Nieśmiertelność. Prawda czy fikcja? (Strona 1 z 20)

Też fakt. Tyle że w jaki sposób udało im się dożyć 400 lat?
Ja obstawiam na zdrowe jedzenie, medytację a przede wszystkim na bycie szczęśliwym.

Nieśmiertelność to jednak prawdopodobnie dobre określenie.

Ludzie kierują się współczesnymi (mającymi ok. kilka tysięcy lat) dogmatami, że komórki ciała zawsze muszą z "wiekiem" zmieniać swoje działanie - na "gorsze". Można nie tylko poprawiać ich działanie - można je utrzymywać w prawidłowym (witalnym, życiowym, czyli niestarzejącym się) stanie w rzeczywistości w nieskończoność. Sprawa rozbija się o odpowiednią świadomość (główne siły życiowe / witalne pochodzą z wyższych planów naszego Słońca) oraz energię dostarczaną organizmowi i systemowi energetycznemu.

Koncepcyjnie można to przedstawić wg. wzoru:

Życie = Energia (i ruch)
i analogicznie:
Śmierć = brak Energii (i brak ruchu, czyli blokady)

Innymi słowy, przedstawiając zagadnienie matematycznie, śmierć jest przeciwnie proporcjonalna do stanu energii (czyli życia).

To ta sama zasada, która mówi, że ciemność jest przeciw proporcjonalna do ilości światła. Wszechświat działa w bardzo prosty sposób.

Dodatkowo ważna kwestia dotyczy utrzymywania balansu między energiami - Małgosia wyżej podała odpowiednie sugestie do poszukiwań z kręgu taoizmu, który zachował dzisiaj najwięcej źródeł tego typu. Lepsze i dokładniejsze źródła nt. nieśmiertelności są w starożytnych bibliotekach Sumeru czy Egiptu - oczywiście dzisiaj niedostępnych dla zwykłego "śmiertelnika" a także w przekazach channelingowych.

Poniżej zamieszczam link do snu, czy może spotkania we śnie, który kiedyś tu zapisałem:

[url]http://kosmita.ofp.pl/forum/viewtopic.php?pid=5519#p5519[/url]

Zauważyłem, że bezpośredni kontakt z ziemią, tak jak mówił ów Arkturianin ze snu, rzeczywiście działa tak, jak to opisał. Dostarcza prawdziwej energii ciału, zmniejsza zapotrzebowanie na fizyczny pokarm, zmienia nawyki żywnościowe itd. Siedzenie w zamknięciu dla odmiany odizolowuje od naturalnych energii.

Naturalne energie z kosmosu, w tym z gwiazd i ze słońca, połączone z ziemską energią, mogą potencjalnie uczynić człowieka nieśmiertelnym - jeśli tego chce i tak długo jak chce.

Starożytny egipski symbol życia Ankh właśnie dotyczył życia wiecznego, czyli tzw. nieśmiertelności w dowolnej postaci.

Większość chińskich taoistycznych nieśmiertelnych, jak czytałem, po prostu zmieniała w pewnym momencie stan swojego ciała - na energetyczny. Wydaje mi się, że dojście do tego etapu zajmowało im tyle lat, ile opisała Małgosia.

To prawda, że nauka jest bardziej skomplikowana - także bardziej, niż Ty to opisałaś.
Moim celem było przedstawienie istoty i wskazówek na najbardziej ogólnym poziomie - o czym dalej.

To byli taoiści. Natomiast oni nie burzyli systemu! Jeśli dobrze zapoznasz się z założeniami taoizmu, to wyrastają one ze znacznie starszej (nazywanej przez Lao Tzy wiedzą starożytnych) nauki - których taoizm uważał za zaledwie cień dawnej, pełnej chwały przeszłości; oczywiście nie tylko on. Znam dobrze założenia tego systemu, i jest mi zresztą bliski. Dobrze, że wspomniałaś o kilku podstawowych założeniach praktycznych taoistycznego podejścia do życia:

Rzeczywiście ruch to centrum idei taoistycznej, ale nie wszyscy uprawiali sztuki walki. Co więcej, jest on łączony z bardziej współczesnymi taoistami (tj. na przestrzeni kilkuset ostatnich lat).

