Nieśmiertelność. Prawda czy fikcja? (Strona 12 z 14)

Nie traktuję tego jako żadnej misji. Rozmawiam na forum o istotnych tematach, czyli m.in. dotyczącymi naszego świata, całej rzeczywistości, oraz tym, co twierdzą na ten temat niektórzy współcześni czy też co twierdzono w starych pismach - oczywiście jest to pewna, celowa selekcja, np. nie interesują mnie filozoficzne dociekania greckich uczonych. Pisma zostawione przez starożytnych, takie jak w Indiach, Mezopotamii, Chinach, Egipcie, Mezoameryce itd., a nawet - o czym pewnie też słyszałaś - takie plemiona jak Dagonowie w Afryce, są szczególne, wyraźnie wskazują na to, że pochodzą - tak jak zresztą te ludy twierdziły - od kogoś znacznie bardziej zaawansowanego od nich.
Co nie zmienia faktu, że masz rację, iż należy zachować sceptyczne podejście. To, że pochodzą od kogoś zaawansowanego, nie jest jednoznaczne z tym, że nie ma tam ukrytej manipulacji rodzajem ludzkim.
Uważam, że żyjemy w matrixie. Naszym głównym celem, czy też misją jeśli ktoś ma ambicje misjonarskie (ja nie mam), na Ziemi jest moim zdaniem odkrycie prawdy, a nie zasłanianie się wiarą w cokolwiek - w naukę, w reinkarnację, w jakieś misje pokojowe.
Wielokrotnie pisałem, że nasz świat jest sztuczny, został zaprojektowany. Wszystkie konflikty są zaprojektowane. Teoria Darwina, jak i wiele innych teorii naukowych, ale także bilijna historia o powstaniu człowieka, to kłamstwa, nie żadne teorie, o czym każdy zdroworozsądkowo myślący człowiek się w końcu przekonuje, zestawiając te informacje razem. Mam podejrzenia, że ktoś nami manipuluje, ale też z góry sobie musiał zaplanować, że ludzie w końcu zaczną zadawać fundamentalne pytania - i dojdą do wniosku, że coś w tym nie gra...
Sorry, że mogę tutaj komuś burzyć cały światopogląd - ale obserwując ezoteryków na przestrzeni lat, widzę, że są to naiwne przekonania. Ciągle wkręcają sobie filmy o np. ujawnieniu się kosmitów, bazują na channelingach, w których zapowiada się wspaniałe wydarzenia, potem część odpada, gdy okazuje się, że takie wydarzenia po prostu nie mają miejsca, a część zaciekle dalej broni takiego światopoglądu. Jesteśmy jako jednostki i masy manipulowani na wiele sposobów, i to jest prawie jedyny pewnik.
Nie uważam, że przyszliśmy tu ratować planetę. Przeciwnie, jesteśmy tu, bo ktoś to wszystko sobie zaplanował.

Tak mówią te późniejsze chińskie filozofie, oczywiście wiadomo mi, że w późniejszym okresie - gdy już powstały klasztory - taoizm był porównywany często lub wręcz wiązany z wodą - najczęściej przez zachodnich akademikow. Rdzenny taoizm nie dawał żadnemu żywiołowi przewagi nad innymi, opierał się na balansie, jednakowej ważności i ognia i wody, i yang i yin. Ten późniejszy filozoficzny taoizm był wypaczeniem oryginalnych prawd, które jak napisałem wyżej musiały mieć pochodzenie od kogoś bardzo zaawansowanego, co sugerują np. różne starożytne kosmologie, bardzo do siebie podobne, wręcz identyczne.

Zatem praktyczne pytanie brzmi: ile trzeba powtórzeń by odblokować pamięć? Oraz jakich technik? Na jakiej wiedzy/teorii opartych? No i dlaczego w ogóle mamy ją zablokowane i musimy przechodzić - lub może nie? - proces jej odblokowywania?

Pytanie z gatunku -ile razy trzeba powtórzyć wierszyk, aby go zapamiętać. Dla kogoś kto ma pamięć wzrokową wystarczy jeden raz, dla osoby z zespołem Downa może i 100 000,- razy to za mało. Zależy, ludzie nie są tacy sami, są na różnym etapie rozwoju i jedni już to kiedyś robili (w poprzednich wcieleniach), a inni dopiero zaczynają to robić. Ogólnie przepływ energii przez ciało odblokowuje różne niedobre procesy, nie musisz w to wierzyć, po prostu to sprawdź...
Bardzo ładny i mądry wierszyk
A jednak trzeba się trochę postarać... Może to jest właśnie ten klucz do odblokowania pamięci?

To po co właziłeś w to ciało, mogłeś wybrać inne w innym miejscu i czasie. Jesteś tu, bo kiedyś tak postanowileś, mając więcej informacji niż obecnie. Zadaj sobie raczej pytanie dlaczego wybrałem tą, a nie inną inkarnacje? Co z tego może wyniknąć? Ważne jest co Ty postanowisz z tym faktem zrobić, że tu jesteś...

Kiedyś załączałam link do filmu z grubasem:
[url]https://www.youtube.com/watch?v=tMk5vn3e5Io[/url]
To są praktyczne zastosowania wiedzy taoistycznej. Ciało jest tutaj jak woda, kwintesencja TaiChi i PaKua w jednym. Nie będę się rozpisywała, bo film pokazuje praktyczny aspekt...

