Nieśmiertelność. Prawda czy fikcja? (Strona 2 z 20)

Troszku na pewno nie, ale np. Japończycy spędzają pół życia w pozycji ZA-ZEN, jedzą, siedzą , rozmawiają, obsługują laptopy itd.

[url]http://zazen.pl/zen/pozycja-zazen/[/url]

To jest właśnie ćwiczenie samo w sobie, rozciąga ścięgna podkolanowe i eliminuje artretyzm w kolanach. Trzeba mieć prosty jak struna kręgosłup, jak się siedzi w tej pozycji.
Ćwiczenie powinno trwać przynajmniej godzinę, jeśli ma przynieść efekt leczniczy. Przeciętnemu Kowalskiemu nogi drętwieją już po 10 minutach tak, że nie może wstać bez pomocy rąk. I oczywiscie nie siadamy na żadnych poduszkach, tylko na własnych stopach.

Postaram się maksymalnie zabrzmieć neutralnie, bo widzę, że wzięłaś sobie mocno subiektywnie moje - bądź co bądź - obiektywne stwierdzenie. "Wojownik" to jedna z "ról", które sobie obieramy. To nie było pojeratywne określenie, jak piszesz (w dodatku uczepiłaś się tych sztuk walki):

Absolutnie się zgadzam z tym co piszesz na temat środowiska i tak dalej. Myślę, że nie potrzebnie walczysz (czy też postrzegasz tą sytuacją jako potrzebującą walki i zaprzeczania), bo prawie ze wszystkim się zgadzam co piszesz. Dlatego po raz kolejny ze zdumieniem przeczytałem Twoją odpowiedź.

W skrócie więc podsumuję, wracając do merytoryki tego tematu:
- wszystko jest wibracją
- to świadomość rządzi wibracją
- "życie" to tylko koncepcja, głęboko zakorzeniona jednak w umyśle człowieka
- istniejemy (jako świadomość) w rzeczywistości, która daje nam wrażenie istnienia w czasie i przestrzeni
- ciało ludzkie jest niezwykłym systemem, którego nie rozumiemy (jeszcze)
- miliardy komórek i składających się na nie atomów, elektronów i jeszcze innych cząsteczek kwantowych, pracujących dzień w dzień, by ZAMANIFESTOWAĆ naszą fizyczną obecność
- to, co jest manifestacją, to energia - w formie tzw. "fizycznej"
- wieczność, czy też tytułowa nieśmiertelność, to wieczne podtrzymywanie tego samego schematu
- wszystko zależy od świadomości - skok w świadomości pozwala oszczędzić lat walenia w mur z naiwnym przekonaniem, że "pracujemy nad własnym rozwojem"
- życie jest zawsze związane z ruchem: fizycznym, emocjonalnym, umysłowym, energetycznym, astralnym, mentalnym, duchowym... (życie to inaczej koncepcja ruchu - czyli inaczej nie-inercji)
- wieczne życie to wieczny ruch - na wszystkich poziomach

To podstawy. Praktyka dla mnie to życie tymi ideami - jeśli je "czujesz", to automatycznie je wprowadzasz w życie. Staje się czymś równie naturalnym, jak np. potrzeba ćwiczeń fizycznych - np. w postaci sztuk walki.

Tak - nie chodzi o udowodnienie racji. Nie wiesz też, co wiem a czego nie wiem, i rzeczywiście znowu się zgodzę, że wyrażasz się czasem ostro Wszystko napisałaś już sama dla siebie, nie będę rozwijał tego tematu

Skupię się natomiast na tym:

To nie tylko wibracja. Choć oczywiście "wszystko jest wibracją", skoro już koniecznie chcemy cytować Hejala.
Jak pisałem, źródło wszelkiego stworzenia (także wibracje) poprzedza myśl. Zmień myślenie (nawyki, emocje, wibracja, i wszystko pozostałe), zmienisz siebie, swoją rzeczywistość, swój organizm.

