała tą wiedzę dalej, do założonych przez nich nowych cywilizacji na całym świecie, od Ameryki po Azję, a w szczególności do Egiptu, o czym są oczywiście zapiski, tyle, że historycy zwykle mają problem z ich interpretacją i nie wiedzą co z nimi zrobić,, bo zakładają z góry, że Atlantyda nie istniała.