Ujmę to inaczej. żyjemy w jakimś ciągu przyczynowo -skutkowym, który wynika z naszego dążenia do rozwoju i doświadczeń, jakie zebraliśmy. To że nie wszystko pamiętamy jest czynnikiem wstecznym naszego życia. Blokada pamięci powoduje że nie pamiętamy, kim naprawdę byliśmy i dokąd idziemy. Ale jest też coś takiego jak intuicja, lepiej lub gorzej rozwinięta u każdego z nas i to ona nam wskazuje kierunek naszej drogi. Biegniemy w tym samym kierunku, nawet jeśli biegniemy tyłem -tak to ujął Hejal. Najgorzej mają Ci, którzy stoją w miejscu i nic nie robią, bo cofają się.

Ci którzy zdobyli wiedzę przeszli długą drogę, Musieli zadawać trafne pytania i znajdować na nie prawidłowe odpowiedzi, dlatego osiągnęli to, co osiągnęli. Znajdywanie odpowiedzi polega na przetestowaniu rozwiązania w praktyce, aby stwierdzić czy działa zgodnie z założeniami, czy nie. W jakich warunkach jest skuteczne, a w jakich nie. Samo gdybanie do niczego nie prowadzi.

Nic nie dostałeś na tacy. Aby umieć stosować taką wiedzę w praktyce trzeba przejść taką sama DŁUUUUUGĄ DROGĘ. Większość odpadnie na samym początku, ale czasami znajdzie się ktoś, kto podejmie wyzwanie. Tak to zostało pomyślane i zaprojektowane, aby wiedza nie została wypaczona. Możesz w nieskończoność to oglądać, ale nie zastosujesz tego w praktyce, jeśli nie podejmiesz wyzwania. Nie mam zamiaru nikogo ratować, bo to nie ma sensu, niech każdy sam podejmuje decyzje, a życie i tak zweryfikuje jego wybory.

Jeśli ktoś powtarza coś milion razy, to chcąc nie chcąc staje się to jego drugą naturą i obudzony w środku nocy zrobi to bez bezpośredniego udziału świadomości. I o to właśnie chodzi... 

Mam pytanie do Ciebie Małgosia z innej beczki, które uważam za istotne: co byś zrobiła gdybyś jak bohater filmu Matrix odkryła, że rzeczywistość jest zupełnie inna, i żyjemy w swego rodzaju maji (hinduskie określenie oznaczające mniej więcej to co matrix)?

Ok, mam podobne zdanie. Widać w wielu aspektach, że rzeczywistość przypomina program komputerowy, nie twierdzę, że wszystko musi się opierać na matematyce, jak uważają fizycy, jednak wiele elementów rzeczywistości ma faktycznie własciwości matematyczne. Pytanie brzmi: w jaki sposób ten matrix jest manipulowany, podtrzymywany i wykorzystywany, by wpływać na nasze zmysły, zarówno te fizyczne i niefizyczne? Na organizm? Fizjologię? Nasze WYOBRAŻENIA o rzeczywistości? Miliardy ludzi od tysięcy lat są tu tak utrzymywane w iluzji.

Jest, ale nie musi być. "Gdzieś" sugeruje, że nie wiemy gdzie, że tu kończy się to, co wiemy - urodziliśmy się bez wiedzy. Ktoś ma w tym cel, byśmy nie wiedzieli... chyba że sami podejmiemy odpowiednie kroki. I to, że nie wiemy, sugeruje właśnie, że nie musi być długi, wręcz może być błyskawiczny. Wystarczy mieć odpowiedni do tego klucz. Pytanie jaki jest tp klucz jest jednak trochę pułapką, bo każdy może myśleć, że zna tą odpowiedź.

Też tak sądzę. I jak powtarzałaś, na odpowiadaniu na pytania nie powinno się to skończyć. Ty nazywasz to coś "praktyką", ja to nazywam "działaniem" w odpowiednim kierunku. Robiąc znowu analogię do kung fu, myślę, że różnica między mistrzem a pasywnym naśladowcą polega na tym, że mistrz nigdy nie przestaje zadawać pytań - co oznacza, że ciągle poszerza swój krąg rozumienia, świadomość tego co się dzieje z jego fizjologią, ciałem, energią, a także umysłem. Naśladowca jedynie powtarza, bo NIE rozumie - tzn. nie jest świadomy tego, co tak naprawdę jest istotne w tym, czego się uczy. Greccy uczeni to coś nazywali formą (współcześnie z reguły mówi się tu o idei lub esencji rzeczy), co jest ciekawą zbieżnością nazw, bo "formy" w kung fu są właśnie tą częścią przeznaczoną dla naśladowców. W Tai Chi mówi się, że należy powtarzać te formy dopóki nie zrozumie się ich istoty - jeśli tak się stanie, można już świadomie je zmieniać.

Kiedyś wspominałaś w kontekście tego tematu, że wg. Ciebie to nie słońce, ale zimno spowalnia procesy starzenia. Obserwując naturę, powiedziałbym, że rola zimna polega na konserwacji struktury molekuł: np. jeśli zamrozisz żywność lub martwe ciało człowieka, to struktura zostaje zachowana. Podobnie działa też przechowywanie żywności w słoikach. Pytanie brzmi czy procesy życiowe i energia również zostają zachowane? Np. jeśli zmniejszymy lub zwiększymy temperaturę ciała bardzo silnie, to czy nadal procesy życiowe będą podtrzymane?