Pomyśl o ciele fizycznym i DNA jako "Yin". Pomyśl o energii (qi, prana...), która zasila organizm i wchodzi w interakcję z DNA oraz komórkami jako "Yang". Wolą możesz - przy odpowiednim treningu (poszerzeniu) świadomości wpływać na oba. Stąd już masz drogę do nieśmiertelności.

Nie trzeba się wgłębiać w teorie akademickie, które zresztą w pewnym momencie napotkają swoje własne ograniczenia intelektualne - wystarczy empiryczne doświadczenie. Świadomość przekracza każde przekonanie, intelektualną wiedzę, a nawet... ciało fizyczne.

Nie musisz liczyć, wystarczy je samemu zadawać. Ale weź pod uwagę, że każdy podchodzi do tematu od innej strony - i jak w taoizmie, jest tu dowolność, podobnie jak z tzw. "oświeceniem" - ścieżek jest nieskończona liczba, istotny jest cel.

Nie widzę w testowaniu wiedzy nic brzydkiego Ale nie wiem w jaki sposób jesteś w stanie po tej krótkiej wymianie głównie opinii zaopiniować mój zasób wiedzy

Dobrze, że ujęłaś to w ten sposób. Bo choć jestem nieco zorientowany w temacie, to kwestia głównie polega u mnie na świadomości.
Dla Ciebie to teoria, dla mnie nie-intelektualna (empiryczna, trudna jednak do wyjaśnienia przez zwykłą intelektualną dyskusję) praktyka, która może stać się w pewnym momencie nawet automatyczna - tzn. przebiegać nawet bez wielkiego udziału świadomej woli. Wszystko jest kwestią energii...

I z tego powodu (ww. różnicy) chyba nie możemy znaleźć wspólnego języka

Mogę wyjaśnić Ci co odczuwam, jak to odbieram, swoje obserwacje,  co wg. mnie wpływa na zachowanie energii. Generalnie, sprowadza się to do długoletniej obserwacji ludzi, tego, jak myślą - i wyciągania wniosków na temat tego, gdzie ich sposób myślenia (odczuwania, wyborów świadomych i nieświadomych, rodzaju świadomości - tzn. na co kierują świadomość) ich zaprowadził.

Wszystkie myśli można sprowadzić do "ciemnych" i "jasnych" ("złych" / "dobrych", "negatywnych" / "pozytywnych" itd.). Większość ludzi ma negatywne myśli na temat starzenia - podświadomie taki program sobie "wgrywają". Potem kolejne "dodatki" myślowe, a zwłaszcza przekonaniowe, sobie dorzucają. Typowym przekonaniem kobiet jest to, że: jej uroda zewnętrzna jest bardzo ważna (nawet najważniejsza, i dlatego jej poświęcają tyle czasu - świadome ego kobiety może zaprzeczać, ale zachowania wskazują na co innego); zaczyna bać się, że ją w pewnym momencie straci; że musi wykorzystać najlepszy okres w życiu... itd. (A tym samym następuje tu swego rodzaju supozycja: najlepszy okres jest teraz, ale minie... tzn. z jakiegoś powodu będzie tylko gorzej - a dlaczego? oczywiście ze strachu z powodu utraty tego, co jest takie ważne... a dlaczego je utraci? itd.).
To typowy sposób myślenia przeciętnej kobiety w każdych czasach. Te myśli są często słabo uświadamiane, a wychodzą na jaw przy wyrażaniu swoich przekonań np. "trzeba się wyszaleć, póki mogę".

Tyle mała, choć związana z tematem, dygresja.