Tak, a jest ich więcej, w tym Qi (Chi), czyli energia, odpowiedni stan umysłu, odpowiedni stan emocji, balans energetyczno-życiowy itd. To, o czym piszesz (ruch fizyczny, odżywianie, oddychanie i jeszcze inne elementy) to przede wszystkim podstawy TCM (tradycyjnej medycyny chińskiej), mającej to samo źródło, co filizofia taoizmu.

Można mnożyć oczywiście listę zaleceń "koniecznych" do przestrzegania, i jest to ważny krok w odpowiednim kierunku. Jednak...

Kluczem jest zrozumienie istoty tematu (świadomość), która owe szczegóły układa w odpowiednim kontekście. A te zaginęły niestety - co sama napisałaś - w bogatej historii dziejów starożytnych i nowożytnych Chin, włączając to wielokrotne niszczenie (palenie) niemal wszystkich dzieł taoistów, włączając w to m.in. dzieła z alchemii nieśmiertelności.

Co nie znaczy, że te dzieła musiały być bardzo cenne. Raczej szukałbym bardziej u źródeł, także metodami niekonwecjonalnymi. Zainteresowałbym się także innymi cywilizacjami (ich mistycznymi zainteresowaniami), jeśli już koniecznie szukać w przeszłości.

Natomiast nie powiedziałbym, że próżno szukać. Ta wiedza oczywiście zaginęła, a większość mistrzów tai-chi czy nawet qi-gong nie wychodzi poza pierwszy "poziom" ścieżki nieśmiertelności nakreślonej przez taoistów, który zapewnia jedynie zdrowie i dłuższe życie. Ale nie obstawiałbym, że nie ma już żadnych, którzy zachowali część z dawnych sekretów

W porządku. Jest to Twoja prawda: widocznie te czynniki są aktualnie dla Ciebie najistotniejsze.

Warto szukać poza autorytetami. Zresztą dotyczy to wszystkiego. Trzeba sięgnąć do własnego rdzenia, wnętrza - centrum. To właśnie jest tym, o czym taoiści tacy jak wspomniany Lao Tzy mówili, kiedy mieli na myśli Tao.

Nie. Kontemplacja dla kontemplacji rzeczywiście jest pułapką.

Główną praktyką faktycznych taoistów (tych, którzy dążyli do czegoś więcej, niż dbanie wyłącznie o sprawy zdrowotne i ruch), jednak nie były sztuki walki, a alchemia.

Rzeczy, o których piszesz wyżej, dla mnie też są aktualnie bardzo istotne.

Natomiast uważam, że nie warto się ograniczać, to po pierwsze. Ta sama wiedza, czy może raczej wskazówki jej poszukiwania (bo tym w istocie jest taoizm), jest dostępna także gdzie indziej. Jeśli znasz książki Castanedy, to z pewnością dostrzeżesz liczne podobieństwa między nauką Don Juana a wieloma innymi, łącznie z taoizmem.

Jeśli ktoś chce być mistrzem w przedłużaniu życia dla samego fizycznego przedłużania życia, to faktycznie po tym rezultacie można go tak oceniać. Natomiast dla tych adeptów taoizmu, wśród których byli także władcy Chin, kiedy był to cel (nieśmiertelność) sam w sobie "na skróty", bez realnego udziału świadomości, to zawsze ponosili porażkę (zgodnie ze znanymi źródłami). Zwykle próbowali go osiągnąć koncentrując się właśnie na zewnętrznych aspektach (w tym tzw. eliksirze nieśmiertelności); metody kontemplacyjne zdobyły większą popularność dopiero z nadejściem nowych prądów filozoficznych z zachodu (zwłaszcza indyjskiego buddyzmu). Mocno to wpłynęło na taoizm i konfucjanizm.

Myślę, że koncentrując się jedynie na pierwszym etapie, czyli fizycznych, zewnętrznych aspektach, rzeczywiście tak jak piszesz nie osiągnie się nigdy nieśmiertelności.

