Związki przyszłości (Strona 1 z 2)

Mi też się podoba zobaczę co inni napiszą i wtedy wrzucę swoje trzy grosze : D

zazdrość wynika z ego i braku miłości bezwarunkowej

witaj dawno niewidziana Tacjanno

To bardzo ciekawy temat i dobrze że zauważyłeś go wokół siebie. Żeby w pełni go zrozumieć i właściwie zinterpretować trzeba Totalnej Przemiany.

Świat wokół nas nie jest na razie przygotowany na porzucenie zazdrości, jednak my sami, tak.

Zazdrość to nie jest wyuczone zachowanie. To instynkt i to bardzo pierwotny instynkt.
Chcecie z nią walczyć? A proszę bardzo ;-) ale równie dobrze możecie chcieć przestać oddychać. Niektórym uda się ta sztuka nawet przez parę minut ;-) ale potem się to odbije hiperwentylacją.
Poza tym jak na pewno wiecie walka z czymś tylko nasila zjawisko.
Droga do sukcesu na tym polu? Poznać siebie na planie materialnym a dopiero potem zacząć wycieczki na duchową stronę.
Ciągną was skróty ;-) ale...kto drogi skraca ten...do domu nie wraca
Może to i monotonne to chodzenie "normalną" drogą bo skrótem niby szybciej ale skróty nie uczą tego czego powinniśmy wiedzieć a na "mecie" trzeba będzie się cofnąć z powodu niezaliczenie jakiegoś punktu kontrolnego ;-)

Definiować?!  Po co? By mieć wrażenie kontrolowania sytuacji? Albo porządku?
Ja tam wolę chaos ;-)

Witajcie
Zazdrość jest negatywną energią. Mentalnie zabieramy komuś coś/kogoś, tworząc krzywdę drugiej osobie.
Chcąc tworzyć tylko pozytywne energie wyzbywamy się zazdrości uświadamiając sobie, że wszystko już mamy co potrzebujemy i nic więcej a w szczególności coś kogoś innego jest niepożądane.
Co do związków uważam, że będą one swobodnie zawierane w takiej postaci jaka odpowiada wszystkim uczestnikom tego związku. Nawet już są! Słyszymy czasem głosy protestu: "Jak to tak? Bez ślubu? W ilu tam mieszkacie? Dziewczyny z chłopakami?" ... hehe

Raczej nie przewiduję jednego "the best", bo wszyscy jesteśmy równi. Związek poligamiczny, w którym istnieje "the best" zamienia się w kult, zatem nie jest związkiem

Pozdrawiam gorąco!

Zazdrość została już zaliczona nemoman- nie ma skrótów. Nie trzeba nigdzie wracać i nic zaliczać- masz co chcesz, nie ma obowiązku i przymusu. Karma i cokolwiek innego działa dopóki w to wierzysz. Wiesz dobrze o tym. Nie ma mety i nie ma punktów- są tylko w odpowiedzi na Twoje potrzeby. Jesteśmy wolni 
Te skróty o których piszesz prowadzą dokładnie w to samo miejsce w którym znajdą się osoby solidnie przerabiające "lekcję". Spotkamy się w tym samym miejscu. Różnica między nami jest tylko taka, że Ty lubisz dłuższe ścieżki i masz do tego prawo.

Pozdrawiam   

Love, ciekawe jak to jest...

Love! mistrzu sen-seii !! Nauczaj mnie!!!

usiądzie na ziemi i weźmie głęboki oddech. Będzie oddychał i oddychał.

Zada pytanie czego szukam?

Wzleci do góry...

...a potem znajdzie to czego naprawdę szukał.

A to wróbelek  Zawsze ma coś w zanadrzu, taka z niego rozgarnięta bestia. Nic tylko brać przykład

Mhm ja już zaliczyłam zazdrość ale dopiero teraz uświadomiłam sobie, że nie musiałam. Jedzenie i picie to potrzeby ciała a są ludzie, którzy jeść i pić nie muszą ale zgadzam się, że większość jednak jeszcze musi- a raczej tak się im wydaje. Natomiast zazdrość np nie jest niezbędna do życia i związana jest raczej z mentalnością niż z potrzebami życiowymi. To produkt ego. Mylisz pojęcia.

Co wspólnego z materią ma zazdrość? Raczej ze sposobem postrzegania. Dlaczego duchowość wiąże się z brakiem zazdrości? Nie mam pojęcia dlaczego tak myślisz. Można być rozwiniętą duchowo istotą (choć nie lubię tego pojęcia) i być zazdrosnym. Rozwój duchowy to doświadczanie różnych aspektów rzeczywistości czy też iluzji.