Więc żeby się nie rozpisywać, zacznę od ogólnych rzeczy:
- ruch jest istotny, kluczowy - energia, umysł, świadomość itd muszą być w ruchu - sztuki walki i inne powiązane metody jak zauważyłaś są tu bardzo pomocne - fakt że je praktykujesz działa na plus
- czy praktykowanie sztuk walki, czy nawet qi gong, wystarczy? moim zdaniem wszystko dzieje się na poziomie komórkowym. np. podświadomość i jej przekonania decydują o wielu aspektach ciała, energii i życia!
- energia, a także procesy, w szczególności te nieświadome, z reguły są zablokowane - głównie przez podświadome wybory (a tym samym, przekonania)

Jeśli obserwujesz procesy umysłowe - najlepiej w stanie gdy umysł jest głęboko zrelaksowany - i koncentrujesz się na celu (np jak działa mój umysł, jak blokuje procesy życiowe, jak odczuwam własna energię, jak kreuję własne ciało itd) możesz dokonać wielu odkrywczych obserwacji, o których próżno szukać we współczesnej literaturze, nie istnieje nawet słownik takich pojęć w powszechnej mowie, możesz natomiast odkryć, że różni mędrcy, z Egiptu, Chin, Bliskiego Wschodu, Ameryki (np Cayce), i reszty świata posiłkowali się alegoriami i przybliżeniami - te odkrycia (powiedzmy - wiedza) nie maja charakteru intelektualnego, teoria dopiero później jest tworzona.Ponieważ doświadczasz tego bezpośrednio, te obserwacje dzieją się w twojej własnej świadomości, która jest bardziej niejasna i przepastna niż wszechświat (ostatecznie musi się on - konceptualnie - tam cały pomieścić), zaczynasz szukać sposobów by nazwać to, czego doświadczasz i obserwujesz.

Jeśli tego nie rejestrujesz od samego początku, trudno ci potem wskazać, gdzie inni powinni zacząć, bo nie masz też pewności w którym momencie się znajdują. Dlatego, podejrzewam, tacy ludzi jak Jezus, Lao Tzy czy inni wydaja się teoretykami lub że mówią o czysto abstrakcyjnych kwestiach. (np czy moralność może mieć wpływ na wskrzeszenie ciała fizycznego?)

Sam odbieram przepływ energii (qi / prana) od w zasadzie dziecka, i zauważyłem, że to, na co skieruję uwagę, rozwija się - tzn rozwijam świadomość w tym kierunku (świadomość tego czegoś). Może to dotyczyć wszystkiego: od odbioru innych osób, po uczenie się technik usuwania bólu fizycznego, a nawet uodparniania ciała na ciosy w sztukach walki, dzięki swojej własnej woli. Innymi słowy, kierowanie świadomością = kierowanie energia = kierowanie otoczeniem i procesami wewnętrznymi.

Na razie tyle teoretycznej praktyki. Jak chcesz dalej testować co wiem a czego nie to zadaj (ty lub każdy inny) pytania

Jeśli miałbym wskazać kluczową kwestię, jest nią kierowanie uwagi, a co za tym idzie - zwłaszcza - nasze głębokie, w szczególności niemal niewerbalizowane i niedyskutowane - nieświadome - przekonania.

Te przekonania istnieją na wielu poziomach: od komórkowych, po gruczoły, i energię (wibrację). Można odczuć wibrację małego dziecka, nastolatka, lub osoby, która wkrótce wyraźnie zacznie się starzeć. Zauważ tą różnicę, a następnie podejmij wybór energetyczny - o tym, że chcesz, by ciało (komórki) wybierało wibrację młodą. Początki mogą być trudne, ale jak to napisałaś, praktyka czyni mistrza. Przy czym ta praktyka w cale nie musi być ciężką pracą - jest to zabawa w odkrywanie świadomości, siebie oraz wszechświata.

Zawsze mnie to zastanawiało kiedy ludzie za wszelka cenę próbuja coś zaszufladkować tak, by pasowało to do ich schematów i posiadanych pojęć.

Cytat Edgara Cayce'yego nt. starzenia się:

To świadomość rządzi wibracją, a wibracja - ciałami.

1. Poczytaj o Cayce'm więcej - dowiesz się, że jego readingi pochodziły spoza jego normalnej świadomości. Jego wiek nie ma nic tu do rzeczy. To propo zaprzeczania tezom, co zresztą dla mnie zwykle ma mały sens

2. Spróbuj, a potem krytykuj i baw się w czysto akademickie pustosłowie.

3.

A jaka jest ta moja metoda, Twoim zdaniem?