Powiedziałbym, że tak samo jak wspomniana kontemplacja musi czemuś służyć, również analiza ("Dopiero po przełożeniu tych pojęć na nasz system pojmowania ") musi być umieszczona w odpowiednim kontekście.
Kontekst natomiast może być rozszerzany wyłącznie poprzez poszerzenie świadomości.

Dlatego zamiast dokonywać żmudnej, akademickiej pracy, zastanawiając się, czym jest a czym nie jest Qi, czy jakikolwiek element obcej, zwłaszcza starożytnej kultury - co robią filozofowie i akademicy właśnie - uważam, że należy właśnie skupić się na świadomości.

I dlatego też jestem przekonany, także powołując się na taoistów, że istota nieśmiertelności jest ukryta przede wszystkim w naszym wnętrzu, w świadomości - w rdzeniu naszego "bytu", czyli czymś, co właśnie oni określali mianem "tao" (stąd nazwa: taoiści, a nie np. mistrzowie sztuk walki) .

"Trzymając się odwiecznego Tao i opanowując teraźniejszy byt można poznać
odwieczny początek. Nazywa się nicią Tao."

"Tao, które można wyrazić słowami nie jest prawdziwym
Tao. Imię, które może być nadane, nie jest stałym imieniem."

Chodzi tu o rdzeń, z którego wyłania się (manifestuje) cała rzeczywistość. Na sięgnięciu tego nie-zamanifestowanego rdzenia - mocy stwórczej - polegało mistrzostwo taoistów, do których drogą ("tao") była oczywiście odpowiednia praktyka.

W ten sposób, będąc u źródeł mocy stwórczej wszechświata (w tym nas samych), można osiągnąć np. nieśmiertelność.

Ok, to Twoja ścieżka. Napisałem już własną opinię na jej temat wyżej - jest to pierwszy etap taoistycznych osiągnięć.

Na to pytanie też odpowiadałem. Nawiasem, całe życie to ruch, zmiany i poszukiwanie - gdyby nie to, stalibyśmy w miejscu. Jeśli nie wychodzisz poza własne schematy i ograniczenia świadomościowe, przekonaniowe i umysłowe, tak właśnie się dzieje.

Czasem wystarczy zmiana (przeskok) w świadomości, by pominąć całe lata zbędnych, jak się okazuje potem, praktyk.

1. Udokumentowanie nie świadczy o wartości.
2. No i udokumentowanie Hejala (przez samego siebie?) nie przekonuje mnie.

Ostatnio czytałem zwiastunów świtu i tam było napisane że ponoć uprawianie seksu z kobietą podczas menstruacji jest elementem rytuału który ma na celu przedłużenie życia.

Na podsumowanie:

[url]http://www.najbogatsi.pl/index.php?dz=nowosci&id=69[/url]

Bardzo dobry artykuł Wacławm!

[url]http://www.national-geographic.pl/national-geographic/ludzie/zyc-800-lat-tylko-po-co[/url]

Można oczywiście teoretyzować o nauce, inżynierii, operacjach, i możliwościach "fizycznych" itp. Udawać, że wie się kiedy coś się stanie a kiedy nie.

Ale szczerze mówiąc, myślę, że te ograniczenia i przekonania, które na siebie nakładacie - co można a czego nie - są wyłącznie "ochroną" z podświadomości. Tak zwykle się dzieje, gdy ludzie za wszelką cenę próbują "udowodnić", że coś nie jest możliwe.

Są jednak ludzie na tej planecie, także w obecnych czasach, które takie efekty osiągają. Ponieważ sam działam w tym kierunku, dzielę się obserwacjami i spostrzeżeniami, a także wiedzą i doświadczeniem, które przez lata zdobyłem. Piszę to nie tylko dla dyskusji, ale przede wszystkim, by osoby, które wyłącznie czytają (lub będą to czytać), mogły mieć lepsze pojęcie, z czym się to wiąże.