W alchemii mówi się o pierwiastkach yin (zimny) i yang (gorący). Yin jest związany z materią i strukturą - jego podtrzymanie jest kluczowe dla zachowania formy, czyli struktury molekularnej organizmu. Natomiast bez yang wszystko, co dynamiczne, związane z ciągłym ruchem w ciele, zostanie zatrzymane. Np. fotosynteza działa dzięki oddziaływaniu pierwiastka yang, czyli fotonów - energii pochodzącej od słońca. W przypadku człowieka dochodzi jeszcze cały system związany m.in. z hormonami (czymś w rodzaju przełączników organizmu - np. co ma produkować lub czego produkcję ma blokować), układem nerwowym itp. Podtrzymywanie i odmładzanie organizmu musi być związane zarówno z yin i yang: to procesy dynamiczne odnawiają i tworzą nowe komórki zastępując stare, natomiast by te komórki utrzymały swoją formę i strukturę, muszą się stosować do "zasad" utrzymania tej formy w materii czyli do natury pierwiastka yin.

Starożytni widzieli elementy oddziałujące na życie jako żywioły. Dobrym przykładem jest tu drzewo, które korzeniami sięga głęboko w dół, a rośnie wysoko w górę. Ogień pochodzi od słońca, powietrze stanowi atmosferę, woda jest pobierana przez korzenie, natomiast ustanowienie fundamentu, by to drzewo utrzymało swoją pozycję, jest rolą żywiołu ziemi.

Żywioły występują także w alchemii, i są wykorzystywane do opisu procesów zachodzących w organizmie i systemie energetycznym. Do naszych czasów zachowała się jedynie ta zewnętrzna część tej wiedzy, właśnie powtarzana przez naśladowców - zwana tradycją. Tradycja ajurewedejska jest tu dobrym przykładem: hindusi od tysięcy lat przygotowują ciągle te same przepisy, ściśle trzymając się receptur. Nie rozumieją czemu te przepisy są takie a nie inne, ale wierzą, że zachowają dzięki nim zdrowie. Koncepcja zdrowia jest według mnie również cieniem prawdziwego zrozumienia tego, czym są procesy życiowe.

Nie widziałem nauczyciela, który by uczył form tai chi czy innych sztuk, a koncentrował się na umyśle. Przekazują uczniom głównie jak mają wykonywać ruchy, tzn. na tym zewnętrznym aspekcie. Nieliczni mistrzowie jedynie podkreślają, że chodzi o coś więcej.

Ludzie generalnie funkcjonują głównie na fundamencie nieświadomości - nie są właściwie świadomi prawie niczego. To znaczy mają dużo założeń względem rzeczywistości. Koncentrują się na tych małych rzeczach, ale gdzieś tam nieświadomie mają zakodowane jedynie ogólne pojęcie tych ważnych, fundamentalnych spraw, które jednak pozostają zawsze poza ich świadomym zrozumieniem.

Przykładowo wspomniane wcześniej przeze mnie "życie" - jest to frazes, którym ludzie się posługują nieświadomie. Oczywiście, wystarczy tylko się zastanowić nad tym stwierdzeniem trochę, i stanie się jasne, że życie nie może nigdzie uciekać - chodzi tu oczywiście o podejmowanie decyzji - "decyzje życiowe" to kolejny frazes, zakładający, że chodzi o te decyzje, które następnie mają mieć skutki długofalowe. Nie wszystkie decyzje w momencie ich podejmowania okazują się życiowymi i na odwrót, niektóre małe decyzje właśnie okazuja się życiowymi

Z obserwacji wielu ludzi stwierdzam, że powiedzenie pewnej osoby z połowy XX wieku "bardziej określa nas to, co odrzucamy, niż to, co wybieramy" jest bardzo trafne i ma właśnie największy wpływ na całe życie.

Innymi słowy to co odrzucamy, właśnie jest przede wszystkim decyzją życiową. A robimy to ciągle - i to w 99% przypadków całkowicie nieświadomie!

Przykład: mój znajomy. W pewnym momencie stanął przed wyborem: czy wybrać drogę katolika, czy nie. Większość katolików nigdy nie wybiera świadomie, ZAKŁADA, że tak jest i tak musi być. On poddał w wątpliwość sens religii, rozmowy w rezultacie zeszły na temat tego co naprawdę jest po śmierci. Ostatecznie jednak jego wybory zakreśliło otoczenie (presja społeczna), tzn. wybrał jednak kościół dlatego, bo... inni w jego firmie chodzą do kościoła Ten jeden mały filozoficzny dylemat ostatecznie określił całe jego życie. To są właśnie te decyzje życiowe. Ostatnio stwierdził, że mu życie gdzieś uciekło, na weselach, na ciągłym spotykaniu się w sztucznym środowisku, odwiedzaniu kościoła z przymusu itp. Że ma poczucie bezsensu tych działań, ale że teraz już za późno, by coś zmienić. Oczywiście nie jest za późno - ale na tym przykładzie widać, jak ludzie mają ograniczoną perspektywę

Napiszę to jeszcze raz, bo wg. mnie to kluczowa kwestia: nie warto sugerować się niczyim zdaniem przy ważnych decyzjach, tzn. ulegać presji społecznej, bo gawiedź to ma małe rozumki ale każdy z nich uważa, że pozjadał wszystkie rozumy i ma mnóstwo rad dla innych - natomiast nie lubią ich słuchać Jak pisałem, odpowiedzi są dla gawiedzi, natomiast masowa propaganda ma działać tak, by nie zadawali PYTAŃ Np. pytań o życie, poza tymi, które z góry zostały zaprojektowane dla społeczeństwa. Dlatego kończą na frazesach - i to na tych frazesach, podbudowanych presją społeczną, opierają się ich prawdziwe decyzje życiowe. Trzeba dodatkowo wziąć pod uwagę fakt, że oni mają bardzo wąską perspektywę, nigdy nie mając szansy poznać naprawdę istotnych tematów. Często nie są nawet świadomi ich istnienia.