4.

I skończyć w takich pustych dyskusjach, które do nikąd nie prowadzą.

Cieszę się że udało ci się znaleźć informacje których szukasz Piotrze. To forum to rzeczywiście olbrzymia skarbnica wiedzy. Jestem na tym forum już chyba z dwa lata i przyznam że czasami zdarza mi się poruszać kwestię które już wcześniej były poruszane i są już na nie gotowe odpowiedzi. Na pewno znajdziesz tu jeszcze wiele interesujących tematów i wątków Piotrze.

Co do wibracji, zgadzam się po części z zdaniem Antaresa. Wibracja ma olbrzymi wpływ ale wejście na wyższy poziom wymaga dyscypliny, prezycji oraz koncentracji. Rok temu kiedy byłem w górach na tygodniowym wyjeździe narzuciłem sobie rygorystyczny tryb życia oparty na tym że:
- każdego dnia wchodziłem na inny szczyt
- poświęcałem minimum dziennie pół godziny na medytację
- starałem się bardzo pozytywnie myśleć
- odciąłem się od wszelkich negatywnych wiadomości

Wtedy z zdziwieniem odkryłem że stan mojego zdrowia zaczął się poprawiać, zupełnie jakby moje ciało zaczęło samoistnie się regenerować. Czułem też wtedy przez cały czas dziwne ale przyjemne drgania w całym ciele. Uważam że z pewnością można w taki sposób wydłużyć sobie życie oraz dożyć sędziwego wieku będąc o wiele zdrowszym. Budda sam wszędzie podróżował na piechotę i dożył 80 lat żyjąc jeśli się nie mylę 500 lat przed erą Chrystusa. Twierdził że właśnie to chodzenie utrzymuje w takiej dobrej kondycji jego ciało. Myślę że odpowiednie ćwiczenia mogą wydłużyć życie ale bez odpowiedniego treningu też można dłużej pożyć. Problem polega na tym że wszystko w obecnym świecie ciągnie nas w dół: telewizja, szczepionki, GMO oraz trujące jedzenie.
Wacław kiedyś napisał że gdyby nie te wszystkie ściągacze człowiek mógłby dożyć 250 lat. Myślę że coś w tym jest. Słyszałem ostatnio że znaleziono mnicha w stanie medytacji który miałby mieć 200 lat.

Najlepszy sposób na poznanie odpowiedzi na to pytanie to zajrzenie do pamięci wrzechświata. Spróbuję się połączyć i wtedy przy okazji wam przekaże co się dowiedziałem. Inny sposób to znalezienie tak zwanej super istoty na planecie lecz to jest niesamowicie trudne ponieważ w jednym okresie czasu żyje tylko jedna albo kilka do kilkunastu takich istot które w bardzo wysokim stopniu przeważają pod względem duchowym przeciętnych ludzi.

I jeszcze jedno: temat jest naprawdę szeroki i trudno mi cokolwiek wskazać. Nie potrafiłbym napisać żadnego przewodnika na ten temat, bo sam jestem dopiero na "ścieżce" i ciągle ja odkrywam. Nie mam jeszcze dystansu, by spojrzeć na wszystko tak, by odkryć jakieś reguły - ciągle coś odkrywam na bieżąco.

Starożytna sztuka alchemii była jednocześnie wiedzą o życiu. Indyjska ajurweda stanowi jedynie jej cień, czasem mało zrozumiały - bo po co w medycynie mówić o tak kosmicznych sprawach, jak boski umysł, kosmologia, kosmogonia, astrologia i manifestacja rzeczywistości? Oczywiście w szerszym kontekście - naprawdę zrozumienia życia - ma to sens.

Życie, wieczne czy nie, to tajemnica. Do tego sprowadza się cały wszechświat - do manifestacji. W tym kontekście, każdy ma indywidualną scieżkę życiową, bo każdy jest unikalny. Nigdy nie będzie to "ujednoliconych" rozwiązań. Mistrzowie tai-chi czy sztuk walki często dostosowywali i zmieniali praktykę, której uczyli się od swoich mistrzów. I tak powinno być.