Wszystko jest energią (wibracją), także ciało ludzkie, komórki i DNA. Zależą one od energii. W książkach B. Marciniak jest trochę sugestii na ten temat - jak na przykład to, w jaki sposób światło (energia) reaguje z DNA, umożliwiając osiąganie rzeczy, które wydają ludziom się nieprawdopodobne.

Ale to tylko jeszcze jedna iluzja tej rzeczywistości, oraz nieświadomości obecnego rodzaju ludzkiego.

A propo cytatów Lao-Tzy, jeszcze parę z jego monumentalnego dzieła (bo losowe cytaty nie mają sensu, jeśli nie ma kontekstu):

Dotyczy to także chińskich taoistów. Nie wszystkie "dzieła" były równie wartościowe, a wielu przypłaciło życiem próby stworzenia eliksiru nieśmiertelności - co za ironia nawiasem.

Obawiam się, że jest tak, jak piszesz: to praca nad sobą.

Technologia jest często drogą na skróty (oraz pułapką): udostępnianiem możliwości, których człowiek bez niej nie posiada. Zaś zaawansowana technologia bez świadomości to prosta droga do samo-destrukcji.

Dlatego pisanie o tym, że człowiek jest uzależniony od technologii (inżynierii we współczesnej naukowej postaci), uważam za nieuzasadnioną wiarę - taką samą, jak to, że wygląd można poprawiać (i usuwać efekty starzenia) wyłącznie operacjami plastycznymi (pomijam makijaż etc. ). Ale tak większość ludzi uważa.

Można pracować nad poziomem fizycznym.

Można pracować nad poziomem energetycznym - który nazwałaś rodzajem inżynierii. Nie jestem pewien co do definicji, ale ok, można by nazwać alchemię energetyczną jakimś rodzajem technologii energii.

No i można też pracować nad poziomem świadomościowym - sięgając bardziej w głąb istoty człowieka.

Praktyka taoistyczna oczywiście obejmuje wszystkie trzy, i jeszcze inne, powiązane metody - tak jak wyżej o tym pisaliśmy.

Świetnie, że o to pytasz. Najpierw więc zinterpretuję cytaty, które sama napisałaś, następnie przejdę do własnych.

Zgadzam się. To samo dotyczy wszelkich dzieł starożytnych.

Jak historycy mogą twierdzić, że je rozumieją, skoro kontekst ciągle jest zagadką???

Też tak myślę. Są tacy, którzy to robią - także w temacie, o którym piszemy. Tzw. medycyna energetyczna jest dla mnie bardzo obiecująca i interesująca, i robi coraz większe postępy. Jedynie mało jest liderów na tym polu, póki co.

Można oba. Jest o tym sporo w tekstach alchemicznych taoistów.

Spokój serca wydaje się w naszym języku (i kulturze) mało istotny. Starożytni (w tym Chińczycy) przypisywali sercu kluczową rolę, i przypisywali mu dużą część umysłu. Brak spokoju prowadzi do ekscesów i chaosu w energiach człowieka.

Energetycznie, by osiągnąć nieśmiertelność, człowiek musi kontrolować własne "prądy" (myślowe oraz energii). Dzięki temu energia może płynąć tak jak powinna.

Chińczycy robili dużo porównań do zwierząt i przyrody w ogóle. Na tym ostatecznie opierały się korzenie taoizmu. Dlatego wydaje mi się, że te odniesienia nie są w cale takie enigmatyczne, są to proste prawdy, których pełne są chińskie teksty medyczne (i taoistyczne). Chodzi o utrzymanie ciała w ruchu (żwawym), właściwym śnie; co do żółwia można mieć większe wątpliwości, ale prawdopodobnie chodzi o właściwą postawę podczas siedzenia - tak, by Qi / Prana, która jest dostarczana przede wszystkim przez powietrze, dopływała we właściwy sposób i ilości.

W chińskiej "poezji" jest sporo poukrywanych prawd.

Teraz cytaty, które sam zamieściłem - oględnie:

Tam są zamieszczone sugestie m.in. co do tego, w jaki sposób można osiągnąć wieczne trwanie. Wszystko oczywiście w naszym świecie ostatecznie sprowadza się do energii (a energia jest kierowana przez świadomość).

