Obecny stan rzeczy (Strona 1 z 2)

Widzę, że jesteś człowiekiem czynu, Shawee To bardzo dobrze - cokolwiek niżej napisałem, nie myśl, że zamierzam Cię przed czymkolwiek powstrzymywać Jedynie uważam, że wszystko zależy od punktu widzenia.

Nie wszyscy, znajdziesz na tym forum osoby, które nie postrzegają rzeczywistości tak, jak inni, ogólnie rzecz ujmując.

M.in. - czy "zabieranie" rządzącym ich sposobu postępowania nie jest również narzucaniem im czegoś; innymi słowy czy atakując ich sposób postępowania, nie robisz tego samego co oni, w pewnym sensie (tj. czy nie wychodzisz z pozycji dominującej, która ma wpłynąć na rzeczywistość tak, by Tobie odpowiadała, a nie im - co oczywiście, jest od zawsze zaczątkiem konfliktów w naszym świecie - ta walka "lepszego" z aktualnym)?

Osobiście uważam, że Gregg Braden popełnia kilka błędów w swoim rozumowaniu i w dodatku na koniec "nawraca" nas na swoją własną pseudo-religijną filozofię, która niekoniecznie ma związek z holograficzną rzeczywistością, od której zaczyna swoją przemowę.

Przy okazji, czy zmieniając DNA jednej komórki w ciele, zmieniasz w ten sposób całe ciało, a reszta komórek nagle zmieni DNA tylko dlatego, że jedna z nich się "zbuntowała"? Raczej - to ta jedna zostanie wyrzucona "poza nawias społeczeństwa"... chyba, że holograficznie rzecz ujmując, będzie przyczyną (wzorem) wszystkich komórek w ciele - tj. holograficznym źródłem, z którego wszystkie komórki czerpią swój wzór.

Uważam generalnie, że błąd tkwi w tym założeniu:

Jeśli zmienisz wzór, to zmienią się podległe mu cząstki, ale te cząstki wynikają z wzoru, natomiast wzór nie musi się naginać do cząstki, która powstaje z tego pierwszego.

Gregg Braden twierdzi, że jeśli jednostka znajdzie jakiś nowy wzór, to rozprzestrzenia się on do pozostałych jednostek i twierdzi, że to efekt holograficzny. Z mojego punktu widzenia jest to tylko para-Darwinowska teoria przetrwania - gatunków i nie tylko. Ile było osób, które niby miały rewolucyjne poglądy, wprowadzały nowe "wzory" jak ujął to Gregg, ale ostatecznie nie przetrwały one lub przetrwały w silnie zniekształconej formie w społeczeństwie?

Holograf jednak oznacza coś innego: oznacza, że jeden wzór jest rozczepiony na podlegające mu cząstki wg. tego wzoru. Natomiast to, co sugeruje Braden, nazwałbym ewolucją owego hologramu - jeśli nowy wzór jest lepszy, zgodnie z zasadami przetrwania, przetrwa on; może jednak się nie przyjąć w całej społeczności. Jeśli jednak się przyjmie, może wpłynąć na wzór, z którego będą tworzone nowe komórki; jeśli się nie przyjmie, pozostanie stary, poprzedni wzór.

Przekładając społeczeństwo na język holografii, nie uważam, że jednostka zmienia całość w tak prosty sposób, jak to sugeruje Braden - uważam, że to wzór, z którego czerpią jednostki (np. media), zmienia ich naturę - i jego podtrzymanie lub nieprzyjęcie się w społeczeństwie zależy od jednostek zgodnie z zasadami przetrwania. Pytanie jednak, czemu mamy się przejmować całym społeczeństwem - czy czujemy się zagrożeni, jeśli nie funkcjonuje ono tak, jakby nam odpowiadało?

Jest takie powiedzenie: "żyj i pozwól żyć innym", nie wszyscy muszą podlegać tym samym wzorom

Tak - pod warunkiem, że stworzą wzór, który się przyjmie (który przetrwa).

Tzn. jakie czynności dokładnie proponujesz każdej jednostce - człowiekowi?

Znam efekt setnej małpy. Wg. większości źródeł we wszechświecie tak naprawdę nie ma nic, czego wcześniej już nie było - a jednocześnie, jednak z jakiegoś powodu ten wszechświat powstał...