Nie podam nikomu na talerzu co ma zrobić, jaki guzik wcisnąć czy jaką pigułkę zażyć, by stać się nagle nieśmiertelnym - sam jestem dopeiro na tej drodze, ale wiem na pewno, że taka pigułka nie istnieje.

Medycyna jest silnie związana z alchemią i z życiem (także wiecznym) - ale nie mówimy tu o medycynie współczesnej, tylko prawdziwej wiedzy o życiu.

Wiedza o życiu to podstawa wiedzy o długowieczności. Ale - moim zdaniem - świadomość życia to podstawa życia wiecznego.

Przepraszam nieszczerze za ostre wypowiedzi, ale pozwolę sobie zacytować Małgosię:

Zmieńcie sobie płeć tylko

Myślę, że główny i nieprawdziwy pogląd polega na tym, że osiągnięcie czegokolwiek w swoim organizmie polega na robieniu, a nie byciu. W rzeczywistości chodzi o osiągnięcie stanu - w szczególności umysłowego/duchowego. Wynika tak zresztą nie tylko z tysięcy lat wiedzy i doświadczenia taoistów, indyjskich mędrców czy starożytnych Egipcjan, ale również z obserwacji. Efektem rozwoju jest zawsze stan, a nie wydłużona lista "koniecznych rzeczy do zrobienia".
Mylne moim zdaniem jest też założenie, że to super-poważny temat, i trzeba do niego podchodzić również super-poważnie. Myślę, że to dokładnie odwrotne do tego, co chce się osiągnąć.
Była tu mowa o wewnętrznym dziecku - główna różnica między dorosłymi a dziećmi polega na tym, że ci pierwsi właśnie tworzą sobie myśli i wibracje "troski" o wszystko, są zwykle zbyt poważni. Nie tędy droga do młodości, moim skromnym zdaniem

Jeszcze wracając do ajurwedy, są tam trzy główne życiowe elementy, tożsame moim zdaniem z zachodnią alchemią, a także pokrywającym się z trzema skarbami w taoizmie: są to pierwiastki sattva (oświecający, inspirujący, radosny), radżas (energetyczny, siłowy), tamas (obciążający - dzięki niemu możemy "się manifestować" fizycznie). Sattva to coś w rodzaju sił duchowych i życiowych - podwyższających naszą wibrację - to ten pierwiastek jest kluczowy dla zachowania młodości. Zacytuję prawdopodobnie najlepszego obecnie na świecie znawcę ajurwedy na Zachodzie, D. Frawley'a:

Wiedziałem, że tak to odbierzesz, i zresztą tak to po części ująłem
Ale chodziło mi też o coś innego: nieustanna regeneracja organizmu jest efektem ubocznym. Czego? O tym pisałem.

I obawiam się, że właśnie taka droga nie zaprowadzi nikogo daleko. Jestem przekonany, że trzeba niejako "przekroczyć siebie", by uzyskać rezultaty "powyżej siebie".

Chodzi o to, by mieć otwarty, elastyczny umysł. Zamień "umysł" teraz na "świadomość". O to właśnie chodzi w tym poszerzaniu świadomości. Widzę, że masz wyrobione zdanie na ten temat i ciągle Ci się to kojarzy z buddystami albo innymi mnichami.

Pomyśl więc o tym, że ta dyskusja poszerza świadomość każdego z nas

To bardzo indywidualna ścieżka. Każdy zawsze będzie miał własną.
Jeśli masz potrzebę jak piszesz korzystania z rozwiązań sprawdzonych - to do pewnego stopnia jest w tym sens. O tym pisałem zresztą: starożytni rozwinęli pewne praktyki.
Ale jeśli za bardzo uprzesz się przy owym "niewynajdowaniu koła", to po drodze zgubisz swoją unikalność. A w takiej sytuacji nici będą z jakichkolwiek rezultatów, już abstrahując od nieśmiertelności.

Skąd pochodzi nasz "rdzeń"?