A jeśli są świadomi ich istnienia, to je odrzucają. I wracamy do ww. stwierdzenia:

"bardziej określa nas to, co odrzucamy, niż to, co wybieramy"

Jak stwierdził don Juan, jeśli ktoś nie podejmuje strategicznych decyzji w życiu, kończy jak reszta zwykłego społeczeństwa. Jeśli ktoś np. wybiera chodzenie razem z innymi do kościółka, to warto, by podejmował taką decyzję świadomie - a wydaje mi się, że tak naprawdę te decyzje, albo pozorne dylematy, ostatecznie są wynikiem braku PERSPEKTYWY.

Ta perspektywa dotyczy m.in. właśnie tego wątku.

Napomknąłem o tym, ale chciałbym rozszerzyć temat: w ciągu najbliższych dekad przedłużanie życia na masową skalę (co nie znaczy - większość globalnego społeczeństwa, na początku będą to jednostki) i odmładzanie organizmu stanie się faktem. Najprawdopodobniej przełom nastąpi dzięki niezależnym odkryciom naukowym, w szczególności w biologii. Kiedy tak się stanie, cały system się zawali i nie będzie mógł funkcjonować (podatki na emeryturę stracą sens, co oznacza, że ludzie będą musieli wziąć odpowiedzialność za swoją przyszłość, a nie liczyć na de facto fikcyjne państwo).

Pierwsi ludzie, którzy skorzystają z dobrodziejstw odkryć w biologii będą wzorem, za którym ruszy reszta społeczeństwa: będą walczyć z wielodekadowymi i wielosetletnimi nałogami, przywyczajeniami itd. Nagrodą będzie dłuższe życie i odmłodzenie organizmu - na początek o kilka dekad, potem ta granica będzie się przesuwać.

Za kilkaset lat stanie się oczywiste, że tą granicę można przesunąć w nieskończoność, tzn. życie fizyczne nie zależy wyłącznie od programu w DNA, który uruchamia PROCESY starzenia, ale przede wszystkim od sił - tzn. procesy starzenia, które powodują aktywację hormonów starzenia, są jedynie siłami, które można zrównoważyć lub zablokować innymi siłami - tymi związanymi z przedłużaniem życia. Oczywiście nikt nie musi czekać, aż reszta uśpionego społeczeństwa przejrzy na oczy i zda sobie sprawę, co jest możliwe. Jak pisałem w wątku o matrixie, lepiej myśleć niezależnie i robić kroki w odpowiednim kierunku PRZED innymi, osiągając w zaciszu (raczej niż się tym afiszować ) to, co dla reszty ludzkości może być dostępne za setki lat.

Trawienie, hormony, enzymy itd. - to wszystko działa dzięki programowi. Proces starzenia się jest związany właśnie z procesami. To, że trawisz, lepiej lub słabiej, określone pokarmy, również masz zaprogramowane. Osobną sprawą jest, że program można zmienić, tyle, że dotychczas nauka nie zna właściwie odpowiedzi na pytanie jak. Co nie zmienia faktu, że odnawianie komórek, czyli przeciwdziałanie tzw. procesom starzenia (to, co nazywamy starzeniem, jest bardzo uproszczonym rozumowaniem, skupiającym się jak piszesz na efekcie, a nie przyczynie), jest za-programowane. Tymi procesami można sterować, jeśli wiadomo jak, i teoretycznie można to zrobić w dowolnym wieku, tzn. nawet starzec może odmłodnieć, jest to kwestia aktywowania odpowiednich procesów. Samo wrzucanie do worka-żołądka i przetwarzanie pokarmów to dużo za mało - nie jest to przyczyna, tylko pośrednik między prawdziwą przyczyną a skutkiem, czyli rezultatem, jaki formuje organizm. Ludzie nie mają pojęcia o tym, co się znajduje w pokarmach i ich organizmach (pomijając to, co widać na ZEWNĄTRZ, czyli materialną otoczkę), i czasem zasłaniają się tzw. intuicją, że rzekomo wiedzą lepiej, niż inni. Pierwotną przyczyną przemiany w dowolnej postaci jest energia, w tym przemian chemicznych. To co piszesz, czyli dieta, to pierwszy krok owych przemian chemicznych, o których wspominasz - ale to bardzo zawężony obraz, którym posługują się tzw. eksperci od diet. Jak wspomniałem, należy wyjść poza ograniczenia tłumu i spojrzeć szerzej na to, co naprawdę ma miejsce podczas zachodzenia RÓŻNYCH procesów (jest ich bardzo dużo i ostatecznie składają się na ów rezultat, a to, że człowiek zaczyna życie jako niemowlak, który musi się rozwinąć i urosnąć, jest efektem hormonów, które tak jak piszesz są pewnym pośrednim skutkiem działania bardziej subtelnych procesów - bez względu na to, jaką dietę będzie stosował ). Nie warto natomiast się kierować powszechnie używanymi etykietkami, do których "starzenie" należy, gdyż ono tak naprawdę nic nie znaczy, poza bladym pojęciem, że "coś" zachodzi w organizmie w miarę upływu czasu - coś, czyli pewien proces, i o tym już pisałem

Do tej pory większość osób biorących udział w tym temacie wypowiadała się negatywnie, a ja swoimi postami byłem jakby przeciwwagą. Tym razem jednak będzie inaczej: nie lubię nikomu podcinać skrzydeł, bo zawsze warto brać pod uwagę szerszy obraz niż ten propagandowy, który nam serwują już od pierwszej klasy w szkołach, jednak jest pewne na 100%, że tylko nieliczni ludzie są w stanie osiągnąć coś więcej na tym polu.