Odnosząc to do "nowych koncepcji" - wzorów - w społeczeństwie, technicznie rozumiem to w następujący sposób:

Jako istoty z natury nie-materialne, mamy dostęp do wszystkich rodzajów częstotliwości, jakich zapragniemy doświadczać. Jako istoty wcielone natomiast nałożone zostały na nas określone ograniczenia, które, krótko mówiąc, zawężają silnie te częstotliwości, których możemy doświadczyć. (Częstotliwość to tutaj synonim rzeczywistości, której doświadczamy). Te ograniczenia jednak nie są nie-zmienialne.

A zatem istniejemy w pewnym zakresie częstotliwości na Ziemi i chociaż nowy wzór - koncepcja - paradygmat - może istnieć już w innych częstotliwościach, w naszej rzeczywistości-częstotliwości dopiero musi zaistnieć. Wspomniałeś o wpływie telepatycznym - zatem taki wzór mógłby zaistnieć w polu mentalnym lub astralnym naszej rzeczywistości. Jednak ponieważ nasza rzeczywistość jest rzeczywistością powolną i stawiającą opór, energia jednej osoby - istoty - która telepatycznie będzie oddziaływała na inne może nigdy nie dotrzeć do świadomości innych ludzi - bo musieliby się w jakiś sposób dostroić do tego nowego wzoru. Niemniej jednak, jeśli wykorzystasz ograniczenia, jakie nakłada na nich życie fizyczne (tj. ograniczające ich do tych częstotliwości, które "już znają"), np. przez koncentrację ich uwagi przez znane medium, jak tv, i sugerując przez to medium (znaną częstotliwość) istnienie innej, nieznanej częstotliwości (nowego wzoru), to automatycznie uzyskujesz na nich wpływ.

Ten wpływ oczywiście, jak słusznie zauważyłeś, jest zdeterminowany wolną wolą, którą pominąłem dla uproszczenia. (Z tym, że pewnie zgodzisz się, że owa wolna wola człowieka często jest tak naprawdę fikcją, bo ludzie mają skłonność do reagowania nie-świadomie i automatycznie).

W każdym razie, stąd uważam, że jednostka wpływając na wzór "istniejący wyżej", jest w takiej samej pozycji, jak każda inna jednostka, która też nieustannie wpływa na ten wzór i jeśli nie będzie wystarczająco silnego wpływu nowego wzoru, może okazać się, że zostanie on zagłuszony energetycznie przez te stare wzorce - do czasu, gdy w końcu ktoś, zgodnie ze swoją wolną wolą - dostroi się do np. Twojego, nowego wzorca.

Innymi słowy, nowy wzorzec dla innych nie będzie istniał dopóki nie zmienią zakresu własnej częstotliwości - i zakresu częstotliwości, które potrafią odebrać; to coś jak dyskusja fizyków nt. tego, czy Księżyc istnieje nawet wtedy gdy nikt na niego nie patrzy, czy też nie - tj. istnieje tylko dlatego, że wspólnie wierzymy, iż spodziewamy się go tam zastać, istnieje tylko w naszej percepcji czy dzięki naszej wierze; albo - kiedy zamkniesz oczy, rzeczywistość, której nie widzisz, dla Ciebie nie istnieje.

Wolna wola człowieka determinuje jego rzeczywistość i wzory, do których ma dostęp - i dopóki nie zmieni swojego zdania, nie zmieni swojej rzeczywistości. Żeby wzorzec miał szansę zaistnieć i przetrwać, moim zdaniem musi najpierw zostać uświadomiony przez każdą pojedynczą istotę (każdą, która zdecyduje się doświadczyć takiego akurat wzorca, podobnie jak każdego dowolnego innego), w przeciwnym razie będziesz tworzył sobie telepatycznie nowy wzorzec, a nigdy nie znajdzie on odzwierciedlenia w umysłach i rzeczywistości innych ludzi. (Pytanie brzmi jednak, dlaczego ma nam zależeć na zmianie decyzji innych ludzi?)

Propo zagrożenia, zamiast zmieniać wzorzec innych ludzi, proponuję zmienić wyłącznie swój wzorzec - przede wszystkim ten, w którym ktoś może stwierdzać, że jest zagrożony, a idąc dalej po nitce do kłębka, że jest w mocy świata zewnętrznego, że nie oddziałuje na swój wszechświat, swoją rzeczywistość i doświadczenie itd. W ten sposób automatycznie znika chęć kontroli innych, możesz co najwyżej im wysyłać miłość z powodu własnej, całkowicie autonomicznej decyzji, a nie z powodu strachu przed jej brakiem.