Czy materia stworzyła świadomość, czy odwrotnie?

Czym jest życie?

Nie chcę walczyć z tymi przekonaniami, ale od pewnego czasu w kółko piszesz to samo. Resztę już pomijam, bo znowu dostosowałaś ją do swoich przekonań. To samo, tylko różnymi słowami, które mniej więcej sprowadzają się do:

Dobrze, myślę, że najlepsze co mogę zrobić, to pozwolić Ci wierzyć, że jesteś ofiarą owej kreacji.

Zacząłem po namyśle szerzej się nad tym zastanawiać, i chyba wiem, skąd te różnice. Możliwe, że jesteś Małgosia ode mnie bardziej duchowo nastawioną osobę, podczas gdy ja - mam od dziecka dość fizyczną orientację. Możliwe, że gdzieś na poziomie podświadomym odrzucasz taką możliwość, bo nie jest zgodna albo z Twoją ścieżką, albo z przekonaniami. A możliwe też, że po prostu niektóre nowe idee są jeszcze dla wielu ludzi zbyt śmiałe i wprowadzają nadmierną rewolucję w ich styl życia, co wywołuje nieświadome lęki (co jest zresztą prawdziwe w przypadku ogromnej większości populacji tej planety na razie).

Kiedy myślę o przyszłości Ziemi, widzę wszędzie technologię (systemy, drony, nanotechnologię, chipy, karty, itd.) kontrolującą życia tych, którzy pozwolili, by "system" im kreował życie. Po drugiej stronie jest garstka tych, którzy mają siłę, świadomość i odwagę, by żyć zgodnie z własną kreacją. Takie przynajmniej miałem sny już parę lat temu. I co roku widzę, że w coraz większym stopniu staje się to faktem.

Ma to wszystko bezpośredni związek z - nazwijmy to - długowiecznością, bo tak wolicie to nazywać, i wieloma innymi "zdolnościami", które głęboko drzemią w człowieku, by zostały uwolnione. Przy czym nie chcę, by powyższe zabrzmiało zero-jedynkowo: albo-albo. Zawsze będzie jakaś skala - stopnie pośrednie - w każdym obszarze. Jednak ostatecznie myślę, że żyjemy w przełomowych czasach, i od nas zależy, po jak wiele sięgniemy i na co odważymy, zależy od nas - bo myślę, że to my ostatecznie jesteśmy "kreacją" (przyczyną, nie skutkiem).

Twój racjonalizm niestety daleko Cię nie zaprowadzi.
Racjonalizm był potrzebny tej cywilizacji, by wyciągnąć ją z okowów "szownistycznej religii", jak to opisujecie w innym wątku.

Teraz racjonalizm jest tym, co owe okowy stwarza. Czas na zmiany.

Schematy i rutyna jest tym, co zabija świadomość, umysł, emocje, energię (i ciało). Życie zawsze jest związane z ruchem.

Pozwolę powtórzyć się z początku tej dyskusji:

Uświadom to sobie. Pomyśl o czymś innym. Znajdź coś ekscytującego nawet w małych rzeczach, których dawno nie robiłaś. Jeśli będziesz to odczucie odtwarzać i podtrzymywać, Twoja świadomość (i aura, i energia, a także ich wpływ na ciało) się zmieni.

Świadomość > Technologia.

Technologia jest jak DNA: to program dla tych, którzy nie chcą kreować. Wówczas mają głęboko ukrytą nadzieję, że ktoś zdejmie od nich odpowiedzialność za własne życie. Wybiorą szybciej śmierć, niż odpowiedzialność.

Przestrzeń i czas - czasoprzestrzeń - a także energia pomiędzy nimi są kreacją. I świadomością.

Nie neguję racjonalizmu. Ale proponuję jednak odnieść ową wypowiedź do siebie - bo to raczej wygląda tak, że odrzucasz świadomość, bo ma za ostre zęby?