Energia jest w ciągłym ruchu.

W naszym świecie energia przepływa między przeciwstawnymi biegunami (których pra-korzeniami są rzeczywiste bieguny "pra-kosmiczne" nazwane yang i yin).

Np. biegunem yin jest wnętrze Ziemi, a yang - Słońce i kosmos ("niebo").

Ponieważ za życie odpowiada przepływ energii, stąd jest w tekście (odnośników w dziele Lao Tzy do nieba i ziemi jest bardzo dużo, tu z konieczności muszę wybierać cytaty) mowa o nich.

Cały kosmos to wiecznie przepływająca energia. Taoizm przede wszystkim polega na naturalnym "włączeniu" się w ten przepływ - a jest to dlatego ważne, bo ludzie mają wyłączone (deaktywowane) ośrodki, które pozwoliłyby mu korzystać z głębszych, kosmicznych poziomów energii (w tym odmładzającej energii Słońca - zwłaszcza na wyższych poziomach energetycznych). To oczywiście prowadzi do powstania alchemii energii.

By tego dokonać, istotne są pewne decyzje na najbardziej fundamentalnych poziomach - czyli na poziomie czystej świadomości. Stąd Lao Tzy poświeca tyle umysłowi - a mówiąc dokładniej, jego fundamentalnych paradygmatom.

"Działanie bez wysiłku" (tłumaczone na różne sposoby - nie ma prawidłowego tłumaczenia tego chińskiego zwrotu na języki zachodu) to tak zwany stan wu-wei. Oznacza on, że ktoś osiągnął (sięgnął w głąb swojej świadomości) poziom, z którego może osiągać wszystko (w tym regulować swoje ciało, emocje, umysł, energię, a także otoczenie) przy użyciu samej woli - poprzez decyzję. Działanie następuje na poziomie woli, albo rdzenia.

Ów rdzeń - najgłębszy poziom człowieka, zwany Tao - wg. kosmologii taoistycznej jest "pusty", coś jak czarna dziura. Jest to poziom poprzedzający jakąkolwiek manifestację - w tym manifestację energii podtrzymującej życie (fizyczne, eteryczne, astralne, mentalne, duchowe...) człowieka.

Co do stałości: taoizm mówi o wiecznej zmianie. Jedyne, co się nie zmienia, to Tao - ów wewnętrzny "przed-duchowy" rdzeń człowieka. To sięgnięcie świadomością tego rdzenia (najgłębszego "ja") było celem adeptów taoizmu.

Energia się zmienia. Jedynie wewnętrzny "rdzeń", coś jak "nasza boska wola", czy jakkolwiek to nazwiemy, jest stały. To właśnie na nim taoiści mieli ambicję się opierać.

Ale nie trzeba opierać się wyłącznie na dziełach starożytnych. Chodzi o połączenie ze swoimi najgłębszymi "kosmicznymi" poziomami, które opierają się na energii, lub czystej świadomości. Były one różnie nazywane przez różne tradycje - mniejsza o nazwy.

Wykraczają one daleko poza ciało fizyczne - a człowiek istnieje na bardzo wielu poziomach, nie tylko na Ziemi. Jego cząstki świadomości istnieją także w kosmosie, i poza nim.

Niestety, ja tak samo się zachowywałem. Dlatego musiała nastąpić jakaś zmiana, i stąd zainteresowałem się tematem.

Żeby to można było jeszcze w ogóle nazwać jedzeniem...

Też tak było ze mną. Od urodzenia miałem to zakodowane w umyśle. Dlatego ciągle piszę, że świadomość i przekonania są - jednak - kluczowe.

Ale podobnie jak ty, twierdzę, że ćwiczenia fizyczne są bardzo ważne. I też, że są takie, które tylko eksploatują, a nie pomagają.

