Wychowywanie dzieci

Był kiedyś artykuł w gazecie o człowieku który swoje dzieci wychował na morzu, pływając razem z nimi jachtem po różnych morzach i oceanach. Sam mężczyzna twierdził że dzieci uczą się w trakcie podróży w kajucie i wykształceniem dorównują swoim rówieśnikom ale są o wiele inteligentniejsze oraz bystrzejsze ponieważ nie są temperowane w szkole i sama trudy podróży wymusiły na nich pewien samodzielny rozwój. Pomimo tego dzieci rzekomo były szczęśliwe, miały przyjaciół na całym globie a gdy wieku bodajże kilkunastu lat trafiły do szkoły najbardziej nudziły się na lekcjach geografii bo wszystko to prawie już widziały na własne oczy.
Ich ojciec bardzo często zwracał uwagę na fakt że obecne szkoły głównie tresują dzieci i pozbawiają je chęci oraz radości z życia... Kiedy jego dzieciaki miały kilka lat, chyba 5 i 3 to wtedy właśnie podjął decyzję o podróżniczym stylu życia.

Dorośli nie lubią słuchać rad. Zawsze wiedzą lepiej, a zwłaszcza odnośnie >swoich< dzieci. Myślę, że ludźmi rządzą prymitywne instynkty, które każą traktować im ich potomostwo jak własność, i odpowiednio "urabiać" je tak, by pasowały do ich wyobrażeń. Oczywiście wynika to z nieświadomych dążeń, niemniej to ludzie sami są odpowiedzialni za swój brak wolności osobistej - bo ta się przekłada na globalną sytuację.
Dlatego radzę w dobie wirusa nie oglądać się na innych i nie słuchać poglądów mas, a zachować własne poglądy, idee i dążenia. To, że większość nie jest zainteresowana wolnością ani większymi osiągnięciami, nie znaczy, że nikt nie może

dobrze że nie słoniem, albo wielbłądem. Fajnie się gada, jak się dzieci nie ma. Wbrew pozorom dzieci to nie aniołki tylko mali ludzie i mimo najlepszego wychowania potrafią np. puścić chałupę z dymem albo na widok twoich łez z bezsilności odpyskować w stylu "czego beczysz". Wychowanie jest formą manipulacji, a wolność bywa opatrznie rozumiana, co widać nawet na tym forum, w stosunku do osób posiadających inne zdanie.

Żeby wychowywać dzieci, trzeba być cierpliwym. Bardzo, bardzo cierpliwym. Bez cierpliwości, można dziecku zrobić krzywdę.

Co do neutralizowania głupot, to po co całkowiecie je neutralizować? Przecież głupota, to źródło naszego skarbu zieskiego, czyli poczucia humoru. Oczywiście, stonować je trzeba, aby dzieko nie było głupie, ale co to za człowiek bez poczucia humoru?