Co do praktyki, to powiedziałbym, że ktoś, kto pyta o podanie dokładnie zestawu czynności, jakie trzeba wykonać, by coś osiągnąć - choćby w swoim mniemaniu był poważnie nastawiony - w rzeczywistości idzie na łatwiznę.
Chodzi tu mniej o rzeczy do zrobienia, a raczej stworzenie stanu - nawyków, zwłaszcza myślenia / odczuwania / ..... czyli również świadomości.
Jeśli ktoś oczekuje, że przez 15 minut dziennie będzie zajmował się odmładzaniem organizmu, a przez resztę doby - 1425 minut - będzie postarzał się dalej (odjąć godziny na sen, które regenerują organizm), to jaki może być efekt?
Nie sądzę też, by medytacja sama w sobie, jak u Buddy, wiele zmieniła.

Jeśli ktoś nie chce zmieniać swojego myślenia ani stylu życia, wokół rad, które podaje medycyna chińska (są bardziej pragmatyczne, odmładzają, ale same w sobie nie wystarczą na więcej niż ponad 100 lat życia - przynajmniej tak mówią oficjalne dane) miałbym 1 radę: więcej uwagi poświęcać snowi, 8h dziennie to podstawa, ale to nie wszystko: jakość, wczesne chodzenie spać, pory, długość czasu przed posiłkiem. Sen to czas, gdy organizm właśnie się regeneruje.

A ja tak na chłopski rozum powiem. Jak ludzie będą szczęśliwsi, to i dłużej pożyją. Do tego trzeba zmienić środowisko, a żeby zmienić środowisko, trzeba zmienić siebie. Aby siebie zmienić, trzeba pracować. A komu się chce? Mało komu, bo my, ludzie, to bestije zaiste leniwe. Często nawet śmieci się komuś nie chce wynieść, to będzie medytował, zmieniał dietę, czy ćwiczył kung-fu? No weźcie.

A poza tym, to każdy sam powinien znaleźć sposób, jak chce już pracować. To wszystko co piszecie, może być pomocne, ale lepiej aby sposób był dostosowany do ciebie, niż żeby się samemu dostosowywać do sposobu.

Nie ma żadnych wojen tylko spór merytoryczny o metody. Cel jest taki sam, przedłużenie swojej egzystencji i wypełnienie jej sensownie. Spór nigdy nie rozstrzygnięty, bo za każdą techniką/strategią stoi człowiek. Shaolin i Wudang to nie jedyne ośrodki, jest jeszcze ośrodek z Emei, który jest kombinacją dwóch pierwszych. Ponadto sam Shaolin jest podzielony na szkołę połnocną i południową, gdzie założenia też są odmienne, szkoła północna jest bardziej dynamiczna, oparta na szybkich zmianach, a południowa bardziej statyczna, oparta na trwałych postawach. Jak myślisz, po co jest tyle zakazów i nakazów w Buddyźmie?

Znam historię jednego z mistrzów TAI-CHI, który przez kilka godzin dziennie i przez kilka lat ćwiczył formy stylu w niskim przysiadzie pod stołem. Naturalność i prostota? Nie sądzę. Masz mylne pojęcie o Taoistach, bo ci z Chin ciężko pracują, mają tylko inne metody, ale cel ten sam co Buddyści. Dla mnie to jedno i to samo. Dopiero takie podejście poszerza tak na prawdę świadomość...

[url]https://blackbeltrx.com/pl/kung-fu/[/url]

A którego pytałeś, bo w Polsce ich nie ma (ci z polskich sekcji z mistrzowstwem mają niewiele wspólnego), a ci z Chin nawet nie chcą z Tobą rozmawiać, albo opowiadają Ci celowo standardowe głupoty o energii CHI, a robią na treningu zupełnie coś innego.

A to co napisał Krykers to już szczyt głupoty i ignoranctwa i podejście na zasadzie 'róbta co chceta'. Nie chcesz, to nie musisz nic robić, przymusu nie ma, tylko później nie jęcz, że masz w życiu pod górkę i to co dla innych jest pstryknięciem palcami dla Ciebie jest szczytem możliwości. Każdy jest kowalem swojego kowadełka, jak zrobisz, tak będziesz miał.