Dodałbym do tego, co napisałaś, że przede wszystkim należy postawić na swoje własne odczucia. Nie ma idealnych ćwiczeń dla każdego, bo każdy jest inny. Każdy powinien sam wyczuć, które ćwiczenia (z ich ewentualnymi modyfikacjami) najlepiej się dla niego sprawdzają.
Chińczycy - każdy mistrz kung fu, tai chi, qi gong - właśnie dokładnie to robili: zmieniali i dostosowywali styl, którego nauczyli się od swojego mistrza.

Albo raczej: jednocześnie na wszystko. Postęp nie jest linearny tak, jakby chciał to widzieć ludzki, linearny umysł.

To jedna z dróg. Niektórzy taoiści nią właśnie podążali. Są też inne drogi.

Mam wrażenie, że nasze drogi są dokładnie odwrotne. Zaczynam z drugiej strony: od umysłu, a następnie poszukuję rozwiązań fizycznych (raczej niż na odwrót).

Każda droga jest właściwa - jeśli jest świadoma i prowadzi we właściwym (pożądanym) kierunku.

Z jednej strony, tak właśnie jest jak piszesz. Wtedy jest to droga przez "walkę" i powolny postęp. Też tego doświadczyłem.

Z drugiej strony wiem, że czasem bywa jednak inaczej. Ostatecznie to, o co chodzi, to zmiana.

Jeśli zmiana następuje na wystarczająco wysokim poziomie (do którego odnosił się wspomniany Lao Tzy i inni jego następcy) - tzn. bardziej u źródła - to robisz to tak, jakbyś zmieniała cały bieg rzeki u jego źródełka: i to nie jest już tytaniczna praca, a okazuje się zaskakująco prosta, naturalna i intuicyjna. Jaka jest tu różnica w porównaniu do pracy, którą trzeba wykonać, by zmienić choć o trochę bieg rzeki u samego "dołu".

A tym źródłem w umyśle są właśnie wyższe poziomy świadomości, do których można sięgnąć. To od nich zaczyna się wszystko. I tego (owej szybkiej zmiany w świadomości) też doświadczyłem.

Życie na stałe w taki sposób to właśnie ów taoistyczny "mityczny" stan "działania przez niedziałanie", wu-wei.

Dokładnie. Dlatego wybieramy sobie z niego to, co akurat nas interesuje tutaj.

Plejadianie podają wiele technik szybkiej nad-ewolucji, a DNA oczywiście jest kluczem do zmian w ciele fizycznym oraz jego możliwości.

Ale DNA to taki komponent zależny od energii (lub światła, jeśli trzymać się termingologii plejadiańskiej). Dlatego zamiast skupiać się na pośredniku, lepiej sięgać do źródła: którą jest energia oraz świadomość.

Wydaje mi się że wiele rzeczy które opisano w zwiastunach już się dzieje. Choćby młodszy wygląd, wydaje mi się że dzisiejsza młodzież wygląda o wiele młodziej od poprzednich pokoleń.

Tak dobrego dowcipu dawno nie słyszałam, brawo Ka-nu!!! Aż się popłakałam (oczywiście ze śmiechu)!

Nie chodzi o to, jak dzisiaj wyglądasz tylko jak będziesz WYGLĄDAŁ I SIĘ CZUŁ za 40 lat. Jeśli robisz to samo co Twoi rodzice, to nie oczekuj innych rezultatów (średnia życia mężczyzn w Polsce 70,4 lat). Chcąc mieć inne rezultaty musisz robić zupełnie coś innego, co przedłuży znacząco Twoją egzystencję i zatrzyma procesy starzenia. Tutaj sugeruję skorzystać z wiedzy tych, którym się już udało, bo tych 70,4 lat minus Twój wiek może być za mało, aby do tego dojść samodzielnie. Zacznij pracę nad sobą, bo dzisiaj mija kolejny dzień Twojego życia...

To nie powód żeby uciekać gdzieś na odludzie tylko dlatego że dobrze wyglądamy i się czujemy. Wręcz przeciwnie, to dowód na to, że jak się chce to można! To nie jest nic wstydliwego, wręcz przeciwnie, trzeba o tym głośno mówić, bo a nuż znajdą się naśladowcy...