Wyobraźcie sobie, że typowa kobieta lub mężczyzna w roku 2023 osiągnął życie wieczne lub przynajmniej bardzo długie (wieczną młodość, bo to jest tu podstawą, nikt nie chce być schorowanym, zasuszonym starcem, który nie rusza się z łóżka i żyje w tym łóżku stulecia lub tysiąclecia). Co będzie robił? Prawdopodobnie zajmie się podbojami płci przeciwnej (gdyż nadal będzie młoda/y i atrakcyjna/y), będzie kontynuował zaprogramowany przez media styl życia, i stale koncentrował się na konsumpcji, w tym konsumpcji alkoholów Oczywiście aż do momentu, kiedy spostrzeże się, że jego wieczne życie właśnie przez taki styl życia, a raczej sposób myślenia - a właściwie niemyślenia tylko powtarzania stale tych samych schematów, zostanie zagrożone. Nasze społeczeństwo jest mało rozgarnięte i tylko reaguje a nie przewiduje: wniosek z tego, że nadmiar alkoholu, papierosów czy ciągłego objadania się czipsami przed serialami nad netflixie ma wpływ na to, jak funkcjonuje ich organizm, wyciągają dopiero, kiedy jakiś lekarski ekspert (w cudzysłowiu) oznajmi im, że nie mają szans na przeżycie i zostało im co najwyżej X lat życia Ostatecznie te chipsy stają się częścią tego białka, którym muszą żywić się komórki lub powstawać nowe

Jako, że wiedza na temat organizmu w naszym społeczeństwie jest porównywalna z tą, którą ludzie mieli w średniowieczu, można powiedzieć, że nadal żyjemy w średniowieczu, tyle, że z dodanymi zabawkami technologicznymi. Ludzie są tylko pozornie inteligentni, w rzeczywistości są głeboko nieświadomi samych siebie i tego dlaczego reagują w określony sposób W rzeczywistości są totalnymi ignorantami, dlatego mamy sytuacją globalną jaką mamy Z tych powodów nie obawiałbym się w najbliższych wiekach przeludnienia z powodu zatrzymania umieralności w społeczeństwie Jeśli ktoś nie postawi pierwszego kroku w istotnych kwestiach, nigdy nie pójdzie w tym kierunku, tak więc panie będą dalej siedzieć w komóreczkach i interesować się wyłacznie akcesoriami do makijażu, a panowie zapychając się piwami oglądać kolejne piłkarskie, ustawione z góry rozgrywki. Zaś ta reszta, która postawi kolejne kroki, właśnie z ww. powodów nie zdradzi sekretów wiecznej młodości - i dlatego tej wiedzy nikt nigdy nikomu nie poda na tacy.

Jest takie powidzenie: kłamstwa, ch...e kłamstwa, i statystyki. Jeśli ktoś opiera swoją wiedzę na temat rzeczywistości na podstawie tego, w co wierzy statystyczny Polak lub cudzoziemiec - a wbrew pozorom, czyli wbrew temu, co przeciętny człowiek mówi, w co i czemu w coś wierzy, ludzie jak pisałem mają poglądy na zasadzie kopiuj-wklej, czyli potwierzdzone tzw. społecznym dowodem słuszności, czyli jeśli inni tak robią/mówią/myślą, to ja też "powinnam/powinienem" - można powiedzieć, że jest to mniej więcej kopia poglądów prezentowanych w przeciętnym propandowym serialu.

Nie jest. Pozornie tylko jest. Mogę wrócić tu do tematu świadomości - teoretycznie i statystycznie, na podstawie odpowiedzi przeciętnych obywateli - każdy jest zainteresowany zdrowiem. W praktyce wyższy priorytet mają fajki, balangowanie, niezdrowy styl życia, niezdrowa żywność, mnóstwo alkoholu (ostatnio bardzo intensywnie propagowanego w filmach)...

Znasz kogoś, kto brałby pod uwagę w ogóle możliwość fizycznego życia wiecznego albo przynajmniej bardzo długiego? Na tej odpowiedzi właściwie można zakończyć temat przekonywania ludzi do czegoś, co jest poza ich wyobrażeniami - które jak podrkeślałem w temacie pt. Matrix są programami.

Programy można zmienić. Ale kto tak naprawdę to robi? Nieliczni. Program dotyczący starzenia też można zmienić, ale ci, którzy są tym w ogóle zainteresowani, są ułamkiem procenta tych, którzy wierzą że w ogóle można cokolwiek zmienić. A ci, co wierzą, że można w ogóle coś zmienić, są jeszcze mniejszym ułamkiem całej populacji.

Dlatego do znudzenia będę powtarzał: motłoch ma swoje słabostki i należy je zaakceptować, ale żaden samodzielnie myślący człowiek nie powinien się nimi sugerować (czyt. informacje z GUS'u należy w ogóle wyrzucić do kosza, jeśli nie piszesz rozprawy na temat społeczeństwa polskiego).