To raczej kwestia wyboru. Widzisz napisałam ci wyraźnie, że np. ja nie potrzebuję być rozwinięta czy też wchodzić na wyższe poziomy bo nie ma w moim świecie wyższych poziomów. Nie są mi potrzebne do szczęścia. Tak więc Twoje słowa, że nie wejdę na wyższy poziom nic dla mnie nie znaczą... Mogę być gdzie zechcę. Czy ta wolność wyboru tak Ci przeszkadza? To, że jesteśmy zdolni tworzyć rzeczywistość?

Nie napisałam też, że zazdrość jest zła z prostej przyczyny. Jak dla mnie nie ma złych rzeczy. Mam prośbę  Nie cytuj mnie jeśli ten cytat nijak nie odnosi się do dalszej części Twojego posta bo... piszesz o czymś czego nie napisałam.

"Wy" to szerokie pojecie. Miej odwagę pisać do konkretnej osoby.

Zgadzam się z Tobą, że zazdrość nie jest zła i oczywiście można jej doświadczać jeśli ktoś chce ale... można tez jej nie doświadczać, nie ma przymusu. Można z niej zrezygnować bo przychodzi taki moment, że nie jest już potrzebna. To jest cały sekret: masz co chcesz. Nie wmawiaj więc ludziom, że każdy musi chcieć tego samego bo.... nie wejdzie na wyższy poziom. Poziomy to pic na wodę, tak jak cała reszta "musiejstwa". Oczywiście jeśli ktoś chce musieć, różni się tylko tym, że wybiera taką drogę. Nie ma tu lepszego czy gorszego - jest inny. Gorzej jeśli ludzie są przekonani, że naprawdę cos muszą i na nic nie mają wpływu.

Jednak nareszcie to się zmienia i bez oceniania pewnych zjawisk ludzie odwracają się od nich, jeśli są już niepotrzebne- koncentrując się na tym czego chcą doświadczyć. W ten sposób człowiek odkrywa nowe możliwości a "groźba" musiejstwa już na niego nie działa 

To mój punkt widzenia. Pozdrawiam nemoman i... nie denerwuj się tak

Peace

nie bądzta tacy romantyczni

Weźcie... po co czegokolwiek zazdorscic, cieszcie sie co macie,  po co ta zbedna gadka, jesli jestescie tacy super harmonijnie zrownowazeni to po co gadac o takim czyms jesli jestes naj naj

ze mną jest tylko moc

Dziwi mnie zawsze brak chęci wśród ludzi do poszerzania wiedzy. Ot coś sobie przyjmiemy za prawdę i już. Nawet nie zastanawiamy się nad  niektórymi słowami a może to brak zrozumienia z czytanego tekstu ;-)
Zatem prościej. Skoro zazdrość to instynkt to w takim razie jest ona "wbudowana" w nasze geny tak jak uczucie głodu, strachu, agresji itd. , a jeśli jest w budowana to czy chcemy czy nie, będzie nam towarzyszyć.
Niektórzy mogą twierdzić , że już jej nie mają ;-) ale to tak samo prawdziwe twierdzenie , że już nie mamy genów naszych rodziców ;-). I tak na wszelki wypadek przypominam , ze każdy/a z nas ma połowę genów od matki a drugą połowę od ojca.
Czyli można sobie skakać na ziemię i z piątego piętra i twierdzic przy tym, że właśnie nam skrzydła wyrastają ale... skrzydła jeszcze nikomu z tego powodu nie urosły ;-) no chyba , że przyszedł na ten świat jako wróbel albo inny ptak latający.
Chcieć nie oznacza móc!
Móc to chcieć ale przede wszystkim wiedzieć jak to móc zrobić ;-)

chyba się jednak wtrącę:
Nemoman - wiara w geny to taki rodzaj determinizmu, nie sądzisz?
Chcieć to jednak móc - ale to musi być czyste, 100% "chciejstwo", nie zakłócone przez wiarę w informację

Z prawie wszystkich powyższych postów wywnioskowałam, ze mówicie o zazdrości w sferze uczuć między partnerami. Niestety, bez względu na to co Nemomen  np., twierdzi na ten temat, jest mi to uczucie całkowicie obce. (Może to jakaś skaza genetyczna ) Ja rozumuję tak: jeżeli kogoś kocham, to jak ja mogę być zazdrosna? Jeżeli on (ona) jest szczęśliwy gdzie indziej czy z kim innym to przecież ja też jestem szczęśliwa, cieszę się jego szczęściem A jeżeli mam zamiar go/ją  przykuć  za nóżkę do kaloryfera czy udusić, bo nie jestem jego/jej całym światem to raczej nie jest to miłość do partnera/partnerki tylko rozbuchane ego wrzeszczące: "ja, ja, ja, moje, moje, moje, on zabrał mi mojego misia" (fragment monologu kapitana Hooka z Piotrusia Pana w mistrzowskim wykonaniu Dustina Hoffmana)
Ja mogę tęsknić, może mi być smutno, ale zazdrość tzn. co się tedy czuje? Pytam poważnie, bo moja "patologia uczuciowa" nie rozumie zazdrości i rywalizacji.