Jeśli decydujesz się na stan przykrości, nic mi do tego, Twoja i nasza wolna wola Ale jak dla mnie - możesz się czuć także wspaniale, nie zgadzając się ze mną
Podobnie:

A czy zależy Ci na tym, aby odwodzić wszystkich ludzi od samobójstw na całym świecie? Albo: czy Twoja wiedza na temat tego, że tyle tysięcy ludzi codziennie umiera z głodu i nie-przeciwdziałanie temu nie jest jednocześnie w pewnym sensie ich zabijaniem (bo godzisz się na taką rzeczywistość, a więc podtrzymujesz ją, zamiast stawiać jej opór)?

Na oba pytania - Twoje i moje - moim zdaniem odpowiedź może być tylko: nasze ograniczenie. Jest takie powiedzenie: "Bóg nie zmieni praw wszechświata, jak np. grawitacji, by zapobiec samobójstwu jednego człowieka" - skoro Bóg nie ocenia wyboru tego czy innego człowieka, dlaczego my mielibyśmy postrzegać jego wolną wolę, którą często podkreślasz, za zły wybór?

Moim zdaniem, gdybyśmy "widzieli cały obraz", prawdopodobnie również byśmy nie reagowali na wyboru "lepsze" lub "gorsze" istot w całym wszechświecie od doświadczania swoich własnych wyborów. Innymi słowy, dając innym wolną wolę, dalibyśmy im ją całkowicie, a nie w ograniczonym zakresie (a tak by było, gdybyśmy sprzeciwiali się samobójstwu).

Zgodzę się, stąd - coraz więcej osób coraz silniej wpływa na ten wzorzec Ale ostatecznie liczy się wybór każdej z nich indywidualnie, a wg. mnie - nam nic do ich wyboru.

1. Najpierw musi ją usłyszeć. Jeśli będzie wybierała świadomie (tj. w tym zakresie, którego dotyczy ta część danej osoby istniejąca na naszym ziemskim planie) doświadczanie innych myśli, niż Twoje, to ich nie usłyszy świadomie. Oczywiście, podświadomość to inna sprawa - jednak z mojego doświadczenia, a także zgodnie z Twoją sugestią, ostatecznie decydujący "głos" ma wolna wola. Jeśli człowiek odrzuci myśl, nie będzie "pracował" dla nowego wzoru.

2. Jeśli założyć wolną wolę, to nawet nie masz (ani nikt inny) takiej możliwości, by mieć wpływ na kogokolwiek - każdy sam decyduje za siebie.
A to prowadzi do wniosku, że Ty również masz wolną wolę i nie musisz być pod wpływem nikogo - np. rządów na Ziemi. A zatem - czego się obawiać, skoro sam o wszystkim decydujesz?

Jeśli każdy za siebie decyduje, to żadna współpraca w ogóle nie jest konieczna, może być co najwyżej Twoim świadomym wyborem jako pragnieniem zmiany decyzji innych osób, ale nie z powodu Twojej zależności od innych, lecz - z powodu całkowitej wolności, nie-zależności, innymi słowy być wynikiem całkowicie wolnej woli, a nie takiej woli, która jest pod wpływem postrzegania zależności wobec "świata zewnętrznego".

Być może uważasz, że powinieneś tak żyć, ale warto pytać też 'społeczeństwo' (w cudzysłowiu dlatego, bo dla mnie każdy jest unikalny, i nie traktowałbym tak zbiorczo ludzi) Jak dla mnie, społeczeństwo niech sobie tworzy swój własny scenariusz, i generalnie nie uważam, że "powinno" cokolwiek, choć osobiście także widzę pewne poprawki - przede wszystkim w ich umysłach - które wg. mnie byłyby odpowiednie. Ale jeśli już naprawdę czujemy się powołani do misjonarstwa, osobiście proponowałbym skupienie się na inspiracji raczej niż na krytyce, np. rządów. Atakowaniem trudno cokolwiek zbudować.

Takie zachowanie w moim przekonaniu wynika z nieświadomości siebie oraz reaktywności ludzi, co samo w sobie nie jest oczywiście niczym negatywnym, bo to część procesu uczenia się. Niemniej, jeśli ktoś np. ma uprzedzenia, będzie się na tyle kontrolował, by nie ulegać grupie, że ostatecznie uda mu się jej oprzeć, tj. w cale nie będzie mu się chciało reagować za grupą, a często nawet celowo będzie robił wszystko na odwrót.