Ludzie nie wierzą w takie rzeczy jak długowieczność, bo nie zadają sobie trudu, aby to sprawdzić, żyjąc w otępieniu i marazmie. Ale to w końcu ich życie i ich decyzje i nam nic do tego, nie możemy ingerować włażąc z butami w życie innych ludzi. Każdy jest kowalem swojego losu i w tym sensie to bardzo życiowa sentencja. To właśnie brak dociekliwości w życiu jest zawsze fatalny w skutkach, dlatego ciągle powtarzam: czas najwyższy zburzyć swoje iluzje i zastąpić je prawdziwą wiedzą!

Dziękuję za miłe życzenia, nie wiem czy(m) na nie zasłużyłam. To nie rady tylko spojrzenie z innej perspektywy. Moim zamiarem nie jest narzucanie czegokolwiek komukolwiek, co to to nie. Twoje wyczucie co do tego, co napisał Ka-nu nie jest stępione, napisał to z taką powagą, że nie mogłam się powstrzymać. Wiem, jestem okropna, ale nic na to nie poradzę. Przepraszam Ka-nu jeśli poczułeś się dotknięty...

Apropo żeńskich energii, to ci praktykujący sztuki walki przywiązują bardzo dużą wagę do żywiołu wody, twierdzą że woda jest żywiołem niepokonanym i należy brać ją za wzór. Jest bezkształtna i przybiera taką formę jaką w danej chwili powinna przybrać. Wlana do szklanki jest szklanką, wlana do dzbanka staje się dzbankiem, z nikim nie walczy a zawsze wygrywa. Gasi ogień, spadając kropla po kropli drąży skałę, pokonuje metal zamieniając go w rdzę, parując w atmosferze powoduje, że wiatr zanika, jej brak powoduje że drzewo usycha. Daje życie i odbiera życie. Gdy ogień się z nią zetknie zamienia się w parę, aby potem z jeszcze większą siłą spaść w postaci deszczu. Te zalecenia Taoiści przekształcili w bardzo konkretne zalecenia praktyczne i stworzyli systemy, które przetrwały do dzisiaj w takiej lub innej formie.

Energię, która odmładza cały system energetyczny i organizm fizyczny każdy nosi w sobie, tylko nie ma pojęcia w jaki sposób ona funkcjonuje. Jeśli jesteś w stanie postarzeć się a później poodwracać procesy starzenia i z powrotem cofnąć zegar biologiczny to znaczy że posiadłeś wiedzę w temacie długowieczności. Takie praktyki stosowali właśnie ci długowieczni. Potrafili odwracać procesy w swoim organizmie, dożywając tylu lat. Dlaczego łączyli to ze sztukami walki? Bo Chiny w tamtym okresie to był istny dziki zachód, jeśli można tak rzec. Nie było policji broniącej obywateli przed przestępcami. Co z tego że byłeś długowieczny jak mogłeś stracić życie z byle powodu w zwykłej bójce? Dlatego ci ludzie dożywali sędziwych lat bo potrafili bronić swojego życia i robili to perfekcyjnie, stosując w praktyce wymyślone przez siebie zasady.

Tyle apropo Taoistów. Są jeszcze inne podejścia do tematu: buddyjskie, hinduistyczne (joga), japońskie (zen). Kierunek ewolucji był od hinduizmu do taoizmu i buddyzmu. Zen powstał na bazie buddyzmu. Dzisiaj sam diabeł nie dojdzie ładu w tym wszystkim. Jedni pożyczali teorie od innych po to, by później je odrzucić, bo w międzyczasie odkrywali coś nowego. Dlatego ja nie przywiązuję aż takiej wagi do założeń teoretycznych (mających dzisiaj nieco archaiczny charakter), tylko interesuje mnie praktyczny aspekt wynikający z tych teorii i tu zawsze przeżywałam szok i zaskoczenie. W zasadzie na bazie współczesnej wiedzy medycznej możesz już sobie odpowiedzieć na kluczowe pytania dotyczące długowieczności, tylko trzeba postawić prawidłowo pytania i prawidłowo na nie odpowiedzieć. Nie musisz sięgać aż do Taoistów.