W starożytności i średniowieczu powszechnie używano symboli - w późniejszych czasach jednak wiedza na temat symboli została zapomniana, poza bardzo małym kręgiem wtajemniczonych. Za przykład można podać Starożytny Egipt, w którym posągi tzw. bogów były symbolami, np. miały głowę szakala, sokoła itp. Podobnie sprawa ma się z innymi elementami-symbolami metafizycznymi jak te, które opisują konstrukcję metafizyczą człowieka, np. to co obecnie ze staroegipskiego tłumaczy się jako dusza lub ciało astralne w starożytnym języku egipskim nazywało się Ba (w przeciwieństwie do energetyki człowieka, czyli Ka, co jest tym samym co Ki oraz Qi w Japonii i Chinach - o Qi/Ki/Ka pisałem w poprzednich postach). Miało ono symbol ptaka - co sugerowało, że jest lżejsza od materii i potrafi się łatwo wzbić w niebo. Podobna symbolika istniała w Starożytnych Chinach - już pisałem tu kiedyś nt. 4 kierunków świata i 4 powiązanych z nimi zwierząt, z których południe było kojarzone z niebem i duszą, symbolizowaną przez - w zależności od epoki w Chinach - przez jakiś rodzaj lekkiego ptaka. Przeciwny kierunek, północny, był symbolizowany przez powolne zwierzę, czyli żółwia o twardej skorupie, i było symbolem materii. Pozostałe 2 kierunki, czyli wschodni, gdzie wzbierała się energia Qi (konkretniej mówiąc, energia słoneczna w postaci Qi nasilała się), było związane z mocarnym smokiem, który choć nadal był ciężki i twardy, podobnie do żółwia, jednocześnie już potrafił wzbić się w powietrze, jak południowy feniks lub żuraw. Na zachodzie, kiedy energia opadała, ale wciąż była jeszcze silna, "panował" tygrys, zwierzę silne ale już nie potrafiące latać, jedynie wysoko skakać dzięki zgromadzonej wcześniej energii.

Oczywiście te wszystkie zwierzęta były symbolami i oznaczały naturalne procesy w przyrodzie, a także w ludzkim ciele. To ostatnie właśnie było szczególnie kluczowe dla alchemików: dzięki tym procesom dokonywali swojego dzieła, czyli transformacji "brudnej", ciężkiej i przyziemnej energii, w symbolice alchemicznej często wiązanej z ołowiem, w symboliczne złoto, czyli wysokiej jakości energię. Jeszcze raz podkreślę, że wszystkie te zwierzęta czy metale były symbolami.

W chińskiej alchemii i kosmologii dokonano jeszcze podziału kierunków na dodatkowe 4 pośrednie, czyli łącznie 8, nazywane ba-gua lub pa-kua, w zależności od transkrypcji ("ba" czyli 八 w j. chińskim oznacza 8, zaś gua czyli 卦 oznacza trygram, i był stosowany m.in. w jednej z najstarszej znanych ksiąg świata czyli I-Ching - księga przemian - która była uważana przez taoistów za dzieło m.in. alchemiczne). Razem były stosowane do przemian - zarówno w sensie parapsychicznym do odkrywania losów, jak i alchemicznym do zrozumienia przebiegu procesów ENERGETYCZNYCH u człowieka.

Alchemicy używali takich zwrotów jak Ch'ien (niebo) i K'un (ziemia - nie mylić z materią w takiej postaci jaką znamy, chodzi tu o bieguny we wszechświecie) jako pewnych symboli, z których pierwszy oznaczał czystą energią yang zaś drugi czystą energię yin, i oba potencjalnie znajdowały się w ciele energetycznym u człowieka. Na podobnej zasadzie używali zwrotów Smok i Tygrys, które ze sobą walczyły w organizmie człowieka - przypomnę, że są to zarazem przeciwne kierunki świata: wschód i zachód. Oczywiście symbolicznie oznaczają one, jak napisałem wyżej, odpowiednio energię WZNOSZĄCĄ i OPADAJĄCĄ.

To bardzo skrótowy wstęp do alchemii chińskiej. Takimi pojęciami chińscy taoiści operowali na przestrzeni wieków i były to symbole metafizyczne, które odnosiły się do energetycznego ciała człowieka i brały udział w świadomie zarządzanych, przy pomocy umysłu, procesach, które ostatecznie transformowały ciało ENERGETYCZNE tak, że w jego kluczowym miejscu pojawiała się tzw. złota pigułka, która potrafiła zmienić zwykłe procesy metaboliczno-fizjologiczne by zapewnić życie bardzo długie lub wieczne, w tym przy udziale organu, który na zachodzie tłumaczy się jako POTRÓJNY ogrzewacz (potrójny nieprzypadkowo - są 3 podstawowe elementy alchemiczne: ołów, siarka i rtęć, i każda z części ogrzewacza: dolna, środkowa i górnna, się do nich odnosiła).

W indyjskiej alchemii jest również 5 elementów, z czego 4, związane z 4 kierunkami świata, są zarządzane przez ten 5-ty element - którym był tzw. eter. Jest to hinduskie pojęcie, które oznacza czystą i niewidzialną energię przestrzeni, i ma bezpośredni związek z umysłem, który następnie poprzez ów eter dokonuje zmian w procesach życiowych w organizmie człowieka.