Odnosząc ten fakt do zaraźliwości poglądów: tylko ludzie nieświadomi (i nieuprzedzeni) będą się nimi zarażać (to dobre słowo, bo określa coś, czego nie jesteśmy świadomi, coś co "przydarza się" nam z nienaszej woli) tak, jak - przyznaję - często to bywa z ludźmi, że zasłyszane, niesprawdzone plotki stają się ich przekonaniami, powtarzanymi jak wierszyki, bez ich faktycznej, wystarczająco dokładnej weryfikacji. Ważną wskazówką dla takich misjonarzy może być właściwe podejście: ludzie tym szybciej otworzą się i załapią nową ideę, im bardziej będzie zgadzała się z ich wewnętrznymi pragnieniami. Jeśli tylko zgodzą się, że (przykładowo) rząd amerykański jest "bee", ale w cale nie będą chcieli nic robić w kierunku podjęcia jakiejś inicjatywy, idea pozostanie martwa. I tak właśnie jest, gdyż ilu jest takich, którzy są zadowoleni z rządów? A ilu jest takich, którzy by sami coś zrobili, by poprawić sytuację?

Krótko mówiąc, jeśli tak bardzo chcesz wpływać na masy, najpierw warto je dobrze zrozumieć. Myślę, że warto wziąć pod uwagę także, iż nie wszyscy ludzie są tak reaktywni, jak to opisujesz.

Propo piramidki natomiast, powiedziałbym, że nie tylko chodzi tu o nieświadomość, ale przede wszystkim kierowanie się określonym rodzajem świadomości (gdzie najniższe czakry, które u takich ludzi najbardziej wpływają na ich sposób postrzegania świata a zatem również potrzeby, odzwierciedlają te najniższego rzędu).

Kiedyś ktoś powiedział "najkrótsze odpowiedzi często wymagają najdłuższego zastanowienia". Mogę to rozszerzyć na: najkrótsze pytania często wymagają najdłuższej odpowiedzi.

W czym?

Skoro już pytasz o moją osobę... ale przypomnę, że najkrótsze odpowiedzi i pytania (takie jak Twoje powyżej) wymagają najdłuższego zastanowienia.

Widzę nasz świat i swoją rolę w nim (co wiąże się z odpowiedzią na Twoje pytanie) w następujący sposób. Jeśli ktoś nie jest absolutnie doskonałym, tj. nie osiągnął pełni tzw. "boskiej" świadomości (innymi słowy nie ma w "głowie" wszystkich możliwych częstotliwości), najprawdopodobniej czyni jakieś założenia, gdy dochodzi do podjęcia decyzji (czyli do praktyki, w przeciwieństwie do teorii). Naukowcy je nazywają aksjomatami, inni - dogmatami.

Generalnie jestem praktykiem i nie lubię teorii bez potwierdzenia lub przynajmniej jakiegoś sensownego powiązania z innymi, sprawdzonymi teoriami - jednocześnie jestem elastyczny i nie odrzucam czegoś tylko dlatego, że nie zostało jeszcze sprawdzone lub np. komuś nie pasuje.

Moim takim dogmatem jest absolutna wolność i autonomia każdego człowieka. Jestem przekonany, że mamy wolną wolę i sami decydujemy o wszystkim. Jeśli tak nie jest, to tylko dlatego, że nie jesteśmy świadomi, że o czymś (nie)decydujemy. I z żadnego innego powodu.

Takie stwierdzenie ma szereg bardzo, bardzo daleko idących konsekwencji. Np. to, że żyjemy w określonym otoczeniu (nazwij go światem, jeśli chcesz) jest wynikiem naszego wyboru, a nie na odwrót. Nie jesteśmy ofiarami ani naszego świata ani niczego innego, nikomu nie podlegamy i nikt inny (chociażby nasi duchowi przewodnicy) nie ma władzy nad nami. A to oznacza, że to my kreujemy swoją rzeczywistość, a jeśli pozwalamy jej kreować nas, to znaczy, że nie wierzymy w naszą autonomię.

(Przy okazji, niektórzy wg. mnie zniekształcają powyższe słowa i uważają, że skoro są autonomiczni, to mogą wszystko i wszystkich odrzucić, także przewodników duchowych. Oczywiście, że mogą, ale generalnie, z mojego punktu widzenia, wydaje się to ostatecznie niekorzystne. Autonomia nie oznacza strachu przed wpłynięciem innych istot, ale o możliwość wyboru).

