Społeczeństwo

Antares,
Chciałbym odnieść się do wszystkich Twoich postów zamieszczonych tutaj, zwłaszcza do pierwszego.
Zgadzam się z tym, jednak uważam, że zbyt spłyciłeś w tym wszystkich Ziemian. Skoro cywilizacja znajduje się na tym, a nie innym stopniu rozwoju jakiegokolwiek, naturalnym jest, że każda grupa wiekowa zajmuje się innymi zadaniami, ma jakieś tam cele do osiągnięcia itp.
Osobiście zauważam bardzo wiele zmian w mentalności ludzi, które postępują bardzo szybko.
Rodzice zaczynają słuchać dzieci, ludzie rezygnują z sukcesu, szukają metod samorozwoju, uważają na swoją dietę, żyją bardziej świadomie. Znam osobiście przynajmniej kilka osób w swoim otoczeniu, łącznie z sobą, które nie do końca wpasowują się w schematy, jakie nakreśliłeś. Cała Twoja wypowiedź jawi mi się jako krytyka społeczeństwa ziemskiego oraz spłycenie go.
Co tzn, że ktoś osiąga "swój szczyt możliwości" zazwyczaj tylko w 1 okresie życia?
Czym jest szczyt swoich możliwości? Wg mnie nie ma czegoś takiego jak szczyt możliwości-może wystąpić tylko w danej chwili. Kiedyś coś dla kogoś było bajką, dzisiaj jest normalne, a za 1500 lat będzie czymś błahym i będzie osiągał inne szczyty.
Z drugiej strony rozumiem doskonale np. to, że ktoś chce robić karierę. Ziemia jest takim światem, w którym trzeba sobie zapewnić dobra materialne. Jeżeli ich nie masz, gonisz za nimi. Jeżeli je masz, chcesz czegoś więcej, w tym np. władzy lub duchowości.
Cywilizacji saleijnickiej łatwiej być "uduchowionymi" m. in. przez to, że dawno już osiągnęli pewien zasób dóbr materialnych i doświadczyli zbyt wiele, by oczekiwać aprobaty grupy rówieśniczej. Mają co jeść, mają gdzie spać, nie ogranicza ich pieniądz ani władza. Ziemian ogranicza wszystko, a przede wszystkim amnezja pourodzeniowa. Przez to są bardziej skłonni do poddawania się manipulacji.
Nie wiem, może tylko ja obracam się w takim otoczeniu, ale znam moją matkę po 50tym r. ż., która po przeszło 30 latach związku odeszła od mojego ojca, który zapewniał jej przeróżne dobra materialne. Odrzuciła to, żyje z pensji nauczycielskiej i zajmuje się rozwojem osobistym.
Mam koleżankę po 30tym r. ż., która zrezygnowała z wystawnego życia jakie zapewniali jej rodzice i mąż, rzuciła intratną pracę w biurze i poszła smażyć naleśniki i gotować zupy do bistro, bo to ją uszczęśliwia.
Mam też inną koleżankę, również po 30tce, która powiedziała, że nie chce posiadać niczego i jej marzeniem jest, by pewnego dnia spakować wszystkie swoje rzeczy do plecaka i wyjść w świat. Jest ciekawa wiedzy, sztuki, dużo podróżuje. Nigdy nie miała parcia na sukces.
Znam swoją siostrę, która kończy 20 lat w tym roku, która rzuciła szkołę po 18tce, bo "nic jej to nie dawało", poszła do pracy i od dziecka "zbawia świat", będąc swoistym terapeutą dla ludzi z problemami, których uwielbia do siebie przyciągać.
Ja osobiście nie mam żadnego parcia na żaden :sukces: w żadnej dziedzinie-chcę mieć czas dla siebie i swoich bliskich. Mam gdzieś uznanie innych, to czy sądzą, że mój styl życia jest ok czy nie, to ile zarabiam, albo gdzie mieszkam. Muszę jednak chodzić do pracy, by mieć środki do życia, muszę godzić się na to, by osoba niżej rozwinięta intelektualnie i duchowo ode mnie, mnie pouczała itp. Miło mi jak pochwalą, ale mam to gdzieś. Miło jak skrytykują-mogą. I nigdy nie byłem osobą potrzebującą aprobaty grupy rówieśniczej.
T o prawda, że ludzie konkurują ze sobą na różnych płaszczyznach, ale czyż to nie jest naturalne na obecnym etapie rozwoju? Wojna o edukację itp będzie trwać dopóki dopóty będzie istnieć polityka i władza w obecnej formie w każdym kraju oraz pieniądze.
Ludzie żyją za krótko, by rozwijać się w pełni na wielu polach. Jeżeli dla kogoś szczytem marzeń jest pławienie się w luksusie, co sobie zapewni i zaczyna porównywać się z innymi ludźmi, którzy luksusu sobie nie zapewnili, gardzić nimi, to jest to jak najbardziej w porządku. Kiedyś zmieni swoje postrzeganie, albo i nie zmieni. I to jest ok, bo Kreacja realizuje siebie m. in. w taki właśnie sposób.
Uważam, że Ziemia w obecnym czasie jest wspaniałym miejscem służącym rozwojowi osób, które są jeszcze "młode". Muszą doświadczyć pewnych rzeczy na obecnym etapie.
Dla mnie jest to dosyć logiczne, że społeczeństwo w dużej mierze skupia się przede wszystkim na dobrach materialnych, bo dopiero w ciągu zaledwie 200 lat od bardzo dawna dostała taką możliwość. Sądzę, że to zupełnie naturalne, że ludzie w średniowieczu skupiali się na zdobyciu jadła i trzewiczków, zamiast nad szkoleniem umiejętności intelektualnych. Myślę, że trudno się uczyć i kochać Wszechświat, będąc głodnym, bez ubrań i indoktrynowanym religijnie, bez podstawowej wiedzy o świecie (z naszej perspektywy). Dzisiejsi ludzie skupiają się na robieniu karier i błyszczeniu, bo jadło i trzewiczki w większości przypadków już mają. Jutro ludzi zmęczy kariera, którą będą mieć razem z jadłem i trzewiczkami i zajmą się poszerzaniem horyzontów myślowych, co generalnie już się dzieje.
Sądzę, że ludzie muszą walczyć, być najlepsi i najgorsi, by zrozumieć te stany, przyjąć i w końcu zająć się czymś innym.