Czym jest praktyka? Czy można przedłużać życie - czyli odmładzać organizm, bo oba są tym samym - wyłącznie poprzez jakieś rytuały?

Kiedyś słyszałem takie powiedzenie jakiegoś wschodniego mistrza, że nie to jest najważniejsze, co próbujemy lub wręcz forsujemy wtłoczyć jako rutynę, a nawet nie to, co jest nawykiem, ale to, co jest częścią naszej prawdziwej natury. Inaczej to ujmując: punkt prawdziwego zahaczenia, wg. filozofii tao, znajduje się głęboko w umyśle, a nie polega na zewnętrznej manifestacji.

Wielu ludzi, w tym Chińczyków, którzy uważają się za adeptów taoizmu, w rzeczywistości mu zaprzecza - bo chodzą na ćwiczenia tai chi, qi gong, wu shu i inne tego typu przekonani, że polega to na uczeniu się ruchów ciała, względnie jakichś aktywnościach typu oddychanie.

Dla odmiany, ich własny "patron", Lao Tzu, wyraźnie napisał, że chodzi o tą ukrytą istotę sprawy - "tao". I to zwykle trudno jest zrozumieć. Bo ludzie myślą zewnętrznymi kategoriami: organ się psuje, bo nie ma np. dostatecznej ilości jakiegoś hormonu, bo jest niezbalansowana ilość krwinek białych i czerwonych, itp. To NIE jest istota sprawy.

Jeszcze raz wrócę do postawionego pytania, właśnie kluczowego: "Czy można przedłużać życie", prowadzące do pytania, czym w istocie jest życie?

Czy życie to tylko biologiczna FORMA fizyczna? Czy też może tzw. oddech, o którym mówili np. Indianie, że bez oddechu nie ma życie? A może to elektryczne prądy, które mkną przez organizm i bez których istnienia organizm nie ma szansy funkcjonować?

A może te wszystkie powyższe elementy mają jeszcze bardziej subtelne źródło, tzn. źródłem życia jest umysł?

Zauważyłem coś takiego: 5 lat dla współczesnego człowieka to dużo - współczesnego, czyli takiego, o którym mówi historia (a nasza oficjalna znana historia cywilizacji jest uboga, bo liczy zaledwie parę tysięcy lat wstecz). Tymczasem 5 lat tak naprawdę to tyle co nic. Jednak człowiek się mocno zmienia przez 5 lat: pominę lata poniżej 18, ale między 18 a 23 rokiem życia, pomiędzy 23 a 28, pomiędzy 28 a 33 itd. Niekoniecznie fizycznie te zmiany są wyraźne, ale jeśli ktoś jest spostrzegawczy, zauważy, że psychika człowieka wyraźnie się zmienia - jest diametralna różnica między ekspresją osoby w wieku lat 20 i w wieku lat 50-60. Osoba w wieku 20 lat sprawia wrażenie młodego w sensie zachowania i ekspresji, zaś osoba w wieku 60 lat ma zupełnie inną ekspresję, nawet osoba w wieku 25 lat ma zupełnie inną ekspresję niż w wieku 20 lat.

Typowa odpowiedź mogłaby brzmieć: widać upływ czasu. Ale to nie chodzi o czas, ale o wewnętrzną energię, o której mówili oczywiście także taoistyczni alchemicy. Ta energia ma przede wszystkim charakter umysłowy, ale oddziałuje na fizjologię, psychikę człowieka, a przez to pośrednio na organizm. Także według aktualnego stanu nauki hormony kontrolują i regulują procesy życiowe w organizmie, w tym tzw. hormon śmierci, są oczywiście też hormony młodości. Krążą one we krwi, i mogą być sztucznie wtłoczone z jednego organizmu w drugi. Jednak to nie zadziałało - bo nie mamy technologicznego rozwiązania problemu starzenia. A więc co?

Umysłu nie da się oszukać. Jeśli ktoś ma "starą" psychikę, to nawet po hormono-terapii odmładzającej będzie wyglądał jak karykatury aktorów i innych celebrytów, którzy są klientami współczesnej medycyny estetycznej.

Mam praktyczne obserwacje tego, że to, co pisali taoiści nt. konieczności zadbania o swoją psychikę, umysł i energię, obserwować ją i odmładzać jest bardziej istotne. I tu wracam do początku wypowiedzi: nie chodzi tu o rytuały ani rutynę, choć te są też istotne - ale o naturalne dążenie do młodości, w pierwszej kolejności przez zachowanie świeżego, młodego spojrzenia na wszystko w życiu. Życie ma swoje źródło nie w atomach, ale właśnie w ukrytym na pozór, wewnętrznym aspekcie naszej natury. Umysł musi być silniejszy od materii, fizjologii itd. - tak, by sam sobą mógł zarządzać i odpowiednio samego siebie kierować w kierunku takiego rodzaju spojrzenia na rzeczywistość, która przypomina bardziej dziecięce spojrzenie, a nie spojrzenie starca znużonego życiem. A umysł przekłada się na energię. Wówczas cała reszta, włącznie z ekspresją, będzie również iść w odpowiednim kierunku - młody człowiek "ma" dużo energii, ale zgodnie ze wskazówkami starodawnej medycyny chińskiej, z "czasem" ją traci. Dlaczego?