A zatem każdy człowiek ostatecznie sam decyduje o tym, czym się "zaraża" (w sensie dosłownym i w przenośni). Oczywiście, możemy próbować wpływać na innych ludzi, ale ostatecznie to oni podejmują decyzję, nawet, jeśli nie wierzą w to ani w swoją niezawisłość.

Wpływanie na innych w sposób, którego nie są świadomi (tj. wykorzystywanie ich nieuwagi, braku świadomości, słabości etc.) w określonych celach nazywa się manipulacją.

Wpływanie na innych w sposób, którego są świadomi, nazywa się dawaniem wyboru.

Wpływanie na innych w sposób, którego mogą nie być świadomi ale przekaz jednocześnie na to wskazuje, nazywam nauczaniem.

W każdym z tych przypadków biorą udział tylko 2 czynniki: wolna wola oraz ograniczający ją poziom świadomości danego człowieka.

Stąd, jeśli ktoś jest osobą reaktywną i nieświadomą, będzie kupował wszystko, co mu inni zaserwują. Ktoś, kto jest świadomy siebie, tego co, w jaki sposób oraz kto próbuje na niego wpłynąć, jest osobą autonomiczną. Czy wyobrażasz sobie wysoko rozwinięte istoty (nazwij je aniołami, obcymi czy jakąkolwiek inną nazwą), które ulegają iluzji, jakiej ulega przeciętny Ziemianin? Raczej trudno je o to posądzać - a przyczyną wg. mnie jest właśnie wysoki stopień świadomości.

Odpowiadając zatem na Twoje pytanie: jestem osobą, która jest świadoma powyższego oraz świadoma tego, że nie jest jeszcze w pełni świadoma. Mój wniosek: polepszać pracę nad swoją świadomością, na różne sposoby. I tak właśnie robię. Dla przykładu, poza wiedzą (która jest mi pomocna), stosuję różne praktyki związane właśnie z zwiększaniem świadomości oraz uplastycznianiem swojego umysłu - a co za tym idzie, zwiększam także swoją autonomię, a zatem również kontrolę nad swoją rzeczywistością.

Mam nadzieję, że odpowiedziałem wyczerpująco

Niektórzy tego nie lubią, ale ja zwracam uwagę często na wypowiadane słowa. Uważam, że to, w jaki sposób formułujemy odpowiedź, często pozwala właśnie uświadomić nam to w naszym wnętrzu, z czego często nie zdajemy sobie sprawy (czyli stajemy w takiej sytuacji w obliczu potencjalnej możliwości poszerzenia swojej świadomości, by ostatecznie jeszcze lepiej i pełniej cieszyć się życiem).

Wg. mnie fakt, że używasz sformułowania "chce mi się" lub "nie chce mi się" sugeruje, że nie ma w tym czynnika wolnej woli. Jednak to rola zwierząt, które automatycznie reagują na otoczenie. Np. jeśli przyjrzysz się uważnie grupce saren, z której zaledwie jedna na jakikolwiek sygnał potencjalnego (ale niekoniecznie rzeczywistego) zagrożenia rzuca się do ucieczki, reszta, nawet nie wiedząc o co chodzi, również to zrobi. Potem widziałem czasem, jak (pomimo swojej ucieczki) pozostałe czasem zerkają do tyłu w poszukiwaniu ewentualnej przyczyny, ale nie zatrzymają się, bo są pod wpływem strachu całej grupy.

Nie będę Ci odpowiadał dla każdej sytuacji w życiu czy zareaguję tak czy inaczej, bo nie byłem jeszcze w każdej sytuacji. Jednak nie zawsze reaguję "za stadem". Jeśli nie podzielam powodu śmiechu lub płaczu innych ludzi, to nie widzę przyczyny, by reagować podobnie.

Podam przykład: kiedyś zdarzyła się pewna "mrożąca krew w żyłach sytuacja", na którą moje otoczenie (ludzie) zareagowało paniką, zaś ja byłem w sąsiednim pomieszczeniu. Oczywiście, ponieważ jest to sytuacja niezwykła, poszedłem sprawdzić co się dzieje. I stwierdziłem, że panika jest nieuzasadniona, mówiąc "to jeszcze nie koniec świata". Czy w każdej sytuacji zareagowałbym tak świadomie? Ponieważ nie byłem jeszcze w każdej sytuacji, odpowiem jeszcze raz: nie mam pojęcia. Z pewnością mogę powiedzieć, że nie osiągnąłem maksymalnego stopnia świadomości, jaki potencjalnie dostrzegam. A także, że wiem, iż nic nie wiem