Wasze wierzenia

No jasne po tym co zaprezentowałeś w innych postach ludzie na pewno będą się tu pchać drzwiami i oknami by podzielić się z tobą swoimi przemyśleniami! Przy poziomie empatii z twojej strony równym poziomowi młota kowalskiego ;-) (to tylko taka zbieżność nazw) jest mnóstwo chętnych na jałowe dyskusje o tym co starasz się pojąć. Masz równie duży talent do rozumienia przekazu jak ma do malowania drukarka komputerowa. Czy jest sens rozmawiać z nią o niuansach w sztuce?! Może dla bardzo zdesperowanych i samotnych to jest jakaś atrakcja. W końcu to ma pozory jakiegoś życia ;-)
Chyba dotarło do ciebie, że szczegółowa analiza prowadzi tylko do większego chaosu i ucieczki wiedzy i uczestników dyskusji (bo niby dlaczego założyłeś ten temat).
Wracając do tematu to ja w nic nie wierzę. Wolę wiedzieć a jeśli czegoś nie wiem to szukam tej wiedzy ale nie na siłę. Ona przychodzi sama i to we właściwym momencie, wtedy gdy człowiek jest na nią gotów.
Wielu ludzi chciało ci tu na forum przekazać swoją wiedzę lecz nic nie zrozumiałeś z przekazu. Myślisz , że już dojrzałeś do pobierania kolejnych dawek wiedzy?
Zobaczymy. Wystawię twoją cierpliwość na próbę ;-)
PS nie jestem twoim czy kogo innego wrogiem. Mam inne zdanie i jak ktoś mówi swoje ja mówię swoje.To sprawa tej osoby czy chce skorzystać z mojej wiedzy czy też nie. Wiedza to jedna z nielicznych dziedzin życia, która bardzo zyskuje jak się nią dzielisz z innymi.

Jeśli o mnie chodzi to również w nic nie wierzę co nie jest łatwe, ponieważ człowiek ma wierzenia niejako wyssane z mlekiem matki a w ciągu życia (zwłaszcza w dzieciństwie) wpajane.

Wierzyc można tak naprawdę we wszystko. Brak wiary w cokolwiek stawia człowieka w ciągłej gotowości do zmian. Nie można przywiązywać się niemal do niczego. Wiara w wiedzę, którą zdobywam również może okazać się nie na miejscu w momencie jeśli wiedza okaże się być nieprawdziwa. Podstawowym prawem w tym stanie (braku wiary) jest akceptacja ciągłych zmian i tylko to uznajemy za pewnik.

Fakt, że czegoś mogę dokonać lub też to, że wstanę rano i napiję się kawy wynika raczej z założeń, które przyjmuję i dopuszczam myśl, że tak może się wcale nie stać.

Zakładam również, że moja myśl i czucie tworzy rzeczywistość. Brak wiary pozwala mi doświadczyć pokory wobec założeń i wierzeń innych ludzi. Nie pozwala mi nigdy zamknąć się w moim światku i mojej percepcji.

Często jest to bardzo bolesne ale też wspaniałe i pozwala doświadczać więcej. Tak więc przypuszczam, że wiara, dając poczucie pewności i bezpieczeństwa jest jakby "bezpiecznikiem" dla istoty ludzkiej przed nadmiarem możliwości- doświadczeń. Do pewnego momentu jest ona konieczna, żeby człowiek mógł normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

Mając wewnętrzne poczucie stabilności może żyć w dzisiejszym niestabilnym świecie. Mi poczucie stabilności daje stan "jestem" i spojrzenie z punktu obserwatora na to czego doświadczam. To raczej możliwość czucia tego co jest teraz, doświadczenie teraźniejszej chwili a nie bazowanie na założeniach i na tym co było lub będzie.

Nie wiem czy jasno przekazałam to na czym mi zależy. Pewne rzeczy trudno wyrazić słowami.

ależ jak jak najbardziej drogi Mixonie, wielokrotnie i z tego co pamiętam każdy został przy swoim zdaniu

pięknie Istnienie.

"Kiedy człowiek uświadomi sobie możliwości jakie daje mu wierzenie, weźmie to co mu się należy i już nie odda swojej mocy. Tak myślę."
Mam nadzieję Istnienie, że to przebłysk jasnowidzenia