Hmm... również mam naukowe i mentalne lub też "techniczne" podejście do rzeczywistości, ale myślę, że to daleko idące uproszczenie. Nie wszystkie informacje docierają do umysłu w jasny, mierzalny i całkowicie świadomy sposób. Lao Tzu mówił, że trzeba wyjść poza to, co mierzalne, definiowalne lub możliwe do "nazwania" - bo prawdziwe ŹRÓDŁO rzeczywistości jest zawsze poza tym, co możemy łatwo zamknąć. Wbrew pozorom jest to logiczne, że własnie nie ma sensu zamykać się tylko w tym, co definiowalne: tym, co definiuje, jest Twój własny umysł, a więc jest coś, co wykracza poza to, co zostało zdefiniowane, więc definiujesz w następnym kroku swoją zdolność do definiowania - i znowu dotykasz tego samego problemu, że posłużyłaś się przy tym procesie meta-definiowania zdolnością, która wykracza poza te szersze ramy, i tak w nieskończoność. Jest to stary i znany problem, zajmowali się nim właśnie ludzie, którzy z uporem maniaka twierdzili, że wszystko może być mierzalne i definiowalne - czyli matematycy, tacy jak Hilbert. Hilbert twierdził, że można stworzyć pewien system meta-matematyczny, który pozwoli wszystko określić - mówiąc inaczej, sprowadzić całą rzeczywistość do matematyki, a następnie tą matematykę do pewnego nad-systemu abstrakcyjnego. Oznaczałoby to, że cała rzeczywistość jest mierzalna.

Niestety, szybko poległ. Do końca życia upierał się, że można to osiągnąć i walczył ze wszystkimi, którzy zaprzeczali jego wysokiemu autorytetowi. (Pisałem już, żeby nie kierować się autorytetami?). Jego młodsi koledzy po fachu, w tym w szczególności Kurt Godel, udowodnili, że NIE JEST możliwe zamknięcie żadnego "systemu myślowego" w jakiejś definiowalnej próżni - tzn. mniej więcej to, co opisałem wyżej. Udowodnił to jednak przy pomocy czystej matematyki, a nie luźnego opisu jak ja to zrobilem, ale ostateczny wniosek jest ten sam.

Ten wniosek wysnuli już starożytni, nie tylko taoiści, podobne koncepcje istniały w Starożytnym Egipcie i w innych kręgach.

Jeśli uważasz, że powyższe to nieprawda, a koncepcja tao (czyli coś z definicji niedefiniowalnego ) jest zatem dla ciebie bezsensowna, to zapytaj siebie: JAK ZMIERZYĆ ŻYCIE, a konkretniej jego źródło? Po ilości krwi? Elektrycznych impulsach w ciele? Szybkości ciosu w kung fu? Szybkości biegu? Szybkości reakcji na wydarzenie? Nie ma to sensu. Nauka próbuje za pomocą malutkich, wyodrębnionych punkcików, które mierzy, takie jak tętno serca, dojść do bardzo daleko idących wniosków - a jest to jak powiedzenie o ślepcach dotykających różnych częsci słonia i dochodzących do różnych wniosków.

Kolejna sprawa: czy każdy aspekt rzeczywistości musi być użyteczny? Jeśli udaję się na romantyczny wieczór przy zachodzie słońca, to niewiele on zmieni w zasadzie w moim życiu, ale potrafię docenić piękno tego momentu - ale nie potrafię zdefiniować czemu dla mnie i drugiej osoby jest piękny.

Wolę przyjąć pragmatyczne, ale obiektywne podejście: mierzalność jest ważna, ale nie można na niej się zatrzymywać. A to właśnie wiele ludzi we współczesnym świecie robi, bo tak jest uczona w szkołach - mamy do czynienia z tzw. inteligentnymi idiotami. Są inteligentni, potrafią z palca podać ci wiele faktów encyklopedycznych (czyli zmierzonych, np. średnia długość trąby słonia wynosi tyle i tyle, tętno u konia różni się od tętna człowieka o tyle i tyle, długość pasma DNA ma tyle i tyle kilometrów gdyby go rozciągnąć itd.), ale tak naprawdę g... wiedzą To nie mierzalność ani definiowalność są istotą ("tao") sprawy - ale właśnie twój umysł, który zakreśla owe ramy. Warto zatem przesunąć punkt uwagi z miary tętna na to, co chcesz tak naprawdę za pomocą tego zmierzenia osiągnąć, oraz w jaki sposób - i w tym przypadku dochodzimy do drogi, która jest zaproszeniem do następnej drogi docierającej do sedna. Tao właśnie jest tłumaczone także jako "droga", a nie tylko "istota" i "cel"... Jak widać, tao to taka uniwersalna koncepcja, która pozwala naukowcom mieć szerszą perspektywę na to, co próbują obliczać i mierzyć.

Podsumowując, uważam, że życia nie da się zmierzyć, i nawet, jeśli osiągniesz wieczne życie przy pomocy mierzalnych technik / technologii, to będzie to trochę przypadek, bo nie będziesz rozumiała życia, tak samo jak współczesny naukowiec nie rozumie elektryczności, i tak samo współczesny człowiek nie rozumie czym tak naprawdę jest materia, światło itd. ale nie przeszkadza im to wykorzystywać tych sił w praktyczny sposób - rolnik, przykładowo, widzi, że jeśli uprawy są wystawione na światło słoneczne, to rosną, i to jest właśnie użyteczne podejście. Oczywiście to, że jest idiotą, nie przeszkadza mu zasadzać co roku nowych plonów

Moją ambicją jednak jest naprawdę poznać to, czym jest życie, a nie zasłaniać się "magicznymi" technologiami, które tylko udają, że wiedzą, na czym polega życie.